علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی ، در گفت‌وگویی درباره دلایل ورود خود به مسائل فوتبال و وساطت میان علی خطیر و جواد نکونام، مدیرعامل و سرمربی پیشین استقلال، صحبت کرد. او با تأکید بر اینکه هر جا بتواند کمکی کند، خود را موظف به انجام آن می‌داند، گفت که در بسیاری از رشته‌های ورزشی دیگر نیز نقش حمایتی دارد.

رئیس فدراسیون کشتی با مرور خاطرات خود از دوران کودکی و علاقه‌اش به فوتبال ، تأکید کرد که در گذشته هوادار پرسپولیس بوده، اما اکنون نگاه متفاوتی به فوتبال دارد. او با بیان اینکه در دهه ۶۰ تمامی دربی‌های استقلال و پرسپولیس را دنبال می‌کرده، به خاطره‌ای از یکی از این مسابقات اشاره کرد که در جریان آن، پس از گل پرویز مظلومی به پرسپولیس، چای داغ رویش ریخته و آسیب دیده است.

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره بحث‌هایی که درباره حضورش در فدراسیون فوتبال وجود داشت صحبت کرد و گفت که روحیه چالشی دارد. دبیر با تمجید از دوران ریاست محسن صفایی فراهانی در فدراسیون فوتبال، تأکید کرد که برای موفقیت در مدیریت ورزشی، بیش از سابقه، داشتن توان مدیریتی اهمیت دارد.

وظیفه خودم می‌دانم که کمک کنم

در دهه ۶۰ هیچ دربی‌ای را از دست ندادم

او در ادامه گفت: من اصلا استقلالی نیستم. بچه بودیم پرسپولیس را دوست داشتیم. الان آنطور هم نیستم و شرایط کار و زندگی متفاوت است. شاید ۱۰-۲۰ بازی آخر را ندیده باشم و اصلا نمی‌رسم، اما آدم‌های کف خیابان را می‌بینم. بچه که بودم، در دهه ۶۰، یکی از بازی‌های استقلال و پرسپولیس از دستم در نمی‌رفت. سال ۶۱ پرویز مظلومی با هد به پرسپولیس گل زد، در استادیوم بودم. در دهه ۶۰ یک بازی پرسپولیس و استقلال از دستم در نرفته است. در آن بازی ۴۰ چایی روی من ریخت و سوختم! از آن طرف پرسپولیس گل خورده بود می‌سوختم و از این‌طرف چایی‌ها رویم ریخته بود و می‌سوختم. پدرم خدابیامرز من را باندپیچی کردند. من در فوتبال اینطور هستم. سر استقلال و پرسپولیس کتک خوردم و کتک زدم و دعوا کردم. وظیفه شرعی‌ام بود که این کار را کردم.

یک گردن کلفت باید اوضاع را جمع کند

دبیر در واکنش به اینکه وساطت او تاثیری نداشت، گفت: من نمی‌خواهم بحث‌ها را باز کنم. نمی‌خواهم بگویم مافیا، چون من آدمی هستم که اینها را کنار می‌زنم و روحیه‌ام ساختارشکن است. واقعا در فوتبال ایران اینطور هستند و یک آدم گردن کلفت باید اینها را جمع کند. تا زمانی که نتوانند اینها را جمع کنند، وضع فوتبال همین است. یک نفر باید بیاید جمع کند که هزینه هم می‌دهد.

از هیچ چالشی نمی‌ترسم

رئیس فدراسیون فوتبال کشتی در واکنش به اینکه آیا علاقه‌ای به چالش حضور در فدراسیون فوتبال دارد، گفت: من کلا با چالش هستم و روحیه‌ام این است. کشتی اینطور است. شما در والیبال و فوتبال و تکواندو فاصله‌ای با حریف داری، اما در کشتی زمانی که می‌چسبی، باید فکر کنی. من اینطور تربیت شده‌ام و اصلا نمی‌ترسم. الحمدلله آدم نترسی هستم و همیشه مادرم می‌گفت این نترسی‌ات، کار دستت می‌دهد، اما خدا می‌گوید هر کسی که از من بترسد، من همه را از او می‌ترسانم و هر کسی که از من نترسد، از همه او را می‌ترسانم. من سعی می‌کنم کاری نکنم که خدا ناراحت شود.

با ایمان و عمل می‌توان فوتبال ایران را متحول کرد

او در واکنش به اینکه افرادی مثل یزدانی خرم که بین دو فدراسیون جابه‌جا شده‌اند، عملکرد خوبی نداشته‌اند، گفت: آقای یزدانی خرم در والیبال زحمت کشید و تا یک جایی رسید و بعد هم آقای داورزنی کار را جلو برد. اشتباه نکنید. سه طلای فرنگی المپیک را باید به اسم یزدانی خرم بنویسید. ایشان زمانی که رئیس فدراسیون بود، یک بار هم به فدراسیون نیامدم. با هم اختلاف نظر داشتیم و عکس‌های من را هم از فدراسیون را جمع کرده بود، اما باید انصاف داشته باشیم. ایشان ۵-۶ سال زحمت کشید و، چون دو ماه قبل از المپیک او را برداشتند، فکر می‌کنند کار او نبوده است. من شخصا هیچ علاقه‌ای نداشتم بروم و ثبت‌نام هم نکردم، اما شما باید چارچوب مدیریت را بلد باشید. من باور دارم فوتبال ایران در یک برنامه ۱۰ تا ۱۲ ساله بالا می‌آید. اصلا شک نکنید. واقعا بالا می‌آید. آقا وقتی رفت موشکی را دید، یک جمله تاریخی گفت؛ گفت ایمان و عمل می‌شود موشکی ایران. در هر کاری که می‌خواهیم در آن موفق شود، ایمان و عمل کار را جلو می‌برد. عمل یعنی کار کنی و وقت بگذاری و ایمان یعنی دزدی نکنی و صادق باشی. اگر می‌خواهیم در کشتی موفق باشیم، ایمان و عمل می‌خوایم. فوتبال هم همین را می‌خواهد.

صفایی فراهانی بهترین رئیس فدراسیون فوتبال بود

او ادامه داد: مگر صفایی فراهانی فوتبالی بود؟ بهترین رئیس فدراسیون تاریخ فوتبال ایران بود. اگر سوال کنند که طرف ورزشکار باشد و رئیس فدراسیون شود یا مدیر باشد، حتما باید مدیر باشد. شما فکر می‌کنید من به خاطر کشتی‌گیری‌ام اینجا موفق هستم؟ قطعا نه. طرف باید چارچوب مدیریت را بلد باشد. آقای صفایی فراهانی کاری در فوتبال کردند که ۲۰-۳۰ سال است نانش را می‌خورند. یک روز منصور خان برزگر خواهش کردم که کتاب زندگی‌اش را بنویسد و گفت نه. به او گفتم اگر خودت نگویی، از تو می‌گویند. اگر خودت را تشریح نکنی، یک جور دیگر تشریحت می‌کنند. مگر ما را ۱۵ سال اینجا راه می‌دادند؟ اما بالاخره ایستادیم و چیزی که وظیفه‌مان بود، انجام دادیم. اگر آدم احساس تکلیف کند که باید بایستد، می‌ایستد.

علی دایی باید در فوتبال باشد

دبیر در پایان در مورد دوری علی دایی از فوتبال اظهار اشت: اسم نمی‌برم، چون به همه رشته‌ها می‌خورد، اما خیلی اشتباه است که ما بلافاصله بعد از قهرمانی بچه‌هایمان را یا سرمربی می‌کنیم یا رئیس فدراسیون. من خیلی تحت فشار قرار می‌گیرم که بچه‌ها را بلافاصله سرمربی بگذارم، اما نمی‌گذارم و می‌گویم باید دو سه سال مربی شوی. باید بروند کار یاد بگیرند. دنیای قهرمانی با دنیای مربیگری و مدیریت سه دنیای متفاوت است. ما گاهی اوقات بچه‌ها را زود می‌آوریم و می‌سوزانیم. من جزء آدم‌هایی هستم که می‌گویم علی دایی باید مربی شود و همه جا هم گفته‌ام.

مدیر باید بیزینس را کنار بگذارد

اگر خود من مدیر شدم، باید بیزینسم را کنار بگذارم، چون با بیزینس جور نمی‌آید. برای مثال می‌خواهی بروی با وزیر درباره فدراسیون صحبت کنی و کار خودت هم هست. خیلی‌ها کار خودشان را می‌گویند و به وزیر بر می‌خورد. من سرمربی تیم ملی را که می‌آورم، سعی می‌کنم حقوق خوب بدهم و روز اول هم می‌گویم شما نباید کاری کنی و همه چیز با من، تو زندگی‌ات را روی بچه‌ها بگذار. من به عنوان رئیس فدراسیون گاهی اوقات سه شب اینجا می‌خوابم و وقت نمی‌کنم به خانه بروم. من اصول خودم را در کار دارم.