در حالی که فقط چند ماه از استقرار دولت مسعود پزشکیان می‌گذرد، برای دومین بار شایعاتی در خصوص استعفای رئیس جمهور مطرح شد. مسئولان دولت علاوه بر تکذیب این شایعه، استعفای پزشکیان را آرزو و رویابافی مخالفان خواندند.
به گزارش خبرآنلاین، حمله به دولتی که با شعار وفاق بر سر کار آمده، فقط به جوسازی رسانه‌ای منحصر نمی‌شود و مخالفان در هفته‌های گذشته نیز علاوه بر خط‌ونشان در تریبون‌های رسمی، سعی کردند پیروان کفن‌پوش خود را به خیابان آوردند تا شاید از این طریق بتوانند وانمود کنند پزشکیان صدای جامعه نیست. با این حال جز اندک افرادی کفن‌پوش نتوانستند جمعیتی را با خود همراه کنند. شاید همین شکست در خیابان باعث شد تندرو‌ها پشت آتش‌بار رسانه‌ای خود بنشینند و با فضاسازی سعی کنند اریکه ریاست جمهوری را سست جلوه دهند و شایعه «استعفای پزشکیان» را نشر دهند.
محمود واعظی، قائم مقام حزب اعتدال و توسعه و از دولتمردان دولت حسن روحانی، می‌گوید؛ «تندرو‌ها اگر زورشان برسد دست به هرکاری می‌زنند.»
او تاکید دارد؛ «گروه شکست خورده در انتخابات گذشته از ابتدای دولت برای پیروزی حداقلی در انتخابات ۱۴۰۷ فضاسازی کرده و می‌کنند تا مردم را بیش از پیش از آینده ناامید ساخته تا در انتخابات حداقلی پیروز میدانی نابرابر باشند.»
مشروح گفتگوی محمود واعظی، رئیس دفتر حسن روحانی در دولت دوازدهم را بخوانید؛
آقای واعظی! در چندماهی که از روی کار آمدن دولت پزشکیان می‌گذرد، دو بار شایعاتی درباره استعفای آقای رئیس جمهور شکل گرفته که البته تکذیب هم شد. طی هفته‌های گذشته نیز به بهانه‌های مختلف شاهد حملات تندی علیه دولت بودیم، فکر می‌کنید این شایعات و فضاسازی‌ها از کجا آب می‌خورد و چه کسانی پشت پرده آن هستند؟
اینگونه اقدامات با هدف تشویش اذهان عمومی و فشار به دولت برنامه ریزی می‌شود و از دو جبهه، عملیاتی می‌شود. یک جبهه مربوط به مخالفین نظام در خارج از کشور و دیگر آن به مخالفان دولت در داخل برمی گردد. رسانهها و گروه های مخالفی که در خارج هستند، همواره به دنبال تضعیف نظام و دولت‌اند.
روشن است که در داخل نیز برخی از رقبای انتخاباتی با هدف تضعیف دولت فضاسازی و مانع تراشی می‌کنند که ما مشخصا شاهد رویکرد تند برخی از افراد جبهه پایداری هستیم. مخالفین رسانه‌های زیادی هم در دست دارند. به این ترتیب چند وقت یکبار بهانه ای پیدا می‌کنند تا بحث استعفا را مطرح کنند. هدف شان هم تضعیف دولت و ایجاد گسل در مسیر اهداف آن است.
اما این کار‌ها در راستای منافع ملی نیست؛ آن هم در وضعیتی که دولت با فشار‌های خارجی، شرایط پیچیده منطقه‌ای و وضعیت پرچالش اقتصادی رو به رو است. متاسفانه این اقدامات سلبی از سوی برخی از تندرو‌های داخل به شکل همسو با مخالفین خارج از کشور صورت می‌گیرد. در صورتی که باید تلاش کنند دولت در فضای مناسب و آرام بر حل و فصل مشکلات پر تعداد موجود متمرکز شود. البته که نباید اینگونه فضاسازیهای تخریبی بر موتور محرکه دولت اثر بگذارد. ضروری است تا دولت با اقدامات عملی بهبود دهنده وضعیت فعلی موجبات امیدواری مردم به دولت خود را فراهم سازد.
عنوان کردید فضاسازی‌ها از یک سو از خارج نشات می گیرد و از سوی دیگر ناشی از گروه‌هایی مثل جبهه پایداری می‌شود. درواقع این دو را همسو و همزبان ارزیابی کردید. به نظرتان از تزلزل در کار دولت که به آن اشاره کردید چه هدفی را دنبال می‌کنند؟
گروه‌های مخالف خارج نشین یک هدف را دنبال می‌کنند؛ این که هر فرد و دولتی در ایران بر سرکار باشد را تحت فشار تبلیغاتی و دروغ پراکنی ناکارآمد جلوه دهند. به هرحال اینکه آن‌ها با پول سازمانهای اطلاعاتی دولت‌های مخالف ایران چه هدفی را دنبال می کنند کاملا روشن است. رسانه ها و گروه‌های مختلف مخالف و دستگاه‌های اطلاعاتی بیگانه همواره برای تضعیف نظام برنامه ریزی می کنند. تکلیف اینها روشن است.
اما خطای آن‌هایی که در داخل هستند و می‌خواهند به زور و با توسل به سنگ اندازی‌های روانی خلاف منافع ملی به مردم القا کنند که رای شما در ۱۵ تیر خطا بود، نابخشودنی است. اینان همواره درصدد بوده و هستند تا به مردم القا کنند که غیر از گروه و تفکر ما دیگری نمی توانند اهداف کشور را تامین کنند.
متاسفانه این گروه با فضاسازی و جوسازی سلبی برای عدم توفیق دولت در تلاش است. اگر این میزان تلاش سلبی مخالفین یاد شده صرف شنیدن مطالبات به حق و در چارچوب قانون اساسی مردم می‌شد وضعیت امروز کشور اینچنین نبود. این گروه شکست خورده در انتخابات گذشته از ابتدای دولت برای پیروزی حداقلی در انتخابات ۱۴۰۷ فضاسازی کرده و می‌کنند تا مردم را بیش از پیش از آینده ناامید ساخته تا در انتخابات حداقلی پیروز میدانی نابرابر باشند.
متاسفانه فضای کشور ما همانند سایر کشور‌های جهان نیست که وقتی یک جناح در انتخابات پیروز شد، صف آرایی‌های سیاسی و جناحی به پایان برسد؛ بنابراین مخالفان دولت از هر طرقی که بتوانند به مقابله با رقیب و تخریب دولت مستقر ادامه می‌دهند. متاسفانه تبلیغات نظیر مطرح کردن استعفای رییس جمهور پزشکیان در ادامه کارزار انتخاباتی تیرماه است.
در واقع فکر می‌کنید یک نشانه گیری سیاسی دارند که بخواهند کرسی‌های سیاسی را به دست آورند؟ اما تندرو‌ها هم در فضای سیاسی در بین جریان‌های معتدل خیلی معتبر نیستند و از سمت دیگر آرای آن‌ها در ادوار مختلف انتخابات، چه ریاست جمهوری و چه مجلس، نشان می‌دهد که در بین افکار عمومی هم در اقلیت هستند. فکر می‌کنید تلاش‌های آن‌ها موفقیت آمیز خواهد بود؟
موفقیت آمیز نخواهد بود. نمونه آن در انتخابات گذشته مشاهده شد؛ بالاخص زمانی که میزان مشارکت مردم پای صندوق رای بیشتر باشد تکلیف شان روشن‌تر است. زمانی که مردم امیدوارترند، در انتخابات به شکل جدی‌تر و بیشتر مشارکت می‌کنند و در آن صورت فضا عوض می شود و امکان ورود به قدرت برای این تفکر کاهش پیدا می‌کند. به این ترتیب معتقدم که مخالفان می‌دانند از مسیر صحیح جلب افکار عمومی موفق نمی‌شوند و تفکراتشان مورد قبول اکثریت جامعه نیست؛ به این ترتیب راه حل ورود خود به قدرت را در روش‌های تخریبی، حذف شایستگان به اسم خالص سازی، فشار ناشی از تبلیغات غیر واقع می‌بینند.
در واقع می‌گویید این ناامیدسازی افکار عمومی یک جنبه روحی و روانی هم دارد تا میل به شرکت در انتخابات کمتر شود تا تندرو‌ها خودشان بالا بیایند؟
بله این تفکر به دنبال مشارکت حداکثری در انتخابات نیست معمولا این گروه در انتخابات با مشارکت پایین پیروز شده‌اند؛ برای نمونه آخرین انتخابات مجلس در تهران و بسیاری از شهر‌های بزرگ. در گذشته یکی از اعضای جبهه پایداری به صراحت اذعان کرده بود که هرچه میزان مشارکت مردم در انتخابات کمتر باشد احتمال پیروزی ما بیشتر است؛ این سیاست غلط در مقابل راهبرد مد نظر مقام معظم رهبری و گروه‌های معتدل و دلسوزان واقعی کشور است.
مادامی که میزان مشارکت در انتخابات فزاینده و چشمگیر باشد، قدرت نظام بیشتر و متعاقبا جمیع توطئه‌های خارجی بدخواهان نظام خنثی می شود و مسیر توسعه و رفاه عمومی هموار می‌شود.
به این ترتیب وقتی دنبال شرکت حداقلی در انتخابات هستند و برای رای مردم اعتباری قائل نیستند، فارغ از آن که آیت الله مصباح معلم فکری آن‌ها به رای مردم اعتقادی نداشت، چرا وارد عرصه‌های انتخاباتی می‌شوند، چرا کرسی‌های غیرانتخاباتی را هدف نمی‌گیرند؟
حاکمیت و نظام این تفکر را قبول ندارد. اینها یک گروه اقلیت هستند و صدایشان بلند و میان مردم هم در اقلیت‌اند. نظام، دولت چهاردهم و ظرفیت قانون اساسی بر مشارکت حداکثری متمرکز و استوار است، چون مشارکت بالا قدرت نظام را افزایش می‌دهد؛ قدرت این گروه در حدی نیست که در مقابل قانون اساسی یا نظر مقام معظم رهبری قد علم کنند.
فکر می‌کنید اگر زورشان می رسید، قانون را عوض می کردند؟
اگر زورشان برسد همه کار می‌کنند. مثلا سعی می‌کنند انتخابات را طوری مدیریت کنند که همواره خود، ابواب جمعی و این تفکر انسدادی بر سر کار باشند. در منطقه هم از این نوع کشور‌ها داریم.
این رفتار‌ها و فضاسازی‌ها مثل آوردن کفن پوشان به خیابان که به قول شما جنبه روانی دارد، ممکن است که به روی شخص رئیس دولت هم اثر بگذارد؟
هرگونه تنش در کند کردن حرکت دولت تاثیر دارد. اما آن ها، با این همه تبلیغ و فراخوان طی سه روز فقط توانستند کمتر از صد نفر را به خیابان بیاورند؛ بنابراین تندروی این گروه در بین مردم جایگاه ندارد.
