عبدالجواد موسوی در خبرآنلاین نوشت: آن چه در ماجرای هادی عامل ناراحت کننده است محتوای برنامه نیست که به حکم از کوزه همان برون تراود که در اوست از صدا و سیما بیش از این نمی توان انتظار داشت. دور افتاده است دست بی هنران و شعار فروشان و عرصه بر هنرمند و اهل ذوق تنگ شده است.
فکر کنید آن قدر برنامه سازان از مرحله پرت بوده اند که حتی یک لحظه با خودشان فکر نکرده اند که این شوخی بی مزه دست کم باید با میهمان برنامه یک ربط و نسبتی داشته باشد. هادی عامل در این مملکت چه کاره است که باید با کفن و اعلامیه ترحیم او را به یاد آخرت انداخت؟ واعظ بی عمل است؟ مال ساز است؟ بساز و بفروش بی تعهد است؟ دیکتاتور است؟ دین فروش است؟ قاضی از خدا بی خبر است؟ مدیر بی رحم و سنگدل است؟ تا این جایش هم مهم نیست. نه این که مهم نیست بلکه کار از این حرف ها گذشته است. نباید از این جماعت بیش از این انتظار داشت. مشتی آدم بی هنرند که دور هم جمع شده اند و مصداق تام و تمام خودگویی و خودخندی! و همان طور که گفتم اصلا اگر جز این کنند باید از آن ها تعجب کرد. اما نکته دردناک ماجرا آن جاست که یک بار این شاهکار احمقانه را پخش کرده اند و علی رغم اعتراض آقای هادی عامل و این که به او قول داده اند این مضحکه را پخش نکنند بازهم آن را پخش کرده اند. یعنی چه؟
این میزان بی اعتنایی و خودخواهی و بی ادبی از کجا می آید؟ مدیران کنونی صدا و سیما همان کسانی اند که بیشترین اعتراضشان به مدیران پیشین صدا و سیما بابت عدم پاسخگویی بود اما حالا که خود در مصدر امور نشسته اند چنان وهم عظمت برشان داشته که به اندازه یک صدم مدیران پیشین حاضر نیستند از مقام کبریایی خود پایین بیایند و درباره عملکرد فاجعه بار خود به کسی توضیح بدهند. به یمن مدیریت مشعشع این جماعت شبه انقلابی رسما دیگر کسی تلویزیون نمی بیند و تا برنامه ای به فضای مجازی راه پیدا نکند هیچ کس از ساخت و پخش برنامه ای مطلع نمی شود. لااقل تا چند وقت پیش در بقالی و سلمانی و املاکی تلویزیونی بود و ناخواسته چشممان به برخی برنامه ها روشن می شد اما حالا یا اصلا در این اماکن تلویزیونی در کار نیست و یا اگر هم باشد فقط برای فوتبال روشن می شود. البته این میزان از بی مخاطبی جای خوشحالی دارد، چرا که دست کم اعصاب مردم راحت تر است. فقط می ماند پول بی زبان بیت المال که آن هم فدای سر مدافعان تحریم و بابک زنجانی و مدیران چای دبش و آن هایی که روزانه بیست میلیون لیتر بنزین قاچاق می کنند. بالاخره نوبت آن ها هم فرا می رسد. روزی که کفن را به جای آن که به شوخی به آن ها نشان دهند جدی جدی دورشان می پیچند و می فرستندشان زیر خاک. نوبت همه فرا می رسد. نوبت صاحب این قلم هم. نوبت هادی عامل هم. شاید تنها فرقش این باشد که پشت سر بعضی ها انبوهی از دعای خیر و طلب آمرزش روان خواهد شد و پشت سر بعضی ها سیلی از نفرین و لعن و دشنام. خدا آخر و عاقبت همه مارا ختم به خیر کناد!
