پدیده جدید کشتن ستاره‌ها که تحت عنوان "رویدادهای اختلال جزرومدی" (TDE) شناخته می‌شوند، نه‌تنها به درک بهتر سیاه‌چاله‌ها کمک می‌کنند؛ بلکه درک ما از پدیده‌های پیچیده‌تری مانند فوران‌های کوآزی‌دوره‌ای (QPE) را هم ممکن می‌سازند.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از سایت ecoticias در سال ۲۰۱۹، یک انفجار نوری قوی که نشان‌دهنده مرگ ستاره‌ای به نام AT۲۰۱۹qiz بود، توجه محققان را جلب کرد. این ستاره که به سیاه‌چاله‌ای عظیم نزدیک شده بود، تحت‌فشار جاذبه سیاه‌چاله قرار گرفت و به یک‌رشته پلاسمای کشیده شده (پدیده‌ای به نام "اسپاگتی‌فیکیشن") تبدیل شد.
این کشش گرانشی باعث شد که ستاره به‌صورت کامل از بین برود و بقایای آن وارد یک حلقه از گاز و مواد اطراف سیاه‌چاله به نام "قرص چگال‌سازی" شود.
محققان ناسا به‌تازگی متوجه یک الگوی جالب در فوران‌های ایکس‌ری شده‌اند که به طور منظم هر ۴۸ ساعت یک‌بار از سوی سیاه‌چاله تولید می‌شود. این فوران‌ها که تحت عنوان "فوران‌های کوآزی‌دوره‌ای" (QPEs) شناخته می‌شوند به دانشمندان کمک می‌کنند تا فرآیندهای درونی سیاه‌چاله‌ها و تأثیر آن‌ها بر محیط اطراف را بهتر درک کنند. طبق تحقیقات جدید، این فوران‌ها ممکن است به دلیل برخورد اجسام در اطراف سیاه‌چاله با قرص چگال‌سازی آن‌ها ایجاد شوند.
باتوجه‌به نتایج جدید به نظر می‌رسد رویدادهای اختلال جزرومدی (TDEs) و فوران‌های کوآزی‌دوره‌ای (QPEs) با هم در ارتباط باشند. فوران‌های پیوسته‌ای که از این سیاه‌چاله‌ها مشاهده می‌شود به محققان این امکان را می‌دهد که به طور غیرمستقیم تعداد منابع فعال اطراف سیاه‌چاله‌ها را ارزیابی کنند. این کشف‌ها به محققان کمک می‌کنند تا شعاع سیاه‌چاله‌ها و ستارگان اطراف آن‌ها را نیز مشخص کنند.
باتوجه‌به فوران‌های کوآزی‌دوره‌ای، دانشمندان اکنون فرصتی برای مطالعه امواج گرانشی پیدا کرده‌اند. در آینده با استفاده از ابزارهای پیشرفته نسل جدید که قادر به شناسایی امواج گرانشی هستند، ممکن است بتوان امواج ناشی از چنین رویدادهایی را رصد کند و درک بهتری از چگونگی حرکت سیاه‌چاله‌ها و ستارگان در چنین شرایطی به دست آورد.
این کشف جدید نشان می‌دهد که علم کیهان‌شناسی همچنان در حال پیشرفت است و همچنان چیزهای شگفت‌انگیزی در مورد سیاه‌چاله‌ها و رفتارهای آن‌ها وجود دارد که کشف نشده است. با ترکیب اطلاعات به‌دست‌آمده از مشاهدات ایکس‌ری و فوران‌های کوآزی‌دوره‌ای، ممکن است که به‌زودی درک بهتری از چگونگی تعامل سیاه‌چاله‌ها با ستارگان و محیط اطراف آن‌ها به دست آید.
