روزنامه همشهری با تیتر «فرشاد و یاسین؛ حالا برعکس! » نوشت: یکی از نکات کمتر دیده شده بازی سپاهان و پرسپولیس در جام‌حذفی، گل تماشایی فرشاد احمدزاده بود؛ وینگر راست سرخپوشان که در نیمه‌دوم به زمین آمد و نخستین گل فصلش را با ضربه سری تماشایی به ثمر رساند. احمدزاده دوره قبلی حضورش در پرسپولیس گل‌های زیادی را با ضربات سر می‌زد اما این فصل کلا گلزنی و ارسال پاس گل برای او طلسم شده بود که سرانجام این خط تیره از بین رفت. نکته جالب به تغییر نظر خیلی از هواداران پرسپولیس در مورد او مربوط می‌شود. همان‌هایی که قبلا از بازی کردن احمدزاده ایراد می‌گرفتند، حالا دنبال این هستند که او بیشتر در میدان حاضر باشد، چرا که اثرگذاری‌اش به‌خصوص در مسابقات سنگین‌تر که نیاز به جنگندگی، حفظ توپ و... دارد مشخص شده. او در بازی با الهلال و تراکتور هم عملکرد خوبی داشت. عکس این شرایط در مورد یاسین سلمانی وجود دارد و مشتاقان تماشای بازی او، حالا به شکل معناداری قیدش را زده‌اند!
اساسا هر مصاحبه امیرخان قلعه‌نویی 2بخش دارد؛ قسمت اول که 70 تا 80 درصد مصاحبه را در برمی‌گیرد، مربوط به تعریف و تمجیدهای مستقیم و غیرمستقیم او از خودش است که در قالب‌هایی مثل خاطره‌گویی، مثال‌زنی یا پاسخ به انتقادات مطرح می‌شود، بعد اگر وقتی بماند، 20 تا 30 درصد بقیه هم به اظهارنظر در مورد مسائل ریز و درشت تیم ملی اختصاص می‌یابد. در همین راستا، امیرخان به‌تازگی مصاحبه دیگری انجام داده که در بخش اعظمی از آن به دستاوردهای خودش اشاره کرده؛ موفقیت با گل‌گهر و تکرار اعتراض به حکم جنجالی باگناما بعد از 5سال(!)، آسیایی کردن تراکتور برای نخستین بار و قهرمانی با سپاهان و استقلال و... البته که همه این حرف‌ها را هزار بار شنیده‌ایم، فقط جالب اینجاست که امیرخان اصرار دارد همه تیم‌هایی که گرفته، بی‌پول بوده‌اند. انصافا هم همینطور است؛ مثلا همیشه استقلال، سپاهان و تراکتور محتاج نان شب بودند و با ارزان‌ترین و ضعیف‌ترین بازیکنان به کار ادامه می‌دادند!
