سجیما در ۱۹۳۸ از کالج جنگ ارتش فارغ‌التحصیل شد و طی جنگ اقیانوس آرام در مرکز فرماندهی امپراتوری، افسر ستاد بود. در ۱۹۴۵ او به لشکر کوانتونگ پیوست و در مذاکرات آتش‌بس با شوروی‌ها حضور یافت.
پس از جنگ و تسلیم ژاپن به اسارت درآمد و ۱۱ سال به سیبری فرستاده شد و بیشتر این دوره را او در زندان خابارووسک گذراند. او پس از بازگشت از سیبری در ۱۹۵۸ به شرکت «سی. ایتوه‌اند کو» (اکنون به نام ایتوشو) پیوست و در آغاز در بخش بازرگانی و خرید و فروش هواپیمای این شرکت فعالیت کرد و در ۱۹۶۲ به عضویت هیأت‌مدیره این شرکت درآمد.
سجیما تیم برنامه‌ریزی این شرکت را سرپرستی و درآنجا روش‌های گزارش‌نویسی نظامی را اجرا می‌کرد. او گروهی را با نام «ماشین سجیما» تشکیل داد. او فعالیت‌های ایتوه را در حوزه صنعت نفت نیز توسعه داد و توانست در ۱۹۷۱ میان جنرال موتورز و ایسوزو پیمان همکاری انعقاد کند.
او یکی از سه فرد کلیدی بازدید‌کننده شرکت ایتوه از چین در ۱۹۷۲ بود؛ بازدیدی که ایتوه را بدل به یکی از نخستین شرکت‌های ژاپنی کرد که با چین وارد داد‌و‌ستد شدند. سجیما از کسانی بود که در ادغام ایتوه با آتاکا‌اند‌کو نقش ایفا کرد. او در این شرکت جدید به سمت‌هایی همچون معاون رئیس، معاون مدیر عامل و مدیرعامل تا سال ۱۹۸۱ دست یافت و تا سال ۲۰۰۰ مشاور اجرایی این کمپانی بود.
طی دهه ۸۰ سجیما عضو کمیسیون اد‌هوک در باب اصلاحات اجرایی و مشاور نخست‌وزیر ژاپن بود و در این دوره در زمینه خصوصی‌سازی برخی از شرکت‌های ژاپنی از جمله راه آهن ملی ژاپن به دولت مشورت می‌داد. در دهه ۹۰ او به ریاست هیات مدیره دانشگاه آسیا و گورستان ملی چیدوریگافوچی درآمد.
سجیما در دهه ۸۰ با مقامات نظامی کره‌جنوبی رابطه نزدیکی داشت. ریوزو سجیا در ۴ سپتامبر ۲۰۰۷ دتر چوفو درگذشت. گفته می‌شود رمان «Fumō Chitai» که بر اساس آن یک فیلم و دو سریال تلویزیونی ساخته شد بر مبنای زندگی سجیما نوشته شده است.
