بنایی کردن رییس جمهور از سوی برخی به عنوان حرکتی پوپولیستی- با برداشتی انحرافی و تحریفی از پوپولیسم - تلقی و القا شد.
لیبرالیسم با ناسزاکردن پوپولیسم و با تولیتار خواندن یا فاشیستی خواندن سیاست‌های فراگیر، عدالت‌خواهانه و عام، راه را بر امر سیاسی و همگانی بسته و انسان و جامعه را به ذره‌گرایی یا اتمیسم و در نهایت سرخوردگی و تنهایی کشانده است.
در این معنا لیبرالیسم سیاست رهایی را به سیاست زندگی تقلیل داده است و همچنین سیاست فرصت های زندگی را به شیوه های زندگی فروکاسته است. یعنی دیگر برابری فرصت هم چندان مهم نیست بلکه همین مهم است که فرد بتواند به شیوه دلخواه خود ولو در فقر زندگی کند!
ترجمه دماگوژیسم، عوام فریبی است و ترجمه دقیق پوپولیسم، عام گرایی است. افق انقلاب اسلامی افقی عام بوده که همه مردم را مخاطب و سخن دار و سخن ران می کند. این افق عام را برخی تحمل نکردند و سعی کردند آن را به افقی خاص و محدود و تنگ تنزل دهند. لیبرالها بخشی از مهمترین عاملان و مقصران این ماجرا هستند؛ مقصرانی که پوپولیسم را بدل به به ناسزا کردند تا حدی که در ادامه در بیان برخی اصولگرایان هم راه یافت!
نکته نهایی این که بنایی کردن رییس جمهور جناب پزشکیان، زیباترین کاری بود که از او دیدیم. این اقدام او یادآور یک یونیفورم و فرم انقلابی بود. یادآور سیما و سخن استضعاف به عنوان قوی ترین عنصر انقلاب اسلامی و مهمترین عامل قدرت آن بود.
این اقدام نوعی انعکاس فراگیربودن انقلاب اسلامی و رسالت اصلی و اصیل آن بود. این همان تواضع بود که قدرت حقیقی و بی مانند اسلام سیاسی را نمایندگی می کند.
آری، استضعاف و تواضع، مقتدرترین و نافذترین و محبوب ترین عناصر انقلاب اسلامی هستند.
