روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی با عنوان «مسجدسازی چه ربطی به وزارت نفت دارد؟» به نقد و بررسی اقدام وزارت نفت در ساخت مسجد پرداخته است.
این روزنامه در این زمینه نوشت: این خبر چند روزی است که ذهنم را درگیر کرده است. انگار در کارنامه دولت سابق بوده، اما این روز‌ها راه به رسانه برده است. البته آن دولت و این دولت ندارد. کار، نامقبول است پس جای نقد همیشه هست. جای هشدار برای پیگیری و پیشگیری نیز.
خبر این است که وزارت فخیمه نفت به کار "مسجد سازی" زده است. انگار در دوران سختی که باید مدام به یافتن راهی تازه برای گریز از تحریم‌های ظالمانه باشد، تغییر ماموریت داده و وارد این کارِ خدا پسندانه شده است. شاید هم اراده بر تشکیلِ" لشکرِ دعا" برای غلبه بر مکر حریف قدار درمیان بوده است! طبق خبرِ منتشره "میز نفت"، ۲۸۷ میلیارد تومان هزینه ۹ مسجد در شهر‌های مختلف شده است.
البته طبق خبر همین پایگاه، "طی سه سال گذشته عددی بالغ بر ۵۰ هزار میلیارد تومان از منابع وزارت نفت به حوزه مسئولیت‌های اجتماعی اختصاص‌داده‌شده بود که در هزینه‌کرد آن، سازوکار مشخصی وجود ندارد. " احتمالا مساجد هم از همین محل دریافتی چندین میلیاردی داشته‌اند. چشم هم اگر ببندیم بر این که برخی‌ها این خاصه خرجی به نام مساجد را به کام افراد خاص می‌دانند، باید نسبت وزارت نفت و مسجد را روشن کنند. لابد باید فلان نهاد فرهنگی هم کار تجهیز مناطق نفتی و تزریق گاز به چاه‌های نفت را به عهده بگیرد و فلان سازمان اجتماعی هم باید کشتی‌های نفت کش را سامان دهد!
این ماجرای تلخ مرا یاد میزگرد مطبوعاتی‌ای انداخت که در اوایل دهه ۷۰ برگزار کردیم. در آن نشست، مقام انتظامی از کار‌های تبلغی و نصب بنر و تولید پرده نوشته و برگزاری سخنرانی گفت. نوبت به روحانی حاضر در جلسه که رسید گفت: ما هم داریم برنامه‌ریزی می‌کنیم که مساجد و مدارس را به بازداشگاه تبدیل کنیم؟ او که تعجب حاضران را دید، افزود وقتی پلیس کار تبلیغی و ترویجی می‌کند به جای ما، ماهم به جای آن باید کار انتظامی بکنیم.
آن روحانی فاضل که اهل جبهه و رزمنده تمام قدِ دفاع مقدس بود، یادآور شد که هرفرد و نهاد باید مطابق ماموریت تعریف شده خود عمل کند تا اوضاع سامان یابد. جا به جا کاری و موازی کاری‌ها، جز فرسایش توان و هدر رفت منابع، نتیجه‌ای ندارد. آبادانی مساجد هم به حضورِ تمام ساحتی و سازنده مردم میسر می‌شود نه حاتم بخش‌هایی از این دست.
کار مردم را وقتی سازمان‌ها و نهاد‌ها به عهده گیرند، همه چیز به هم می‌ریزد. از عهده کار هم برنمی آیند. گیریم این بار همه پول تزریق شده به این طرح‌ها، در همین طرح خرج شده باشد، گیریم قانونی هم هزینه شده باشد، اما به این فکر نمی‌کنید که دولتی سازی مساجد و فعالیت‌های مذهبی می‌تواند مردم را به حاشیه براند و دین ومذهب را هم دولتی کند؟
امیدواریم در دولت جدید این روند پایان یابد و وزارت نفت فقط به کار نفت بپردازد. مسجد و محراب خود خدایی دارد.
نویسنده: غلامرضا بنی‌اسدی
