به گزارش ایسنا به نقل از دانشگاه آکسفورد، این سیاره جدید که HD ۲۰۷۹۴ d نامگذاری شده، شش برابر زمین جرم دارد و به دور ستاره‌ای مشابه خورشید می‌چرخد که با ما ۲۰ سال نوری فاصله دارد. مدار این سیاره در منطقه قابل سکونت منظومه قرار گرفته و این بدین معناست که در فاصله مناسب از ستاره خود قرار دارد و همین موضوع باعث می‌شود آب مایع را روی سطح خود نگه دارد.
دکتر کریتیگنر اولین سیگنال این سیاره فراخورشیدی را در سال ۲۰۲۲ و در زمانی شناسایی کرد که در حال تجزیه و تحلیل در رصدخانه لا سیلا در شیلی بود. دکتر کریتیگنر تغییرات دوره‌ای متمایزی را در طیف نور ساطع شده توسط ستاره میزبان مشاهده کرد که این امر می‌توانست ناشی از کشش گرانشی یک سیاره مجاور باشد. با این حال، به دلیل ضعیف بودن سیگنال، مشخص نشد که آیا این امر توسط یک سیاره بوده یا به دلیل یک خطای ابزاری ایجاد شده است.
برای تایید سیگنال، یک تیم بین‌المللی اندازه‌گیری‌های بسیار دقیقی را توسط طیف نگار HARPS انجام دادند. این طیف‌نگار و نمونه پیشرفته‌تر آن یعنی ESPRESSO، از پیشرفته‌ترین ابزارهای جهان برای اندازه‌گیری تغییرات کوچک در طیف‌های نور هستند.
اگرچه این سیاره در منطقه قابل سکونت منظومه قرار دارد، اما هنوز خیلی زود است که بگوییم می تواند میزبان حیات باشد یا نه. بر خلاف اکثر سیارات، مدار HD ۲۰۷۹۴ d دایره‌ای نیست؛ بلکه بیضوی شکل است. فاصله این سیاره از ستاره خود به طور قابل توجهی تغییر می‌کند و همین مساله باعث می‌شود که سیاره در طول سال از لبه بیرونی منطقه قابل سکونت به لبه داخلی حرکت کند.
در هر صورت، HD ۲۰۷۹۴ d یک مورد آزمایشی ارزشمند برای پروژه‌های فضایی آینده ارائه می‌کند که برای شناسایی نشانه‌های حیات در خارج از منظومه شمسی طراحی شده‌اند.
