به گزارش همشهری آنلاین، به نقل از پدال، همه ما می‌دانیم که خودروها در بازارهای جهانی همانند هر محصول دیگری مصرفی هستند و با گذشت زمان ارزش خود را از دست می‌دهند؛ اما برخی مدل‌ها وجود دارند که کاملاً متفاوت عمل کرده و به گزینه محبوب کلکسیونرها بدل می‌شوند و ارزش آن‌ها رفته رفته بیشتر می‌شود؛ اما از کجا بدانیم که کدام‌یک از خودروهای امروزی در آینده به محصولاتی کلکسیونی تبدیل خواهند شد؟ جدای از خرید خودروهای خاص همچون پورشه ۹۱۱ GT۳ و عدم استفاده از آن، انتخاب مدل‌های تولید محدود و… راه‌هایی برای پیش‌بینی ارزش یک خودرو در آینده وجود دارد. ما به شما توضیح خواهیم داد که این فرایند چگونه رخ می‌دهد.

هر خودروی جدیدی در نهایت قدیمی خواهد شد و هر خودروی قدیمی با رسیدن به سن ۲۰ سالگی در آمریکا وضعیت کلاسیک خواهد داشت. وقتی ۲۵ سال از زمان تولید خودرویی بگذرد، آن خودرو به‌صورت قانونی امکان واردات به آمریکا را دارد اما همه خودروهای کلاسیک مورد علاقه خریداران و کلکسیونرها نیستند و ارزش بسیاری از خودروهای قدیمی حتی کمتر از بهای بنزین داخل باک آن‌هاست. اکثر خودروها برای رفع دو مشکل طراحی می‌شوند: اول برای سوددهی برای خودروساز و دومی هم ارائه گزینه حمل‌ونقل مناسب. برخی خودروها همچون بوگاتی ویرون، پورشه ۹۵۹ و دیگر محصولات خاص خلاف این روند حرکت کرده‌اند اما اکثر خودروها وضعیت مشابهی دارند. اما صرف‌نظر از اینکه به دنبال یک نیسان ورسا ارزان‌قیمت باشید یا مک لارن ۷۵۰S، فاکتورهای معینی وجود دارند که روی ارزش آتی یک خودرو اثر می‌گذارند. برخی از این فاکتورها از همان روز اول تولید خودرو مشخص هستند اما برخی دیگر نیز سال‌های آینده بروز می‌کنند.

در ادامه به برخی از فاکتورهای کلیدی که روی ارزش آتی یک خودرو تأثیرگذار هستند اشاره می‌کنیم:

• تاریخچه غنی و قابل‌توجه
• شرایط کلی خودرو اعم از دست نخورده و اورجینال یا بازسازی شده
• میزان کارکرد
• میزان تولید

در ادامه تک‌تک این فاکتورها را بررسی خواهیم کرد.

تاریخچه غنی و قابل‌توجه

نسل اول فولکس‌واگن بیتل خودرویی برای توده مردم بود و به تعداد چندین میلیون دستگاه فروخته شد. این خودروی ارزان و ساده تأثیر بسیار زیادی روی تاریخ خودروسازی داشته است. شاید این ویژگی برای ارزشمند بودن بیتل کافی نباشد اما برخی مدل‌ها بسیار جذاب هستند. سیتروئن DS در سال ۱۹۵۵ معرفی شد و از نوآوری‌ها و تکنولوژی‌های پیشرفته زیادی که تا آن زمان در خودروهای تولید انبوه دیده نشده بود سود می‌برد. از جمله این موارد می‌توان به ترمزهای دیسکی در همه چرخ‌ها، فرمان هیدرولیک و حتی تنظیم ارتفاع خودرو اشاره کرد. مازراتی و رولزرویس توانستند از سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک DS استفاده کنند بنابراین با وجود اینکه DS یک خودروی خانوادگی تولید انبوه بود اما به خاطر تاریخچه غنی خود ارزش مناسبی دارد.

شرایط کلی خودرو و میزان کارکرد

هر خودرویی در ابتدا نو بوده اما با گذشت زمان قدیمی‌تر شده است. نو نگه داشتن یک خودرو چندین دهه پس از تولید آن می‌تواند ارزشش را ارتقا دهد. دست نزدن به خودرو نیز یک قدم مهم در جهت درست خواهد بود. برای مثال یک دستگاه تویوتا سوپرا A۸۰ کمیاب با شرایط کلی خوب ارزش بالایی خواهد داشت و اگر بتوان مدلی بدون تغییرات افترمارکتی را یافت قطعاً ارزشمند خواهد بود. کارکرد خودرو نیز فاکتور مهم دیگری است که روی ارزش آتی آن اثر می‌گذارد. اداره حمل‌ونقل آمریکا می‌گوید یک خودرو به‌طور متوسط حدود ۲۲ هزار کیلومتر را در سال طی می‌کند. به این ترتیب خودرویی ۳۰ ساله باید کارکرد حدود ۶۵۰ هزار کیلومتری داشته باشد اما اگر خودرویی ۳۰ ساله با کارکرد ۳۰ هزار کیلومتری پیدا کنید قطعاً مالک محصولی خاص خواهید شد.

برخی کلکسیونرها خودروهای اورجینال و دست نخورده را ترجیح می‌دهند حتی اگر رنگ آن‌ها ضعیف شده و صندلی‌های چرمی ترک خورده باشند. برخی افراد نیز خودروهای کاملاً بازسازی شده را دوست دارند و این مدل‌ها در دو بخش رستوماد و بازسازی شده قرار می‌گیرند. رستومادها در واقع از پوسته مدل‌های کلاسیک استفاده می‌کنند اما دارای زیرساختی با استانداردهای مدرن هستند. برخی از این خودروها دارای سیستم‌های الکترونیکی و قوای محرکه به روز هستند درحالی‌که برخی نیز از قطعات سفارشی روی مدل‌های قدیمی استفاده می‌کنند؛ اما بازسازی یک خودروی کلاسیک به معنی بازگرداندن آن به شرایط اولیه و استاندارد و با حداقل تغییرات است.

میزان تولید

برخی خودروها در تیراژ میلیونی تولید شده‌اند اما برخی کمتر از انگشتان دست کارخانه را ترک کرده‌اند و بنابراین انتظار داریم که مدل‌های تولید محدود ارزش بالاتری داشته باشند. البته استثناهایی هم درباره خودروهای تولید انبوه وجود دارد. ارزش یک فراری، پورشه یا پاگانی تک ساخت حتی حین تولید هم بالاست و ۲۰ یا ۳۰ سال بعد ارزش بالاتری هم خواهد داشت اما فاکتورهایی همچون شرایط کلی و کارکرد می‌توانند تأثیر زیادی روی قیمت نهایی خودرو بگذارند. در طرف مقابل می‌توانیم خودرویی همچون فورد مدل T با تیراژ بیش از ۱۵ میلیون دستگاه را در نظر بگیریم هرچند آخرین نمونه آن در سال ۱۹۲۷ از کارخانه خارج شده و نمونه‌های معدودی از آن به ویژه در شرایط اصلی باقی مانده‌اند. باید دانست یک دستگاه مدل T سال ۱۹۰۸ با شرایط بسیار خوب در حراجی سال ۲۰۲۲ به قیمت ۲۴۶ هزار دلار فروخته شد. همچنین برخی مدل‌های بی ام و M، مرسدس AMG و آئودی RS هم می‌توانند با گذشت زمان ارزش بالاتری داشته باشند.

جنبه دیگر تیراژ محدود یک خودرو به مالک قبلی و شرکت در مسابقات مربوط می‌شود. همه کلکسیونرها این فاکتورها را ارزشمند نمی‌دانند اما برخی خودروها به خاطر گره خوردن با نام سلبریتی ها مشهور شده و قیمت بالاتری پیدا کرده‌اند. بی ام و ۷۵۰iL ۱۹۹۶ توپاک شکور در سال ۲۰۲۱ با قیمت ۱.۷۵ میلیون دلار فروخته شد، خودرویی که اگر دست یک فرد عادی بود نهایتاً ۵ هزار دلار قیمت داشت. دقت داشته باشید نگه داشتن یک تویوتا کمری ترکیده با کارکرد چند صد هزار کیلومتری، به این امید که یک روزی ارزش بیشتری خواهد یافت کار بیهوده‌ای است. اگر می‌خواهید در این زمینه سرمایه‌گذاری کنید باید به دنبال محصولاتی کمیاب، اورجینال، کم کارکرد و با تاریخچه قابل‌توجه باشید.

خودروهایی همچون مرسدس بنز ۳۰۰SL، مک لارن F۱ و فراری F۴۰ پیش از این هم کمیاب بوده‌اند و تاریخچه پرافتخاری دارند اما یافتن خودروهای ارزان‌تر اما خاص‌تر می‌تواند کار هوشمندانه‌ای باشد. خودروهای دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی اخیراً توجه افراد زیادی را به خود جلب کرده‌اند و در این میان مدل‌های اسپرت ژاپنی گزینه‌های خوبی هستند. قیمت اکثر این خودروها کمتر از یک خودروی صفرکیلومتر خانوادگی است و نکته مهم اینکه اگر شما واقعاً به خودرو علاقه داشته باشید، ارزش آن در درازمدت اولویت اول نخواهد بود. هرچه باشد خودرو برای راندن است نه برای پارک کردن در گاراژ!