روشهای تعیین جنسیت نوزاد بدون سونوگرافی از گذشته تا امروز در فرهنگهای مختلف به شکل گستردهای رایج بودهاند. این روشها که عمدتاً مبتنی بر باورهای سنتی، تجربیات شخصی یا خرافات هستند، بررسی ظاهر مادر، حرکات جنین یا حتی استفاده از تقویمها و آزمایشهای خانگی را شامل میشوند. بسیاری از این راه های تعیین جنسیت جنین بدون سونوگرافی جذابیت فرهنگی یا جنبه سرگرمی دارند، اما اغلب دقت علمی بالایی ندارند و نمیتوان به آنها به عنوان روشهای قابل اعتماد تکیه کرد. با پیشرفت علم و فناوری، روشهای دقیقتری همچون سونوگرافی و آزمایشهای ژنتیکی جایگزین این باورها شدهاند و اطلاعاتی مطمئنتر درباره جنسیت و سلامت جنین ارائه میدهند.
روشهای سنتی پرکاربرد برای تعیین جنسیت عبارتند از:
یکی از رایجترین باورها این است که ظاهر مادر در دوران بارداری میتواند نشان دهنده جنسیت جنین باشد. این ویژگیهای ظاهری سرنخ دهنده موارد زیر را شامل میشوند:
روشهای ساده و خانگی زیادی برای تعیین جنسیت جنین بدون سونوگرافی وجود دارد که معمولاً جنبه سرگرمی دارند. این روشها به شرح زیر هستند:
تقویمها و جداول خاصی وجود دارند که جنسیت جنین را بر اساس سن مادر و زمان لقاح پیشبینی میکنند. این روشها نیز عمدتاً ریشه در باورهای فرهنگی دارند.
بر اساس یک باور قدیمی، اگر ضربان قلب جنین کمتر از ۱۴۰ ضربه در دقیقه باشد، نوزاد پسر است و اگر بیشتر باشد، نوزاد دختر خواهد بود.
راه های تعیین جنسیت نوزاد بدون سونوگرافی از دید علمی اثبات شده نیستند. چرا که:
راه های تعیین جنسیت جنین و نوزاد به صورت علمی و پزشکی عبارتند از:
سونوگرافی یکی از رایجترین و مطمئنترین روشهای تعیین جنسیت است. در این روش، با استفاده از امواج صوتی، تصاویر دقیقی از داخل رحم گرفته میشود و پزشک میتواند بر اساس مشاهده اندام تناسلی جنین، جنسیت او را تعیین کند. این آزمایش را میتوان بین هفتههای ۱۸ تا ۲۰ بارداری انجام داد.
مزایا:
معایب:
این آزمایش یکی از دقیقترین روشهای تعیین جنسیت است که در آن، DNA جنین که به طور طبیعی در خون مادر وجود دارد، استخراج و تجزیه و تحلیل میشود. آنگاه وجود یا عدم وجود کروموزوم Y در نتایج، جنسیت نوزاد را نشان میدهد. این آزمایش را میتوان از هفته هفتم بارداری به بعد انجام داد.
مزایا:
معایب:
این یکی دیگر از روش های تعیین جنسیت جنین بدون سونوگرافی است که به طور تهاجمی انجام میگیرد و به شناسایی اختلالات ژنتیکی نیز کمک میکند. در این روش، پزشک نمونه کوچکی از پرزهای جفتی را که حاوی DNA جنین است، استخراج میکند و با تجزیه و تحلیل آن میتواند به جنسیت جنین نیز پی ببرد. این آزمایش را میتوان از هفته ۱۰ تا ۱۳ بارداری انجام داد.
مزایا:
معایب:
آمنیوسنتز نیز یک روش تهاجمی است که بیشتر برای بررسی اختلالات ژنتیکی استفاده میشود، اما قابلیت تشخیص جنسیت را نیز میتواند داشته باشد. در این روش، مقدار کمی از مایع آمنیوتیک که حاوی سلولهای جنین است، استخراج میشود و مورد بررسی قرار میگیرد. در ضمن، این آزمایش از هفته ۱۵ تا ۲۰ بارداری قابل انجام است.
مزایا:
معایب:
این یکی دیگر از راههای تعیین جنسیت نوزاد بدون سونوگرافی است که در فرآیند لقاح مصنوعی (IVF) استفاده میشود. در واقع، جنینهای حاصل از لقاح آزمایشگاهی از نظر ژنتیکی بررسی شده و پزشک جنسیت را تشخیص میدهد. زمان انجام آن نیز پیش از کاشت جنین در رحم است.
مزایا:
معایب:
مزایای استفاده از روشهای علمی برای تعیین جنسیت عبارتند از:
روشهای تعیین جنسیت نوزاد بدون سونوگرافی ممکن است جذابیت و هیجان خاص خود را داشته باشند، اما موارد غیرعلمی آنها را نمیتوان به عنوان روشهای دقیق و قابل اعتماد در نظر گرفت. در واقع، پیشرفت علم و فناوری، ابزارهای مطمئنتری مانند سونوگرافی و آزمایشهای ژنتیکی ارائه داده است که علاوه بر دقت بالا، به والدین کمک میکنند سلامت جنین خود را نیز مورد بررسی قرار دهند. در نتیجه، اینها روشهای بهتری هستند. البته انتخاب روش مناسب بستگی به شرایط مادر، نیاز به اطلاعات دقیقتر و مشاوره با پزشک دارد و در نهایت، هدف اصلی همه این روشها این است که سلامت مادر و نوزاد تضمین شود.