به گزارش نامه‌نیوز، پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین نوشت: طبق آنچه در نمایشگاه دستاوردهای دفاعی با حضور رییس‌جمهور به نمایش درآمد، سر جنگی قوی‌ترین موشک بالستیک ایرانی یعنی خرمشهر، حالا حامل ۲ تن ماده منفجره شده و با سرعت ۸ ماخ به هدف اصابت خواهد کرد.
موشک بالستیک خرمشهر را می توان سنگین ترین و نیرومندترین موشک بالستیک ایرانی به حساب آورد که تا به امروز رونمایی یا عملیاتی شده است؛ سلاحی حقیقتا راهبردی که تاکنون در ۴ مدل رسمی توسعه پیدا کرده و نسل نهایی آن یعنی خرمشهر ۴ جدید، با افزایش وزن در سرجنگی تبدیل به یک کابوس قدرتمند برای هر ارتش متجاوز و سامانه های پدافندی خواهد بود. اما قبل از رسیدن به خرمشهر ۴ و جدیدترین ارتقاء این سنگین وزن راهبردی ایرانی، بهتر است نگاهی به روند توسعه این موشک بالستیک داشته باشیم.
در سالهای اخیر و خصوصا با توجه به چندین مورد استفاده از موشک های بالستیک ایرانی برای حمله به اهداف مختلف از گروه های ترویستی مثل داعش و تجزیه طلبان در شمال عراق و حتی درگیری مستقیم با آمریکا و رژیم صهیونیستی در انتقام از شهادت حاج قاسم سلیمانی و سید حسن نصرالله، خانواده موشک های سری فاتح ۱۱۰ و اعضای توسعه پیدا کرده از آنها مثل سری ذوالفقار یا موشک هایی مثل سری قیام و قدر جزو سامانه هایی بودند که مقتدرانه به میدان آمدند. برخی از این موشک ها مثل سری فاتح و زیر مجموعه های آنها موشک هایی با استفاده از سوخت جامد هستند که روی خودرو های تاکتیکی حمل شده و به سرعت آماده پرتاب می شوند و البته با توجه ریشه ذاتی در حوزه طراحی آنها سلاح های مجهز به سرهای جنگی به نسبت کوچک هستند.
موشک های سری فاتح در حقیقت با ترکیب کردن بحث دقت در توانایی خود تا حد زیادی بحث کوچک بودن تقریبی سر جنگی که معمولا در کلاس ۴۵۰ الی ۷۰۰ کیلوگرم است را جبران می کنند. در ادامه این روند بحث تغییر سرهای جنگی ، کلاهک های مجهز به سیستم پیشران مستقل و توانایی مانور دادن در کنار سر های جنگی مجهز به کلاهک های ترکش زا برای پوشش دادن نقاط مختلف در میدان نبرد مطرح شد که هر کدام از این سرهای جنگی روی موشک های مختلف ایرانی نصب شدند. اما اگر نیاز باشد به سراغ سرهای جنگی سنگین تر از نمونه های شناخته شده و خصوصا وزن بیش از ۱ تن رفت آنجاست که دیگر حامل هایی مثل سری فاتح ، شهاب ، قیام و سجیل دیگر نمی توانند جوابگو باشند و اینجاست که ضرورت یک طراحی کاملا جدید حس می شد و دقیقا از این نیاز است که پروژه "خرمشهر" متولد شده است.
خرمشهر ها از ۱ تا ۴ ؛ تفاوت‌ها در چیست؟
موشک خرمشهر ۱ برای اولین به تاریخ ۳۱ شهریور ماه سال ۱۳۹۶ در مراسم رژه نیروهای مسلح رونمایی شد. مشخصا به صورت واضح شاهد یک طراحی با قطر بسیار بیشتر نسبت به موشک های بالستیک قبلی ایران بودیم و اولین سیگنال واضح این بود که موشک مورد نظر یا دارای برد بیشتر یا توانایی حمل سرجنگی سنگین تر است. با توجه به تاکید فرماندهی کل قوا در خصوص حفظ برد موشک در عدد ۲ هزار کیلومتر در مقطع کنونی و سخنان سردار حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه، در همان روز مشخص شد که برد موشک خرمشهر فعلا ۲ هزار کیلومتر است.
در همان موقع بود که توجه ها به سمت بحث وزن سر جنگی رفت و مشخص شد این بار ایران به سراغ افزایش قدرت تخریب موشک های خود به شکل جدی رفته است. انتشار تصاویر مربوط به آزمایش های موشک خرمشهر نشان داد که این موشک از سوخت مایع بهره می برد. نکته مهم این است که پیشران های سوخت مایع به صورت کلی و در مقایسه با نمونه های سوخت جامد نیروی بیشتری تولید می کنند که کاملا گزینه مناسب برای یک سر جنگی سنگین تر است. کلاهکی که در نسل اول موشک خرمشهر مشاهده می شد از نوع مخروطی ساده با یک نوک غیر تیز با انحنای کم برای کاهش اثرات مخرب حرارت در سرعت های پروازی بالا و هایپرسونیک بود.
اما خرمشهر ۲ در زمستان سال ۹۷ رسانه ای شد؛ موشکی که به روایت امیر حاتمی وزیر وقت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح صدای آمریکایی ها را درآورد!
علت سر و صدای آمریکایی ها البته این بود که سر جنگی نصب شده روی خرمشهر ۲ دقت و قدرت تخریب ترسناکی را برای نیروهای مسلح ایران به ارمغان آورده بود. بر اساس گفته های امیر حاتمی ، در جریان تست این موشک و بعد از طی مسافت ۲ هزار کیلومتر سر جنگی جدا شونده که مجهز به بالک های هدایت شونده بود در مرکز یک هدف به شکل یک مربع در اندازه ۳۰ متر در ۳۰ برخورد کرده بود. خرمشهر ۲ نشان داد که علاوه بر سر جنگی اصلی طراحی شده برای این موشک ، سرهای جنگی مختلف دیگر موجود در کشور نیز برای این موشک قابلیت نصب دارد و اصطلاحا در این بخش موشک از طراحی ماژولار برخوردار است.
اما به سراغ خرمشهر ۳ برویم که دقیقا ۲ سال بعد از خرمشهر ۱ ، یعنی در رژه ۳۱ شهریور ماه سال ۱۳۹۸ رونمایی شد. در این موشک شاهد تغییر ظاهری سر جنگی بودیم. با توجه به شباهت سرجنگی سوم موشک خرمشهر با نمونه های دو مخروطی و سه مخروطی موشک های شهاب-۳ و قدر، در آن زمان این مسئله مطرح شد که احتمالاً این سرجنگی جدید برای رسیدن به پایداری بیشتر در بالاترین سرعت در فاز نهایی پرواز، بهینه شده بود که احتمال مورد اصابت قرار گرفتن آن توسط سامانه های پدافند ضد موشکی دشمن، در حد نزدیک به صفر می شو
