ورزش سه: پرسپولیسیها در حالی برای دیدار با الهلال عربستان آماده میشوند که برای زنده نگه داشتن شانس صعود خود از مرحله گروهی لیگ نخبگان نیاز مبرم به امتیازات این مسابقه دارند. این در حالی است که تیم عربستانی صعودش به دور بعد را قطعی کرده است. از طرفی پرسپولیسیها که بعد از پیروزی مقابل تراکتور، امید زیادی داشتند تا اولین بردشان با اسماعیل کارتال را خیلی زود جشن بگیرند، در مصاف با فولاد با تساوی یک بر یک متوقف شدند تا مرد ترک تبار از یک مصاف سخت آسیایی به دنبال دشت برد اولش برای قرمز باشد. این مسائل بهانهای شد تا خبرنگار ما درباره شرایط آخرین شرایط پرسپولیس با علیرضا نورمحمدی مدافع سالهای نه چندان دور این تیم گفتوگویی انجام دهد. مشروح آن را در ادامه بخوانید:
این مباحث همیشه در فوتبال ما بوده. کری خواندن قشنگ است ولی نه اینکه از حالت ادب خارج شود. به هر صورت این رفت و آمدهای بازیکنان بین دو تیم همیشه وجود دارد و باید تحمل هواداران بالاتر باشد اما این دلیل نمیشود که حرمتها حفظ نشود.
من در همه جای ایران با پرسپولیس بازی کردهام. خودمان را نمیخواهیم گول بزنیم. در ورزشگاههایی که جمعیت کمی هم می روند شاهد بدتر از این مسائل هستیم. در خود تبریز هم قبلاً شرایط بسیار سخت و خاصی را ما تجربه کردهایم. نباید فشار را روی یک تیم گذاشت. این حرف من به کل جامعه هواداری است نه صرفا یک تیم یا یک شهر. الان بانوان هم در ورزشگاهها حضور دارند و خانواده وارد ورزشگاهها می شوند پس نباید جو به صورتی باشد که خانواده ها از ورزش و فوتبال گریزان شوند.
مهدی هاشمی نسب از بزرگان فوتبال است و در این فوتبال سختی زیادی کشیده است. واقعیت این است که ما جای این سبک بازیکنان نبودیم که بخواهیم آنها را قضاوت کنیم اما تاکید می کنم حرمتها باید در هر صورت حفظ شود به خصوص که ما مدعی فرهنگ هستیم اما نباید فراموش کرد که هوادارن تیمها هم احساسی هستند و نسبت به تیمشان تعصب دارند نباید آنها را جریحه دار کرد. بازیکنان هم باید این مسائل را رعایت کنند تا خدای نکرده از این اتفاقها در فوتبال ما نیفتد. بازی کردن در یک تیم بزرگ و پرطرفدار کار سختی است باید ظرفیت بازیکنان بالا باشد تا بتوانند از زیر فشار رهایی پیدا کنند.
واقعیت این است که من علاقهای به مربیگری نداشتم و در سطح آکادمی که داشتیم فعالیت می کردم اما الان به دلیل اینکه رفقای دوران بازیگری ما تیم گرفتند کم کم برای مربیگری ترغیب شدم و تمایل دارم به این فضا هم ورود کنم. خصوصاً که طرز فکر این دوستان را که سالها در کنار هم بازی کردهایم را بیشتر از دیگران میشناسم.
حقیقت این است که اسماعیل کارتال در فنرباغچه جوی شبیه به ایران و پرسپولیس را تجربه کرده است و از لحاظ شخصیت هم روی بازیکنان تاثیرگذار است. من فکر می کنم کارتال بتواند در ایران و پرسپولیس موفق باشد. در زمان بازی کردن ما هم دنیزلی یک تنه پرسپولیس را جمع میکرد و این نشان از شخصیت بالای او داشت. درحین برگزاری بازی هم نکته هایی را به ما گوشزد می کرد که برای همه ما جالب بود و یکی از بهترین دوران فوتبال من در زمان مربیگری این مربی بود.
مطمئناً پرسپولیس کارتال هم همینطور خواهد بود. مشکلی که زمان دنیزلی وجود داشت این بود که تیم را خودش نبسته بود. برای فصل بعدش 12 اسم به آقای رویانیان داد که خوزه جایگزین او شد و نتوانست کار خود را با پرسپولیس تمام کند.
به نظرم همان اتفاقی که برای برانکو که در نیمفصل آمده بود برای این مربی اتفاق خواهد افتاد و پرسپولیس با این مربی موفق خواهد شد. در هر صورت هر مربی برای موفقیت نیاز به زمان دارد و اسماعیل کارتال هم با شناختی که پیدا می کند حتما این تیم را متحول خواهد کرد. البته همدلی و اتحاد در تیمهای شبیه پرسپولیس خودش بحث مهمی است که وظیفه کادرفنی ونقش بزرگترهای تیم در ایجاد این جریان بسیار مهم است.
نیمکت نشینی در پرسپولیس البته افتخار بزرگی است. من جزو بازیکنانی بودم که تلاش میکردم همیشه در بازی جزء ترکیب ثابت باشم ونیمکتنشینی را دوست نداشتم اما خب در شرایط مختلف این اتفاق میافتاد وتشخیص مربی بود و نیمکتنشین میشدم اما برای من پوشیدن این پیراهن افتخار بود و به این موضوع بیشتر فکر میکردم. ولی واقعاً در پرسپولیس حتی نیمکت نشینی هم افتخار بود.
زمانی که در پرسپولیس بازوبند کاپیتانی را به بازو می بستم حس می کردم که باید در برابر تمام اتفاقات بزرگتری را از خود نشان دهم البته من در کنار بازیکنان بزرگی بازی کردم که برای من افتخار بوده است. ولی وقتی بازوبند کاپیتانی تیمی آن هم در سطح پرسپولیس را به بازو میبندی باید مسئولیت پذیری بیشتری از خود نشان دهند. مثلا در یک زمان حضور در پرسپولیس خیلی آماده بودم سرمربی آقای برانکو بود و ترجیح میداد بازیکن خارجی را بازی دهد و من نیمکتنشین شدم. من به خاطر سابقهدار بودن و البته احترامی که برای شخص برانکو قائل بودم روی نیمکت می نشستم ودر کنار تیم بودم . با این شرایط بود که همه تیم همدل و متحد بودیم تا به موفقیت برسیم و رسیدیم.
واقعیت این است که روی کاغذ آنها شرایط بهتری نسبت به ما دارند. الهلال صعودش را قطعی کرده و مدعی جدی قهرمانی لیگ نخبگان است. پرسپولیس از ابتدای این دوره هم همیشه خوب بازی کرده اما نتیجه نگرفته و امیدوارم این بار این اتفاق بیفتد و بچهها بتوانند غول آسیا را شکست دهند.