طی چند سال اخیر در کوچه و خیابان موتورسیکلت‌های فراوانی به چشم می‌خورند که راکب آن‌ها زنان هستند. شاید تا اواخر دهه ۹۰ اولین زنان تابوشکن با شکل و شمایلی مردانه و استفاده از کلاه کاسکت سعی داشتند در برابر قانونی غیرطبیعی بایستند، اما حالا دیگر چشم‌ها به رانندگی موتورسیکلت توسط زنان عادت کرده و این امر تبدیل به یک عرف شده است. عرفی که انتظار می‌رود دیگر تبدیل به یک قانون شود.
اکنون در سال ۲۰۲۴ تعداد کشورهایی که در آن زنان از حق طبیعی رانندگی موتورسیکلت برخوردار نیستند به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد و متأسفانه ایران هم جزو این کشورها قرار دارد.
در حالی که عربستان سعودی هم سال‌هاست که چنین حقی را برای نیمی از جامعه خود قائل شده، اما ایران در کنار افغانستان، یمن، سوریه و ترکمنستان قرار گرفته و این حق را از زنان گرفته است. البته در برخی مناطق مانند کربلا و آچه اندونزی گرچه قانون خاصی در این زمینه وجود ندارد، اما به علل فرهنگی و عرفی زنان تقریباً به شکل خودخواسته سوار بر موتورسیکلت نمی‌شوند.
اما آیا منطق خاصی پشت ممنوعیت موتورسواری زنان قرار دارد؟ مخالفان رانندگی زنان که اکنون در لایه‌های مختلف تصمیم‌گیری قرار گرفته‌اند چه توجیهی برای این تصمیمات و دیدگاه خود دارند؟ اینفوگرافیک پایین جزئیات قانون کشورها در این زمینه را مشخص کرده است.
