برترین‌ها: سوجان دیشب پس از 65 قسمت به پایان رسید. سریالی که حال و هوایی نزدیکه به «پس از باران» داشت. علاوه بر فضا و لوکیشن، اتفاقات قصه مانند زورگویی خان روستا و مشکل پسردار نشدن خان، یاد این سریال را تداعی کرد. روایت این دو هم البته بی‌شباهت نبود. در «پس از باران» نوه‌های یک خانواده بنابر اتفاقی به شمال سفر کردند و قصه گذشته خانواده‌شان توسط همسر عمو و خدمتکار مادربزرگ آنها بازگو می‌شد. در سریال «سوجان» نیز مادربزرگ خانواده قصه دوران جوانی خود را برای نوه‌اش تعریف کرد.
اما جدا از قضایای قصه سوجان در گیلان، رویکرد دیگری درباره این سریال قابل پرداخت است در واقع همان بازیگرانی‌ست که به واسطه آن دیده شدند. آن‌هایی که شاید پیش از این هم در عرصه تصویر حضور داشتند اما آنطور که باید و شاید دیده نشده بودند و حسین تبریزی در قامت کارگردان توانست بازی نسبتا قابل قبولی را از آنها بگرید و همین احتمالا نوید روزهای بهتری برای چند بازیگر سوجان در سینمای ایران خواهد داد.
در این مطلب به سراغ سه بازیگر زنی خواهیم رفت که به واسطه سوجان بیشتر دیده شدند و احتمالا باز هم آنها در سینما و تلویزیون خواهیم شنید. با ما همراه باشید.
می‌توان اذعان کرد غزاله اکرمی، انتخابی مناسب برای یکی از نقش‌های اصلی و البته مهم سریال «سوجان» است. این مجموعه شهرتش را افزود و سریال با تمام ضعف‌هایی که داشت تا حدودی توانست جای مناسبی میان مخاطبان به‌دست بیاورد. مواردی مثل سرخوشی دخترانه، تلاش برای اثبات قدرت و هویت، مصاف با جوان عاشق و ... مواد اولیه خوبی برای دیده شدن غزاله اکرمی بودند.
در واقع حالا پس از حدود سه ماه از پخش نخستین قسمت این سریال می‌توان گفت کاراکتر سوجان گیلانی به دسته‌ای رفت که احتمالا با کاراکترشان در بین بینندگان شناخته می‌شود. اکرمی پیش از سوجان هم تجربه بازیگری داشت که «رحیل» شاخص‌ترین آنها بود. با این همه، شهرت واقعی‌اش را با سوجان به دست آورد و حلا باید دست به انتخاب‌هایی بزند تا از زیر سایه این نقش خارج شود.
کاراکتر «طلا» ازجمله شخصیت‌های خاص «سوجان» است که بعد از ده‌ها قسمت پخش این مجموعه، به قصه اضافه شد. طلا تنها بود و بار سنگین غم‌های گذشته را به دوش می‌کشید. برای همین هم وقتی به کمک «قربان» و عصای کنار دستش ایستاد تا قد و قواره خود را بعد از سال‌ها در آیینه تماشا کند، عشق در قلبش جوانه زد و به‌جای خودش، عاشق قربان شد.
زهرا جهرمی در بازنمایی حالات مختلف «طلا» عملکردی تحسین آمیز داشت. او همه احساسات متناقض شخصیت را در چهره‌اش بازتاب داد و حالا نامش به عنوان یکی از بهترین بازیگران «سوجان» به ثبت رسیده. جهرمی سابقه‌ای در نویسندگی، مجری‌گری و گویندگی دارد و بارها مقابل دوربین بازی کرده و بارها روی صحنه تئاتر رفته. همچنین صاحب تحصیلات در زمینه هنر، ادبیات نمایشی و کارگردانی است و در واقع خود را مسلح به ابزار لازم کرده. او مدرس دانشگاه هم هست. باید دید نقطه عطف بعدی جهرمی از دنیای بازیگری چه خواهد بود؟
پریسا دوستی توانست شمایلی باورپذیر از شخصیت انیس در سریال «سوجان» ترسیم کند. او دختری است که مورد توجه خسرو خان، مرد متمول و صاحب زن و بچه قصه قرار گرفت و پس از مرگ «قتل» مادر، تنهای تنها شد. دوستی، فقر، تمنا، دودلی، تنهایی، غم و دیگر مشخصات کاراکتر را به خوبی در چهره خود بازتاب داده.
سوجان سومین تجربه تلویزیونی پریسا دوستی و دومین همکاری‌اش با حسین تبریزی، کارگردان این اثر بود. الابته که او فعالیت خود در عرصه بازیگری را با تئاتر شروع کرد. کاراکتر انیس نشان داد که در کنار غزاله اکرمی و زهرا جهرمی، سوجان توانسته یک مهره آینده‌دار دیگر به بازیگری ایران تزریق کند. سریالی که به نوعی کارخانه بازیگرسازی بود و سال‌ها بعد احتمالا با همین نکاتش به یاد می‌آید.
