خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: ۱۳ بهمن سالروز درگذشت زندهیاد رضا مقدسی دومین مدیرعامل مجموعه رسانهای مهر است که سال ۱۳۹۶ پس از مدتی بیماری درگذشت.
امیر اسماعیلی روزنامهنگار و سردبیر روزنامه آگاه بهمناسبت اینروز و فقدان زندهیاد مقدسی، یادداشتی نوشته که برای انتشار در اختیار مهر قرار گرفته است.
در ادامه، مشروح اینیادداشت را میخوانیم؛
آقارضا مقدسی...
۱۳ بهمن۱۳۹۶ بود که آقارضا مقدسی تیتر آخر را زد و در جوار رحمت خدا، روحش آرام گرفت. رضا مقدسی متولد مشهد بود و از همان زمان دانشآموزی عالم کلمه و خبر او را شیفته خودش ساخت و شهادت میدهم تا آخرین روزهای حیاتش ذرهای از این شیفتگی و شیدایی کم نشد.
او به حق و به درستی نماد و شاخص روزنامهنگار تراز انقلاب اسلامی است، چرا که تمام حسنها را داشت و هیچگاه این محاسن را به رخ بقیه نکشید که چنین است و چنان. مثل نسیمی بود که وقتی در تحریریه بود هوای و حال تحریریه خوب بود. آقارضا مقدسی هیچوقت خودش را بر دیگران ترجیح نداد که صدالبته ترجیح دادنی بود چون فهم و ادراک کاملی داشت از حال و هوای زمانه و کار مقدس روزنامهنگاری و همین نگاه انصاف را همیشه در نگاهش، کارش و مدیریتش برجسته میکرد. آقارضا هروقت لازم بود لباس سربازی پوشید و در خط مقدم رسانه برای انقلاب، برای امام و برای آنچه که از جان و دلش دوست داشت، جنگید.
آقارضا مقدسی، هویتی خاص داشت که در هر رسانهای هم قرار میگرفت این هویت زیبا را به آن میبخشید، این هویت، حرکت بر مدار اخلاق بود. او هیچگاه از دایره اخلاقمداری خارج نشد و همین خصوصیت او را نزد همه اهالی رسانه و آنانی که با او مراوده داشتند، محترم میکرد. احترامی خاص که هنوز بعد گذشت سالها از درگذشتش، ذرهای در اذهان کم نشده است.
او در زمانی به فضای مدیریت رسانهای وارد شد که غلبه رسانهها، هیمنه موج روشنفکری داشت و این مساله به شدت در سپهر رسانهای ایران مشهود بود. او با درکی درست، به دنبال شناخت گوهر ارزشهای انقلابی بود که باید پیش چشم فعالان رسانهای پررنگتر جلوه میکرد و چه زیبا و بههنگام این نگاه را با مدیریتی جدی و به مدد محتوای درست و شمایلی آراسته به مخاطبان عرصه کرد. به جرات میتوان گفت که آقارضا مقدسی نه تنها بر ذائقه و سلیقه مخاطب اثر میگذاشت که در نگاهی فراتر ذائقه و سلیقه نیز میساخت و اهل فن میدانند که چه سخت است این ساختن. توجه به مشی روایتگری شاخصه اصلی او در این مسیر بود که همراه همراهش بود.
حیف از روزگاری که بیماری توان و تحملش را در اوج جوانی و پختگی و بلوغ فکریاش، برای ماندن کم کرد و رفت. اما نامش به خیر باقی ماند و سبک و سلوکش چراغی است برای ساختن رسانههایی در اوج انصاف و تفکر و اخلاق. روحش شاد