به گزارش مشرق،یکی از کاربران توئیتری درباره فرمان ترامپ درباره ایران نوشت:

اسفندیار باتمانقلیچ:

پس نتانیاهو به واشنگتن آمد و آنچه دریافت کرد یک یادداشت درباره ایران بود، نه یک فرمان اجرایی با تحریم‌های جدید. ترامپ گفت که از امضای این یادداشت "ناراضی" است و امیدوار است که "به ندرت نیاز به استفاده از آن باشد،" در حالی که همچنین اعلام کرد خواهان توافق با ایران است. تغییر بزرگی نسبت به سال ۲۰۱۸.

۲. اگر ترامپ واقعاً قصد از سرگیری فشار حداکثری را داشت، یک فرمان اجرایی جدید برای گسترش تحریم‌ها علیه بخش نفتی ایران امضا می‌کرد، و وزارت خزانه‌داری بر اساس آن فرمان، بنادر و پالایشگاه‌های چینی را برای کاهش حجم نفت خام ایران به چین تحریم می‌کرد.

۳. این بنادر و پالایشگاه‌ها اهداف شناخته شده هستند و دولت بایدن تقریباً به طور قطع تحریم‌هایی را آماده کرده بود که در قفسه‌های OFAC آماده هستند. بایدن این تحریم‌ها را به دلیل نگرانی از واکنش منفی بازارهای جهانی نفت و روابط آمریکا-چین اجرا نکرد.

۴. رویدادهای اخیر نشان می‌دهد که ترامپ به مراتب کمتر نگران به هم ریختن بازارها است، پس حتی قابل توجه‌تر است که مستقیماً به فشار حداکثری با یک شلیک اولیه قوی‌تر بازنگشت، و تلاش کرد بی‌میلی خود را نشان دهد.

۵. باید منتظر بمانیم و ببینیم متن یادداشت چه می‌گوید. اما اگر سند به دولت ترامپ اجازه دهد بگوید فشار حداکثری را از سر گرفته، در حالی که فضا را برای مذاکرات باز می‌گذارد، به خصوص با توجه به سیگنال‌هایی که از تهران می‌آید، یک توافق بسیار محتمل به نظر می‌رسد.

۶. در چنین سناریویی، یادداشت هدف آرام کردن اسرائیل و حامیانش را برآورده می‌کند، در حالی که همچنین نشان‌دهنده گسستی از فقدان ظاهری فشار بایدن بر ایران است. اگر توافقی حاصل شود، ترامپ می‌تواند ادعا کند که به خاطر یادداشت سختگیرانه‌ای بوده که در ۴ فوریه امضا کرده است.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.