بدون‌تردید بازی این هفته پرسپولیس و تراکتور یکی از مهم‌ترین مسابقات این فصل فوتبال ایران بود؛ رقابتی که غیر از جنبه‌های جدولی و فنی، از برخی جهات حیثیتی هم حائز اهمیت ویژه شده بود و شاید از نظر حساسیت تنه به تنه دربی تهران می‌زد. درنهایت هم این بازی با برتری ۲بر صفر پرسپولیس ۱۰نفره به پایان رسید و سرخپوشان تهرانی بازگشتی شیرین به کورس قهرمانی داشتند؛ هرچند هنوز مشکلات زیادی وجود دارد و قرعه آنها هم تا اطلاع بعدی نسبت به هر تیم دیگری در ایران دشوارتر است. در مورد برندگان این بازی زیاد صحبت شده، اما در این مطلب قصد داریم مروری گذرا بر فهرست بازنده‌ها داشته باشیم؛ کسانی که این یکشنبه اصلا به کام‌شان نبود.
بی‌گمان او بزرگ‌ترین بازنده این مسابقه بود و اصلا تردیدی در مورد این گزاره وجود ندارد. بیرو که روز بسیار سختی را پشت سر گذاشت و فشار سنگینی را تحمل کرد، از نظر فنی هم ناکام مطلق بود. بعد از سلسله تحرکات بیرانوند در ماه‌های گذشته، ۲رویارویی این سنگربان با تیم سابق برای او جنبه حیثیتی پیدا کرده بود، اما بیرو در هر ۲دیدار رفت و برگشت مقابل پرسپولیس متزلزل ظاهر شد و جزو مهم‌ترین عوامل ناکامی تراکتور لقب گرفت. اگر سرخپوشان در تبریز و تهران توانستند با وجود ۱۰نفره‌شدن دست پر از بازی با تراکتور بیرون بیایند، یکی از دلایلش همین بود. بیرانوند در بازی رفت روی تنها ضربه شلیک‌شده به سمت چارچوبش ناموفق بود و نتوانست ضربه سر ایوب عملود را مهار کند. او در مسابقه برگشت هم از سروش رفیعی و گئورگی گولسیانی گل خورد و بسیار خوش‌اقبال بود که اشتباه فردی مهلکش، با شتاب‌زدگی علی علیپور به یک گل خورده دیگر تبدیل نشد. کاری به بالانشینی بیرو در جدول کلین‌شیت‌ها نداریم، اما دروازه‌بان شماره یک تیم ملی مدت‌هاست که از آمادگی مورد انتظار فاصله گرفته.
دیگر پرسپولیسی تراکتور هم روز خوبی در ورزشگاه آزادی نداشت. غیبت ایوب عملود باعث شده بود کادرفنی پرسپولیس ناچار باشد از فرشاد فرجی در سمت راست خط دفاعی استفاده کند. این می‌توانست حتی موقعیت بهتری برای ترابی باشد تا مقابل تیم سابقش بدرخشد، اما برخلاف خیلی از تصورات، فرجی روزی استثنایی داشت و بسیار خوب ظاهر شد. او غیر از کمک به تیمش در فاز هجومی، در بخش دفاعی هم به بهترین شکل ممکن از پس ترابی برآمد. در مهم‌ترین دوئل بازی، فرجی یک‌بار در نیمه‌اول مقابل دروازه خالی جلوی گلزنی ترابی را گرفت و غیر از این تا حدی همبازی سابقش را تحت فشار قرار داد که نهایتا این بازیکن تعویض شد و دقیقه۶۷ جای خودش را به سجاد آشوری داد. ناگفته نماند دانیال اسماعیلی‌فر، ضلع سوم این مثلث هم بعد از سپری‌کردن یک روز ناموفق دقیقه۸۸ تعویض شد. به جای او هم مهدی شیری به زمین آمد؛ یکی دیگر از انبوه پرسپولیسی‌های پیشین تراکتور!
بعد از نیمکت‌نشینی مقابل ذوب‌آهن، بر اثر کمبود بازیکن به ترکیب اصلی برگشت، اما یک نمایش ناامیدکننده دیگر ارائه داد. آل‌کثیر که بعد از جدایی خوان کارلوس گاریدو همه مسئولیت افتش را گردن این مربی انداخته بود، از آخرین فرصت ارزشمندش در دوران کریم باقری هم استفاده خوبی نبرد. نمایش محو و ضعیف او در نیمه‌اول باعث شد بعد از اخراج محمد خدابنده‌لو، کریم دست به تعویض این بازیکن بزند و فرشاد احمدزاده را به میدان بیاورد، یک جابه‌جایی بسیار مفید و مؤثر. هم احمدزاده خوب بازی کرد و هم علی علیپور با حفظ توپ و گرفتن خطا‌های کلیدی نشان داد تصمیم کادرفنی برای حفظ او در زمین درست بوده است. عیسی یکی، دو نوبت در این بازی به جای استفاده از توپ‌ها، رو به تمارض آورد و سعی کرد از داور خطا بگیرد. با این شرایط، او کار سختی برای اثبات خودش به اسماعیل کارتال خواهد داشت.
بعد از یک نیم‌فصل سهل‌انگاری و بازی سربه‌هوا، حقش بود که نیمکت‌نشین شود، اما کمتر کسی می‌توانست تصور کند این تصمیم در مورد او، در چنین مسابقه مهمی گرفته شود. اعلام ترکیب پرسپولیس و انتشار خبر نیمکت‌نشینی کنعانی، خیلی‌ها را شوکه کرد. اتفاق بدتر برای این بازیکن زمانی رخ داد که هر دو مدافع میانی پرسپولیس عالی عمل کردند؛ مرتضی پورعلی‌گنجی به‌خوبی خط دفاع را رهبری کرد و گئورگی گولسیانی هم ضمن انجام وظایفش، گل دوم تیم را زد. حالا کنعانی بهتر می‌فهمد برای حفظ جایگاهش باید زحمت بکشد؛ آن هم درست زمانی که سرمربی جدید آمده.
منبع: همشهری‌آنلاین
