فشار افکار عمومی به دنبال توقیف دوساختمان شرکت ملی نفت ایران، بر جریان سعید جلیلی باعث شده تا آنها برای پاسخگویی حتی به مواردی اشاره کنند که به طنز شبیه است. از درآمد 200 میلیون دلاری تا ادعای درباره اینکه وقتی گاز را در جزیره ابوموسی به کرسنت تحویل دادیم به معنای، تایید ادعای ارضی امارات است.

 

به گزارش نفت خبر؛ فشار افکار عمومی به دنبال توقیف دوساختمان شرکت ملی نفت ایران، بر جریان سعید جلیلی باعث شده تا آنها برای پاسخگویی حتی به مواردی اشاره کنند که به طنز شبیه است. از درآمد 200 میلیون دلاری تا ادعای درباره اینکه وقتی گاز را در جزیره ابوموسی به کرسنت تحویل دادیم به معنای، تایید ادعای ارضی امارات است.

 

در واقع اینان حتی یکبار خارک هم نرفتند که روزانه چندین کشتی خارجی در آبهای ایران نفت بارگیری میکنند و در حال تجارت هستندو‌تحویل محموله در خاک. 

 

کشور معنی زیر سوال رفتن تمامیت ارضی نیست. وقتی قافیه به تنگ میاید و ادعای سعید جلیلی که غرامت کرسنت ناچیز است و مشکلی نیست به دیوار میخورد، عوامل رسانه ای اش از سر ابتکار هر روز یک جوک تازه میتراشند.

 

برخی از این ادعا که در چند روز گذشته مطرح شده را مرور کنید:

 

اگر توافق کرسنت اجرایی میشد کل درآمد ما 200 میلیون دلار بود (رضا نوشادی – حامی جلیلی)

 

میدان گازی سلمان اصلا مقداری گازی که در توافق بود را نداشت. ایران تعهد کرده بود این گاز را از میدان های دیگر بیاورد و به طرف اماراتی بدهد (رضا نوشادی حامی جلیلی)

 

در قرارداد کرسنت، محل تحویل گاز در آب‌های سرزمینی ایران در جزیره ابوموسی تعیین شده بود که راه را برای ادعاهای ارضی امارات درباره جزایر سه‌گانه ایران باز می‌کرد. (مالک شریعتی – حامی زاکانی)

 

اگر توافق کرسنت اجرایی میشد، کل ضرر ما 50 میلیارد دلار بود الان نهایتا 2 تا 20 میلیارد دلار ضرر پرداخت می کنیم (رضا نوشادی –حامی جلیلی)

 

حقیقتا مورد آخر که تحویل گاز در آب های سرزمینی ایران در جزیره ابوموسی را تایید کننده ادعاهای ارضی امارات بر جزایر سه گانه دانسته، از طنزهای عجیبی است که فقط در قوطی عطاری این جماعت یافت میشود.

 

مثلا تصور کنید همین امروز که بخش مهمی از نفت را در جزیره خارک به خریداران تحویل می‌دهیم، از نگاه آنها انگار خارک را به خریداران بخشیدیم. حالا که همینطوری به راحتی می توان ادعا کرد و ادعاها هیچ حساب و کتابی ندارد، بیایید ما هم ادعا کنیم به بهانه تحویل دادن نفت در بنادر چین، مالک بندر آنها هستیم.  

 

البته این دوستان حق دارند تفاوت محل تحویل بار در قیمت تمام شده محصول را متوجه نشوند. جماعتی که تا پشت لبشان سبز شد با رانت انقلابی گری، در این اداره و آن مرکز استخدام میشوند و مراتب ترقی را بالا می روند و بدون هیچ دغدغه ای سر ماه حقوقشان را می گیرند. حتی اگر از دولت هم خارج شوند باز کد استخدامی دارند و در نهادهای دیگر مشغول میشوند.

 

کسانی که  تا امروز خودشان حتی یک ریال پول در نیاوردند تا بفهمند اگر کالایی را در منزل کسی تحویل دهید چقدر هزینه تولید تفاوت می کند. متوجه نمی‌شوند که اگر قرار باشد ایران گاز را در آن سوی آبها تحویل میدادیم، باید چقدر هزینه برای این کار انجام میشد. درست همین نکته‌ای که باعث مباهات آن قرارداد بود را تبدیل کردند به یک ایده فضایی تا شاید بتوانند از زیر فشار افکار عمومی خارج شوند.