تقدیر اسماعیل کارتال از کریم باقری در مراسم معارفه قشنگ بود. ضمن اینکه می‌شد قبل از آن، مراسم تودیع از سید جلال حسینی را هم انجام داد؛ اما بحث این مقال تودیع و معارفه و چیز‌هایی شبیه به این نیست؛ بلکه گفتن از مردانی است که از هرج‌ومرج ذهنی کمتری برخوردارند و می‌توانند خودشان را در برابر وسوسه‌ها مقاوم کنند.
کریم باقری یکی از آنها است و سهراب بختیاری‌زاده نفر بعدی (البته تا این لحظه). این دومین بار است که سهراب سرمربی موقت استقلال می‌شود. خیلی‌ها آرزو دارند جای او باشند؛ هرچند باید گفت که بختیاری‌زاده در حوزه استقلال برای رسیدن به این پست نه مصاحبه‌های خاصی انجام داده و نه در فضای مجازی مدام خبرپراکنی کرده است. کاری که کریم باقری هم از آن دوری کرد. اما سهراب هم این بار نشان داد محکم‌تر از بسیاری از مربیانی است که نشسته‌اند تا با چند مصاحبه و تبلیغ در صفحات اینستاگرامی خودشان را جانشین دیگران کنند. به‌هرحال فضا این روز‌ها برای کار مربیان ایرانی در استقلال و پرسپولیس چندان مساعد نیست؛ اما کریم و سهراب تا کنون سعی نکرده‌اند آن را عوض کنند. کاری که رضا عنایتی می‌خواست انجام بدهد و موفق هم نشد.
احتمالاً مذاکره با مربی خارجی برای استقلال به درازا می‌کشد. مخصوصاً اینکه در بطن مدیران این تیم تمایل‌هایی به‌غیراز مربی خارجی هم وجود دارد و هیئت‌مدیره همدل و هم‌نظر نیستند. برخی می‌گویند با یک مربی ایرانی راه را ادامه دهیم و در تابستان با فرهاد مجیدی یا یک مربی بزرگ به توافق برسیم و برخی هم می‌گویند نه همین‌الان یک مربی بزرگ می‌آوریم تا لیگ را ببیند و بازیکنان تیم‌های دیگر را هم شناسایی کند تا تیم خوبی در تابستان ببندد. هر کدام از این تفکرات بدی‌ها و خوبی‌های خودش را دارد؛ اما مهم حال امروز استقلال هم هست؛ این تیم به مدیریت آینده نزدیک هم مثل آینده دور نیاز دارد. استقلال همین فردا با الشرطه عراق در استادیوم آزادی بازی می‌کند که بسیار مهم است و در صورت پیروزی که چندان هم دور از دسترس نیست می‌تواند به مرحله بعد لیگ نخبگان هم بیندیشد. اما با این دست‌فرمان و تنهایی کادر فنی‌اش حتی در صورت پیروزی هم نمی‌تواند راه دوری برود.
سهراب بختیاری‌زاده امروز پشت سکان کشتی استقلال است او اگر حمایت نشود باتوجه‌به اینکه احتمالاً پیداکردن گزینه قدرتمند خارجی برای استقلال هم ممکن است طولانی شود، هم باشگاه باز هم ضرر می‌کند، هم سهراب می‌سوزد و هم هوادار آزار می‌بیند. در واقع بحث اینجاست که استقلال سر دوراهی نماند. یک تصمیم بگیرد و تا آخرش محکم آن را ادامه دهد. اگر بنا به انتخاب مربی داخلی است به نظر نمی‌رسد گزینه‌ای روی میز باشد که خیلی بهتر از سهراب بختیاری‌زاده نتیجه بگیرد. تفاوت مربیان ایرانی با هم به‌شرط داشتن کاریزمای لازم بیشتر از پنج درصد نیست این در حالی است که استقلال همین امروز نیاز به کمک و تصحیح دارد نه فردا به بهانه مذاکره با مربی داخلی! همه خوب می‌دانیم که مربی داخلی برای استقلال نیازی به مذاکره خاصی ندارد و ظرف یک ساعت می‌توان مربی ایرانی جدیدی روی نیمکت این تیم بزرگ نشاند. در واقع مربی خارجی باید هدف باشد؛ اما کسی نمی‌داند این مذاکرات تا کی ادامه می‌یابد یک هفته یا چهار ماه؟ تا آن روز استقلال هم دربی دارد، هم در لیگ نخبگان هست و هم جام حذفی را در پیش دارد در واقع یک هفت‌خوان رستم پیشروی سهراب است و او تنهاست.
بااین‌حال در کادر فنی استقلال یک تمرین دهنده استراتژیست مثل گابریل پین یا مجید نامجو مطلق دیده نمی‌شود. بحث این است: اگر می‌خواهید مربی داخلی بیاورید یا سهراب را حفظ کنید، برای او هم ارزش قائل شوید و مراقب نگرانی هواداران این تیم هم باشید. نمی‌توان سه ماه این تیم را به بهانه مذاکرات رها کرد و با جا‌های خالی آن را به دربی فرستاد و به لیگ نخبگان و جام حذفی. اگر قرار است مذاکره با مربی خارجی طولانی شود، این جای خالی را برای سهراب پر کنید. استقلال آن‌قدر امثال منصوریان و فکری و مظلومی و... را سوزانده که دیگر فرصت مربی سوزی ندارد. اگر می‌توانید مربی خارجی بیاورید که هیچ، از سهراب تشکر کنید و او را برای آینده این تیم حفظ کنید. اما اگر قرار است این داستان به درازا بکشد دنبال امثال پین و نامجو مطلق و مجید صالح و... یا یکی مثل این افراد باشید کسانی که طراحی تمرینشان بر اساس آنالیز رقبا انجام می‌شود. سهراب به‌تنهایی موفق نمی‌شود. اگر باقری موفق شد دلیلش نیمکت پر مهره پرسپولیس هم بود، جایی که خانبان و سید جلال حسینی و افشین پیروانی و... هم کنارش بودند. مراقب باشید که سهراب را قربانی نکنید، او را نگه دارید و از او هم تقدیر و معارفه کنید.
منبع: فرهیختگان
