حمله به ظریف و دولت موضوع تازه‌ای نیست و هر بار هم به بهانه‌ای شدت می‌گیرد. این بار مساله حضور ظریف در اجلاس داووس، دیدار‌های حاشیه‌ای و مصاحبه جنجالی با فرید زکریا است. طیف تندرو یک بار دیگر برای حمله به ظریف و پیگیری مطالبه عزل او فرصت پیدا کرده و به خیابان آمده‌اند. اگرچه که تریبون‌هایی دیگری مثل مجلس هم دارند و نطق امروز حمید رسایی یا اظهارات قالیباف مصداق آن است.
در خیابان، اما رویکرد طیف تندرو در حال کشیده شدن به جا‌های باریکی است. آنقدر که از ظریف عبور کرده و مشخصا برای سران قوا خط و نشان می‌کشند. ضرب العجل تعیین کرده و اتهام می‌زنند!
این چهره آشنا در تجمعات اعتراضی خودجوش، به قالیباف و پزشکیان برای ابلاغ قانون حجاب و عزل ظریف تا ۱۲ بهمن فرصت داده و تاکید می‌کند که اگر چنین نکنند، از آنها به عنوان مفسد فی الارض شکایت می‌کنند!
این رویه تندروها، اما تا آنجا پیش رفته که حتی برخی از اصولگرایان نیز به تنگ آمده‌اند. مثلا همین امروز روزنامه جوان در یادداشتی تاکید کرده که این فضا هیچ فایده‌ای ندارد.
حامیان دولت و اصلاح‌طلبان نیز انتقادات بسیاری را نسبت به این موضوع مطرح کرده و مشخصا از وزارت کشور و نهادهای امنیتی به خاطر بی توجهی به تبعات این رویه انتقاد کرده‌اند.
سوال جدی این است که چطور این گروه همیشه و در هر مورد امکان برگزاری تجمع دارند؟ آیا رقبای سیاسی آنها نیز چنین شانس و موقعیتی دارند؟
مهم‌تر اینکه با گروه‌های سیاسی دیگر هم چنین برخورد می‌شود؟ مثلا اگر مخالفان قانون عفاف و حجاب تجمع برگزار و سران قوا را تهدید کنند، همین اندازه خونسردانه با آنها برخورد می‌شود؟
منبع: رویداد 24
