اگر آغاز سن سالمندی را ۶۰سالگی در نظر بگیریم، سالمندان حدود ۱۱.۵درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند که ۴۷.۷درصد مرد و ۵۲.۳ درصد نیز زن هستند.

آمار ۵.۸میلیون نفر سالمند فعلی کشور در ۱۴۳۰ به بیش از ۳۲ تا ۳۵ میلیون نفر افزایش پیدا خواهد کرد.

هم‌اکنون زنان سالمندِ تنها، حدود یک میلیون تا یک میلیون و ۱۰۰هزار نفر هستند و در آینده به ۵.۳میلیون نفر خواهد رسید و آمار «زنان سالمند غیرتنهازیست» نیز با مردان برابر می‌شود.

متولدان دهه ۶۰ به بعد در ۲۵سال آینده همه وارد دوره سالمندی می‌شوند؛ بنابراین با حجم بالایی از زنان سالمند با تجرد قطعی در آینده روبه‌رو خواهیم بود.

زنان سالمندِ آینده در ایران از طبقات فرهنگی در سطوح پایین به طبقات بالای فرهنگی می‌رسند؛ آنها در آینده نرخ امید به زندگی بالاتری دارند، اجتماعی‌تر هستند و تحصیلات عالی دارند، درنتیجه مطالبات این زنان بسیار پیچیده‌تر خواهد شد.