انتخابات فدراسیون فوتبال ایران همواره یکی از موضوعات جنجالی و بحث‌برانگیز در فضای ورزشی کشور بوده است. در دوره‌های اخیر این انتخابات با چالش‌های متعددی همراه شده که از جمله آن‌ها می‌توان به حذف رقبای اصلی توسط برخی نهادها اشاره کرد. این اقدامات که اغلب با انتقادهای گسترده از سوی جامعه فوتبال و رسانه‌ها مواجه است، باعث شده تا شفافیت و سلامت فرآیند انتخابات زیر سوال برود.
چالش اول: حذف رقبا
در دوره‌های اخیر شاهد بوده‌یم که برخی نامزدهای اصلی انتخابات فدراسیون فوتبال به دلایل مختلفی از جمله عدم تایید صلاحیت یا فشارهای برخی نهادهای مرتبط از دور رقابت حذف شده‌اند. این موضوع نه تنها باعث کاهش رقابت سالم در انتخابات شده بلکه اعتماد عمومی به فرآیند دموکراتیک انتخاب رئیس فدراسیون را نیز تضعیف کرده است.
حذف رقبای اصلی می‌تواند به عنوان تلاشی برای حفظ قدرت توسط جریان حاکم در فدراسیون تفسیر شود که این امر به نوبه خود باعث ایجاد شکاف بین بدنه فوتبال و مدیریت آن شده است. کار به جایی رسیده که علی کفاشیان به عنوان رقیب اصلی مهدی تاج در انتخابات اخیر، دو فردی که زمانی نقش پوتین و مدودوف فوتبال ایران را ایفا می کردند، تهدید به شکایت در نهادهای فیفا کرده است!
چالش دوم: مهدی تاج
رئیس فعلی فدراسیون فوتبال، در طول دوره ریاست خود با انتقادات فراوانی روبرو بوده است. از جمله این انتقادات می‌توان به مدیریت ناموفق در مسائل مالی، عملکرد ضعیف تیم‌های ملی در رقابت‌های بین‌المللی و عدم شفافیت در تصمیم‌گیری‌ها اشاره کرد.
همچنین ناتوانی در ایجاد یک ساختار منسجم و حرفه‌ای در فدراسیون و عدم پاسخگویی به نیازهای اساسی فوتبال ایران از دیگر چالش‌هایی است که دوران ریاست او را تحت الشعاع قرار داده اما با تمام این شرایط تاج تصمیم به ترک پست نگرفته و با قدرت برای ریاست چهار سال آینده خود را آماده می کند.
چالش سوم: بازنگری قانون
انتخابات فدراسیون فوتبال ایران نیازمند یک بازنگری اساسی در فرآیندهای خود است تا بتواند اعتماد از دست رفته را بازگرداند. شفافیت، رقابت سالم و پاسخگویی به نیازهای واقعی فوتبال کشور باید در اولویت قرار گیرد. در غیر این صورت ادامه این روند نه تنها به ضرر فوتبال ایران خواهد بود بلکه می‌تواند باعث دور شدن هرچه بیشتر این ورزش از اهداف بلندمدت و توسعه‌ای خود شود.
