کارشناسان ماه گذشته از شناسایی سیارکی خبر دادند که «وای‌آر۴-۲۰۲۴» (۲۰۲۴ YR۴) نام دارد و ممکن است در ماه دسامبر ۲۰۳۲ به زمین برخورد کند؛ اما احتمال وقوع چنین برخوردی حدود ۱ درصد است.
به گزارش یورونیوز، این سیارک در دسامبر سال ۲۰۲۴ میلادی توسط تلسکوپ رصدخانه «ریو هورتادو» در شیلی کشف شد؛ آنهم در زمانی که ۴۳ میلیون کیلومتر از زمین فاصله داشت.
ارزیابی دانشمندان بر این است که چنانچه این سیارک که قطری بین ۵۰ تا ۹۰ متر دارد با زمین برخورد کند، احتمالا چیزی شبیه به «انفجار تونگوسکا» سال ۱۹۰۸ میلادی در روسیه روی خواهد داد. یعنی زمانی که برخورد یک سیارک با زمین ۲۰۰۰ کیلومتر مربع از جنگل‌های سیبری را نابود کرد.
اگر چنین شیئی بر فراز شهری مانند پاریس، پایتخت فرانسه منفجر شود نیز احتمالا «تمام پاریس» را از بین می‌برد.
با این وجود احتمال برخورد این سیارک با زمین «کمی بیشتر» از ۱ درصد یا یک شانس در ۸۳ طبق گفته ناسا و یک در ۸۸ بر اساس ارزیابی‌های سازمان فضایی اروپا (ESA) است.
دیگر اینکه اگرچه هنوز هیچ نشانه‌ای مبنی بر محل برخورد وجود ندارد، اما دانشمندان معتقدند احتمال اینکه چنین برخوردی در یک اقیانوس یا یک بیابان روی دهد، بسیار بیشتر از اصابت به زمین در یک منطقه مسکونی است؛ زیرا سطح کره زمین را بیشتر بیابان و آب‌ها فرگرفته است تا مناطق قابل سکونت توسط انسان‌ها.
پاتریک میشل، اخترفیزیکدان فرانسوی و مدیر تحقیقات CRNS در این کشور به همکاری‌ها در مقیاس بین‌المللی میان سازمان‌های هوا و فضا برای حل چنین مشکلاتی اشاره دارد و اینکه آژانس‌های فضایی اکنون در تلاش هستند تا مسیر «۲۰۲۴ YR۴» را اصلاح کنند.
او می‌گوید: «هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد و در مقابل دلایل زیادی وجود دارد که می‌توان از امنیت زمین در قبال چنین حوادثی مطمئن بود. در واقع شناسایی این سیارک، باعث هماهنگی بیشتر آژانس‌های فضایی می‌شود. با تلاش دانشمندان، حتی ممکن است احتمال برخورد این سیارک با زمین در روز‌ها و ماه‌های آینده به صفر برسد.»
او می‌افزاید: «با این وجود باید همچنان هوشیار باشیم، زیرا این سیارک در ماه آوریل از زمین دور می‌شود تا به کمربند سیارک‌های واقع در بین مریخ و مشتری بازگردد. پس از آن دیگر قابل مشاهده نخواهد بود و ما تا سال ۲۰۲۸ میلادی در بلاتکلیفی خواهیم ماند؛ یعنی زمانی که بتوانیم رصد آن را از سر بگیریم.»
پاتریک میشل معتقد است پیشرفت‌های علمی انسان باعث شده که در آینده کشف اجرام آسمانی با این اندازه که از نزدیکی زمین عبور می‌کنند، بیشتر شود و به تبع آن، با سناریو‌های بیشتری فراتر از معیار‌هایی که تا کنون تعیین کرده بودیم رو‌به‌رو شویم.»
او می‌گوید: «از نظر دفاع سیاره‌ای، ما در حال انجام کار‌هایی هستیم که به نسل‌های آینده اجازه می‌دهد دیگر از سقوط اجرام آسمانی روی سرشان نترسند، زیرا آنها بخوبی خواهند دانست چگونه با این حوادث برخورد کنند.»
