به گزارش ایسنا به نقل از ناسا، هرچه به قمر «میماس»(Mimas) برخورد کرده، تقریبا آن را نابود کرده است. آنچه باقی مانده، یکی از بزرگترین دهانه‌های برخوردی در یکی از کوچک‌ترین قمرهای زحل است. تحلیل‌ها نشان می‌دهند که یک برخورد کمی بزرگ‌تر می‌تواند میماس را به طور کامل نابود کند.
این دهانه بزرگ که به افتخار «سر ویلیام هرشل»(Sir William Herschel) کاشف میماس در سال ۱۷۸۹ هرشل نام گرفت، حدود ۱۳۰ کیلومتر وسعت دارد و در این عکس نمایش داده شده است. جرم کم میماس، گرانش سطحی ایجاد می‌کند که به اندازه کافی قوی است تا یک جرم کروی را به وجود بیاورد، اما آن قدر ضعیف است که شکل‌گیری ویژگی‌های نسبتا بزرگی را روی سطح امکان‌پذیر کند.
میماس عمدتا از یخ آب با مقداری سنگ ساخته شده است. بنابراین، مانند یک گوی برفی کثیف و بزرگ به نظر می‌رسد. این عکس در طول نزدیک‌ترین پرواز ربات فضایی «کاسینی»(Cassini) از کنار میماس در سال ۲۰۱۰ در حالی که در مدار زحل بود، گرفته شد.
