به گزارش الف، چند ماهی است که علی لاریجانی پس از آغاز به کار دولت چهاردهم، فعالیت جدی‌تری در عرصه سیاست داشته و آن دوری از صحنه‌ای که پس از خداحافظی با کرسی ریاست قوه مقننه در چند سال اخیر به چشم می‌خورد، کمتر مشاهده می‌شود. از بهار ۹۹ که لاریجانی با مجلس خداحافظی کرد و تا پیش از آغاز به کار دولت چهاردهم، تنها ثبت‌نام در انتخابات‌های ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ و ۱۴۰۳ او را از حاشیه به متن سیاست آورد و اغلب اوقات، لاریجانی با وجود عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و حتی فعالیت بهعنوان مشاور رهبر انقلاب، کمتر در فضای سیاسی به چشم می‌خورد.
اما از تابستان امسال و با آغاز ریاست‌جمهوری مسعود پزشکیان، لاریجانی تکاپوی سیاسی بیشتری داشته و این فعالیت‌ها گمانه‌زنی‌های بسیاری را در خصوص حضور جدی‌تر او در عرصه سیاسی و حتی عهده‌دارشدن برخی مناصب سیاسی – امنیتی رقم زده است.
* سفرهای منطقه‌ای مهم و معنادار
بر خلاف انتظارات در بحبوحه وقایع منطقه و افزایش تنش‌ها میان مقاومت و رژیم‌صهیونیستی، علی لاریجانی در مقام مشاور رهبر انقلاب سفرهای رسمی مهمی به لبنان و سوریه انجام داد و پیرامون مسائل منطقه‌ای با مقامات این کشورها گفت‌وگو کرد.
ملاقات با نخست‌وزیر لبنان و رئیس مجلس این کشور و همچنین گفت‌وگوی مستقیم با بشار اسد در اوایل پاییز و ایفای نقش بهعنوان حامل پیام رهبر انقلاب، حاکی از جایگاه مهم و اعتماد نظام سیاسی به این کهنه‌سوار سیاست بود. هر چند که سفرهای منطقه‌ای لاریجانی بخشی از فعالیت‌های سیاسی وی در چند ماه اخیر بود و ملاقات‌های او در تهران با مقامات سیاسی کشورهای مختلف، در حالی که وی دارای سمتی در دولت نیست بخش دیگری هم فعالیت‌های او محسوب می‌شود.
* مقامات و چهره‌های سیاسی به دیدار لاریجانی می‌روند
در ماه‌های اخیر، برخی از مقامات سیاسی کشورهای مختلف و سفرای حاضر در ایران و چهره‌های سیاسی دیدارهایی با لاریجانی داشته‌اند. از ملاقات سفیر چین در ایران با وی گرفته تا عادل عبدالمهدی، نخست‌وزیر سابق عراق و همچنین رایزنی سفرای کشورهای آلمان و نروژ با لاریجانی، دیدار و گفت‌وگوهایی بوده که صورت گرفته و نشان از جایگاه مهم و اثرگذار رئیس اسبق مجلس است.
برخی از تحلیلگران، دلیل این ملاقات‌ها را احتمال نقشآفرینی جدی‌تر لاریجانی در ماه‌های پیش‌رو و عهده‌دار شدن منصبی مهم تلقی می‌کنند. هر چند که این گمانه‌زنی‌ها همواره وجود داشته اما تغییر و تحولات رخ‌داده و سکانداری دولت چهاردهم و احتمال کلید‌زده‌شدن مذاکرات با غرب و همچنین نیاز جدی به پیشبرد توافق راهبردی با چین، احتمال تحقق این گمانه‌زنی‌ها را افزایش می‌دهد.
سابقه لاریجانی در مدیریت مذاکرات هسته‌ای با غرب در اواسط دهه ۸۰ و در قامت دبیر شورای‌عالی امنیت‌ملی و همچنین ایفای نقش بهعنوان مسئول پیگیری توافقنامه راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین، چهره‌ای دیپلماتیک از او ساخته و همین امر تسهیل‌کننده نقشآفرینی احتمالی او در عهده‌دارشدن امور پرونده‌های بین‌المللی است.
هر چند که این گزاره‌ها جزو احتمالات تلقی می‌شود و ناظر به اقدامات و فعالیت‌هایی است که لاریجانی در ماه‌های اخیر انجام داده. او دو ماه قبل در مصاحبه‌ای پیرامون عهده‌دارشدن منصب دبیری شورای‌عالی امنیت‌ملی و یا بازگشت به مدیریت پرونده چین عنوان کرده بود: «نه در زمان آقای رئیسی از من خواسته شد که پرونده چین را ادامه بدهم و نه در زمان دولت فعلی، بنابراین موضوع منتفی است. افراد شایسته ای هستند که می توانند این امور را دنبال کنند. دبیر محترم فعلی شورای عالی امنیت ملی نیز فرد تلاشگری است و ایشان را از سال‌های دور به‌خوبی می شناسم.»
او در خصوص تمایل خود به سکانداری پرونده هسته‌ای و یا مدیریت پرونده توافق با چین این‌گونه پاسخ داده بود: «من آنجایی که به منافع ملی کشور مربوط باشد و توانی برای حل موضوعات داشته باشم، تحاشی (امتناع) ندارم، ولی همانطور که عرض کردم مهم این است که این امور راهبردی کشور به‌درستی سامان یابد. مدیران لایقی هستند که توانمندی اداره این امور را دارند و نیازی به حضور بنده نیست.»
با توجه به سوابق و تجربه لاریجانی و همچنین اعتماد مجموعه نظام سیاسی به وی، اگر در ماه‌های پیش‌رو او در قامت مدیر و پیش‌برنده یکی از پرونده‌های بین‌المللی ایران ایفای نقش کرد چندان عجیب نیست.
