سزارین با بی‌حسی به روش‌های بی‌حسی منطقه‌ای - نخاعی، اپیدورال یا ترکیبی از این دو انجام می‌شود. روش دیگر، بیهوشی عمومی است که در آن مادر در حین عمل بیهوش است. سزارین با بی‌حسی بهتر است یا بیهوشی؟
اگر می‌خواهید با سزارین زایمان کنید و نگران بیهوشی هستید، باید بدانید که امروزه این روش بی‌خطرتر از همیشه است. متخصصان بیهوشی هر کاری که ممکن است انجام می‌دهند تا مطمئن شوند که شما و کودکتان ایمن هستید. سزارین یک روش جراحی برای زایمان نوزاد از طریق ایجاد برش در شکم است. در صورت بروز مشکلاتی در حین زایمان، ممکن است پزشکان سزارین اورژانسی را برنامه‌ریزی کنند.
خانم‌هایی که تحت عمل سزارین قرار می‌گیرند، چند گزینه مدیریت درد دارند که سزارین با بی‌حسی است که روش‌های بی‌حسی منطقه‌ای - نخاعی، اپیدورال یا ترکیبی از این دو را شامل می‌شود و درد در قسمت پایین بدن را مسدود می‌کند، در عین حال به مادر اجازه می‌دهد برای زایمان بیدار بماند. روش دیگر، بیهوشی عمومی است که در آن مادر در حین عمل بیهوش است و هیچ چیز احساس نمی‌کند.
به طور کلی به دلیل عوارضی که بیهوشی عمومی در پی دارد، اولویت با بی‌حسی موضعی است. برخی از عوارض بیهوشی عمومی عبارتند از: گلودرد، آسیب به لثه‌ها، دندان‌ها یا لب‌ها، حالت تهوع و استفراغ.
علاوه بر این مسائل روانی نیز مطرح است. زمانی که مادر بی‌حسی نخاعی دریافت کرده باشد، می‌تواند با نوزاد خود تماس پوستی برقرار کند و نوزاد را در آغوش بگیرد. در بیهوشی عمومی نیاز به حمایت تنفسی هست و در صورت تاخیر ممکن است برای مادر و نوزاد بسیار خطرناک باشد. در بیهوشی عمومی، امکان انتقال داروی بیهوشی از مادر به جفت و نوزاد وجود دارد. همچنین در بیهوشی عمومی به مادران باردار توصیه می‌شود که حداقل ۸ ساعت قبل از عمل ناشتا باشند که شرایطی سخت است. با این حال برخی از خانم‌ها به کمردرد بعد از بی‌حسی نخاعی اشاره می‌کنند و ترجیح می‌دهند در زایمان بعدی خود تحت بیهوشی عمومی قرار بگیرند.
به خانم‌هایی که سزارین می‌شوند یکی از دو نوع بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی داده می‌شود. بی‌حسی موضعی شامل استفاده از بی‌حس‌کننده‌های موضعی برای جلوگیری از احساس درد در قسمتی از بدن است و متخصصان بیهوشی در صورت امکان از آن برای سزارین استفاده می‌کنند.
بی‌حسی موضعی، ناحیه میانی و پاهای زن را بی‌حس می‌کند تا طی برش یا زایمان دردی احساس نکند.
قبل از زایمان، داروی ضد درد به یکی از سه روش زیر یا در نزدیکی ستون فقرات در قسمت پایین کمر تزریق می‌شود:
اگر سزارین برنامه‌ریزی شده داشته باشید، معمولا بی‌حسی نخاعی دریافت می‌کنید که به‌عنوان بلوک «اسپینال» یا «سوباراکنوئید» نیز شناخته می‌شود. متخصص بیهوشی دارو را به مایع مغزی نخاعی تزریق می‌کند. معمولا این روش شامل یک بار بیهوشی است، اما در موارد نادر، ممکن است یک کاتتر برای تجویز مداوم دارو استفاده شود. بی‌حسی نخاعی به داروی مسکن اجازه می‌دهد تا به سرعت به گیرنده‌های عصبی که سیگنال‌های درد را منتقل می‌کنند، برسد و باعث تسکین سریع درد تا دو ساعت شود. فقط مقدار کمی بی‌حسی موضعی برای بلوک نخاعی مورد نیاز است که خطر عوارض ناشی از دارو را برای مادر و نوزاد کاهش می‌دهد.
اپیدورال شامل قرار دادن یک کاتتر (یک لوله پلاستیکی نازک) در قسمت پایین کمر بیمار است. کاتتر در نزدیکی اعصابی قرار می‌گیرد که سیگنال‌های درد را به نخاع می‌رسانند، اما در زیر نخاع قرار می‌گیرد. تنظیم و قرار دادن اپیدورال حدود 10 دقیقه طول می‌کشد. پس از قرار گرفتن در محل و تجویز داروها، ممکن است 5 تا 20 دقیقه دیگر طول بکشد تا درد تسکین یابد. به این دلیل که کاتتر در جای خود باقی می‌ماند، اپیدورال اجازه تجویز مداوم بیهوشی را می‌دهد. همچنین معمولا به دوزهای بالاتری از داروها نسبت به بی‌حسی نخاعی نیاز هست.
گاهی اوقات از بی‌حسی نخاعی و اپیدورال پشت سر هم استفاده می‌شود. در این روش، متخصص بیهوشی ابتدا دوز بی‌حسی نخاعی را تجویز می‌کند، سپس اپیدورال را قرار می‌دهد. این کار به متخصص بیهوشی اجازه می‌دهد تا درد را از طریق بی‌حسی نخاعی، سریع تسکین دهد، در حالی که امکان تجویز مداوم بیهوشی بیشتر با استفاده از کاتتر اپیدورال را نیز در صورت لزوم فراهم می‌کند.
در برخی موارد به دلایل زیر از بیهوشی عمومی برای زایمان سزارین استفاده می‌شود:
هنگامی که از بیهوشی عمومی استفاده می‌شود، مادر در طول سزارین هوشیار نخواهد بود. در حالی که بیهوشی عمومی برای زنان باردار بی‌خطر است، اما معمولا اولین انتخاب نیست (بیشتر به این دلیل که بسیاری از زنان مایلند برای تولد فرزند خود بیدار باشند) مگر اینکه از نظر پزشکی ضروری باشد.
خانم‌هایی که در حین سزارین اپیدورال دریافت می‌کنند باید شرایط زیر را انتظار داشته باشند:
از شما خواسته می‌شود که در حالت خمیده با پشت خمیده به شکل C بنشینید. برخی از بیماران ممکن است به جای آن ترجیح بدهند به پهلو بخوابند. سپس، قبل از تزریق بی‌حسی در ستون فقرات یا نزدیکی آن، یک بی‌حسی موضعی به پوست تزریق می‌شود.
بی‌حسی اپیدورال ممکن است 20 دقیقه طول بکشد تا به طور کامل اثر کند. از طرف دیگر بی‌حسی نخاعی تقریبا بلافاصله عمل می‌کند. هر دو روش پاها و ناحیه شکم را بی حس می‌کنند. خانم‌هایی که بی‌حسی نخاعی دریافت می‌کنند ممکن است نتوانند پاهای خود را تا زمانی که اثر دارو از بین برود، حرکت دهند.
خانم‌هایی که برای سزارین تحت بیهوشی موضعی قرار می‌گیرند، معمولا مقداری فشار احساس می‌کنند و از کارهایی که پزشک انجام می‌دهند، آگاهند اما هیچ دردی را تجربه نمی‌کنند.
خانم‌هایی که در حین سزارین، بیهوشی عمومی دریافت می‌کنند باید شرایط زیر را انتظار داشته باشند:
بیهوشی عمومی به صورت داخل وریدی انجام می‌شود. زمانی که برش ایجاد می‌شود، در حین زایمان، یا زمانی که برش بسته می‌شود، بیمار هوشیار نخواهد بود. عوارض جانبی ناشی از بیهوشی عمومی می‌تواند شامل گلودرد باشد. آسیب به لثه‌ها، دندان‌ها یا لب‌ها، حالت تهوع و استفراغ به دلیل لوله تنفسی است که در طول عمل وارد دهان شما می‌شود.
متخصص بیهوشی سعی می‌کند زمان بین بیهوشی عمومی و زایمان را محدود کند تا قرار گرفتن نوزاد در معرض داروهایی را که برای بیهوشی مادر استفاده می‌شود به حداقل برساند.
سزارین با بی‌حسی بهتر است یا بیهوشی؟ نمی‌توان برای همه افراد، یک نسخه پیچید، اما به طور کلی اولویت با بی‌حسی موضعی است چون بیهوشی عمومی عوارضی مانند صدمه به دندان‌ها، لب‌ها، تهوع، استفراغ و امکان انتقال داروی بی‌حسی به جفت و نوزاد را به همراه دارد.
