به گزارش «تابناک» به نقل از ایرنا، تجمع مخالفان دولت در روزهای گذشته و شهرهای مختلف زوایای کمتردیده‌شده‌ای هم دارد که یکی از آن‌ها امکان خودنمایی و بروز خیابانی برای همگان و نه فقط گروه‌های سیاسی خاص است.
برخی دسته‌های سیاسی در روزهای گذشته تجمعاتی در شهرهای مختلف کشور به راه انداختند؛ در اعتراض به آنچه ادعای ترک فعل قوا در موضوعاتی همچون رعایت قانون حجاب و عفاف، تصدی غیرقانونی برخی مسئولیت‌ها و ... می‌خوانند. این تجمعات هر چند مشابه موارد اخیر آن چندان پررونق نبود اما توانست نگاه بسیاری را به خود جلب کند و واکنش‌های متعددی هم به همراه داشت.
به گفته مدیرکل سیاسی وزارت کشور «در تجمعاتی که در تهران برگزار شد، صراحتا مجموعه شورای تامین استان با آن مخالفت کرد و به مجموعه انتظامی ابلاغ کرده بود. برای این تجمعات اخیر اصلا درخواست مجوز نشده بود اما حسب اطلاعی که حاصل شده بود ابلاغ شده بود که این تجمعات غیرقانونی است.»
«ابوذر کوثری» روز دوشنبه در نشست کمیسیون ماده ۱۰ احزاب درباره برگزاری چند تجمع در چند نقطه کشور از جمله پایتخت گفت: اخیرا تجمعاتی در تهران، مشهد و یک مورد هم در قم برگزار شد. موضع اصولی ما در برگزاری تجمعات و گردهمایی‌ها، قانونی است. ...این تجمعاتی هم که تشکیل شد به لحاظ تعداد، خیلی قابل توجه نبود، اما در فضای رسانه‌ای خیلی بازتاب زیادی پیدا کرد. تجمعاتی که در خارج از مقررات و قوانین برگزار می‌شود، فقط آسیب به دولت نمی‌زند، بلکه آسیب به مجموعه ساختار قانونی نظام جمهوری اسلامی ایران است.
در همین خصوص، گفت‌وگویی با «حسین الله‌کرم» عضو هیات علمی علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی انجام شده که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید؛ گفت‌وگویی که این کنشگر سیاسی و فعال گردهمایی‌های اعتراضی بعد از تجمع اخیر مقابل مجلس شورای اسلامی با پژوهشگر ما داشته است:
مهم‌ترین انگیزه‌ای که باعث تجمعات خیابانی اخیر در شهرهای مختلف کشور شده چیست؟ آیا انگیزه اعتراض‌ها به حضور ظریف در دولت محدود می‌شود یا اهداف مهم‌تری در ارتباط با این تجمع‌ها مطرح است؟
موضوع تجمعات اخیر عمدتا در دفاع از حکمرانی قانونی صورت می‌گیرد زیرا ترک فعل رئیس قوه مقننه در ابلاغ قانون عفاف و حجاب و ترک فعل روسای قوای سه‌گانه در بی‌اعتبار کردن اجرای قانون انتصاب مشاغل حساس که با قانون‌شکنی در حفظ آقای ظریف همراه شده، همه را نگران کرده است.
همه باید تابع قانون باشند و از وزارت کشور مجوز اجتماعات بگیرند، منتهی این مجوز عمدتا برای گروه‌ها، احزاب و دسته‌جات سیاسی است که به دنبال کسب یا حفظ قدرتند
از این رو، گروه‌های امر به معروف و نهی از منکر بر اساس برخورد ۶ خرداد سال ۱۳۶۱ امام راحل با قانون‌شکنی بنی‌صدر در این تجمعات شرکت کرده و با موضعی ارشادی، ابلاغ و اجرای قانون را خواستارند.
نامه درخواست تجمع این گروه‌ها را ستاد احیا برای ایجاد مسائل حمایتی و حراستی به فرمانداری ارسال می‌کند
به نظرتان باید برای چنین تجمع‌هایی از وزارت کشور مجوز گرفت؟ آیا اساسا اعتقاد به لزوم اخذ مجوز از نهادهای حاکمیتی دارید؟
همه باید تابع قانون باشند و از وزارت کشور مجوز اجتماعات بگیرند، منتهی این مجوز عمدتا برای گروه‌ها، احزاب و دسته‌جات سیاسی است که به دنبال کسب یا حفظ قدرتند. گروه‌های امر به معروف از طریق ستاد امر به معروف و نهی از منکر عمل می‌کنند به این شکل که نامه درخواست تجمع این گروه‌ها را ستاد احیا برای ایجاد مسائل حمایتی و حراستی به فرمانداری ارسال می‌کند.
اگر چه کم نشان دادن تعداد آمرین و ناهیان بعضا ناشی از کار رسانه‌ای است اما به نوع راهپیمایی موتوری و سرد بودن هوا نیز برمی‌گردد
به نظرتان چرا برخلاف تجمع‌هایی که پیشتر برگزار می‌شد و لااقل ده‌ها نفر پای کار اعتراض بودند، اکنون تصاویر بعضا نشانگر این است که شمار معترضان از تعداد انگشتان دست فراتر نمی‌رود؛ مثلا در فراخوان راهپیمایی موتوری علیه تصمیم به رفع فیلتر واتساپ و گوگل پلی که تعداد راهپیمایان بسیار اندک بود. دلیل این وضعیت چیست؟
گروه‌هایی که چالش‌ساز امنیت ملی و در تضاد با راهبردهای کلان و قانونی هستند در هیچ کشوری اجازه ظهور و بروز خیابانی ندارند
نظرتان درباره تجمع‌های صنفی مانند کارگرانی که چند ماه است حقوقشان را دریافت نکرده‌اند یا بازنشستگان صندوق‌های مختلف بازنشستگی چیست؟
تجمعات صنفی اساسا محدود به مطالبات مالی و حقوقی است که عمدتا بدون مجوز وزارت کشور انجام می‌شود؛ مگر اینکه بخواهند به شکل سراسری چنین تجمعاتی را برگزار کنند که چون با مطالبات سیاسی همراه می‌گردد نیاز به مجوز وزارت کشور خواهد داشت.
اعتراض غیرمسلحانه یا هر شکل دیگری که منافع ملی را به خطر اندازد نمی‌تواند حتی مشمول دریافت مجوز باشد
آیا افرادی که خواسته‌های سیاسی و مدنی متفاوت و حتی متضاد با تجمعات اخیر دارند؛ مثلا زنانی که خواستار تغییر قوانین، طلاق، ارث، دیه و ... هستند، طرفداران تغییر قوانین حجاب و الزام آن، حامیان برقراری روابط با آمریکا و ... می‌توانند امکان ابزار نظر و حضور و بروز خیابانی داشته باشند؟
این‌ها عمدتا به چالش علیه امنیت ملی کشور باز می‌گردد و چون با منافع ملی و راهبردهای کلان توسعه و پیشرفت کشور در تعارض است نه تنها در ایران بلکه در هیچ کشوری اجازه ظهور و بروز خیابانی پیدا نمی‌کنند. برای مثال می‌توان به موضوع مک‌کارتیسم در آمریکا اشاره کرد که حتی به برخورد فیزیکی و برکناری شهروندان آمریکایی از مشاغل دولتی ، دانشگاهی و... بدلیل مخالفت با لیبرالیسم صورت گرفت.
یکی از نمایندگان مجلس با استناد به قانون اساسی اظهار داشته تجمعات اخیر با توجه به اینکه مسلحانه نبوده، قانونی محسوب می‌شود. آیا گروه‌هایی که از آن‌ها یاد شد در صورت مسلح نبودن اجازه حضور در خیابان را باید داشته باشند؟
همانطور که عرض شد موضوعات گروه‌هایی که چالش‌ساز امنیت ملی و در تضاد با راهبردهای کلان و قانونی است در هیچ کشوری اجازه ظهور و بروز خیابانی ندارند. بر همین اساس، اعتراض غیرمسلحانه یا هر شکل دیگری که منافع ملی را به خطر اندازد نمی‌تواند حتی مشمول دریافت مجوز باشد.
