این بداخلاقی ها وقتی کریه‌تر می‌شود که از تریبون مجلس و در مقام نماینده مردم عنوان می‌شود؛ هر چند که اطلاق نماینده ملت به فرد یا افرادی که با آرای زیر 10 درصد از یک شهر بیش از هشت میلیون نفری پا به خانه ملت می‌گذارند، غلوآمیز است.

شاهد این مثال هم، دلواپسی حمید رسایی نماینده تهران در جلسه علنی روز دوشنبه بود که در اعتراض به انتصاب محمد جواد ظریف معاون راهبردی رییس جمهور، مجلس را «کشک» خطاب کرد.

البته که علی نیکزاد نایب رییس مجلس این ادبیات سخیف را بی‌پاسخ نگذاشت و گفت: «حرمت امام زاده را باید متولی آن نگه دارد؛ اینکه می‌گویید صندلی کشک و مجلس کشک، حرف خوبی نیست.»

حالا همین آقایان! که از چنین ادبیاتی برای به کرسی نشاندن حرف خودشان استفاده می کنند، اگر یک هنرپیشه، ورزشکار و یا سلبریتی، کمتر از این را بگوید، فریاد وااسلاما سر می‌دهند.

به هر حال این دوره از مجلس گعده هایی به وجودآمده که ادبیاتی متفاوت از تمام ادوار را به نمایش گذاشته است و برای بیان مطالب خود به هر شکل ممکن نیز ابایی ندارند و البته یادمان نمی رود همین آقا! بود که ادعا داشت حضورشان در فضای مجازیِ فیلتر شده، برای مدیریت این فضاها و مراقبت از مردم لازم است و ضروری! و اصلاً قبای وکالتِ خود را نه برای تهرانی‌ها که برای بیش از 85 میلیون ایرانی باغیرت پهن کرده بود. بماند که ما هرگز نفهمیدیم ایشان از چه کسی چنین وکالتی گرفته بود.

الغرض این آقای وکیل امروز نشان داد که برخی سیاسیون سیاست زده‌ی ناآگاه، همان بهتر که با این کشک بازی، بروند کشک خود را بسابند و وهن مجلس نکنند.

و یک جمله هم از قول حضرت حافظ به جناب ظریف بگوییم که :

زمانه به مردم نادان دهد زمام مراد / تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس.