شاید پنج، شش هفته بعد از شروع لیگ برتر اگر از هواداران پرسپولیس می‌خواستید یکی از بهترین خرید‌های تابستانی‌شان را معرفی کنند، خیلی از آنها به میلاد محمدی اشاره می‌کردند؛ مدافع چپ ۳۱سالهای که بعد از مدت‌ها علاقه به حضور در پرسپولیس، سرخپوش شد. او اوایل فصل با نمایش‌های خوبش به‌خصوص در امور دفاعی توانسته بود تحسین و توجه بسیاری از منتقدان را جلب کند.
حتی در آن زمان جمع‌بندی‌های زیادی وجود داشت مبنی بر اینکه پرسپولیس با فروختن عبدالکریم حسن با آن قیمت بالای یک میلیون و ۳۰۰هزار دلاری و جذب میلاد محمدی با این کیفیت، حسابی سود کرده است. با این حال ناگهان دوران سقوط محمدی از راه رسید. از یک جا به بعد، او تبدیل به بازیکنی معمولی شد، سپس یک دوره غیبت عجیب در تمرینات و مسابقات پرسپولیس داشت (احتمالا به‌دلیل سفر به پرتغال به بهانه تولد فرزندش) و بعد دیگر کاملا در قامت پاشنه آشیل و یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های فنی قرمز‌ها قرار گرفت. میلاد محمدی تا اینجا، مورد عجیبی بوده که سریع‌ترین سقوط از عرش و ناامیدی ممکن را برای مخاطبانش رقم زده است.
حتی پیش از قطعی شدن حضور محمدی در پرسپولیس هم هواداران این تیم می‌دانستند او از نظر هجومی بازیکن فوق‌العاده‌ای نیست. آمار میلاد در سالهای گذشته نشان می‌داد این مدافع کناری هر فصل فوتبالی را به‌طور متوسط با ۲ تا ۳ پاس‌گل به پایان می‌رساند؛ اتفاقی که تا الان برای او در پرسپولیس افتاده هم غیر از این نبوده است.
ارسال بسیار دیدنی محمدی برای احمدزاده در بازی اخیر با سپاهان که منجر به گل دوم سرخپوشان شد، دومین پاس‌گل فصل میلاد بود؛ آماری که بعد از ۲۶بازی در همه مسابقات برای او، اصلا جالب‌توجه نیست. دیگر پاس‌گل محمدی هم در بازی لیگی با هوادار به ثبت رسیده؛ در روزی که پرسپولیس با ۵گل قعرنشین نگون‌بخت لیگ برتر را شکست داد، محمدی پاس‌گل آخر را به اوستون اورونوف داد؛ یک پاس عرضی ساده و معمولی که با شوت زمینی و از راه دور وینگر ازبکستانی به گل تبدیل شد و ارزش خاصی نداشت. این خروجی برای بازیکن ملی‌پوش پرسپولیس فوق‌العاده نیست واقعا.
اصل مطلب، اما اینجاست. در تفاهمی جمعی و نانوشته، خیلی از پرسپولیسی‌ها راضی بودند که اگر محمدی در فاز هجومی ضعیف است، دست‌کم در بخش دفاعی عملکرد بسیار خوبی دارد و می‌تواند امنیت را تضمین کند. الان، اما همین بخش، به کابوس هواداران تبدیل شده. در نیمه‌اول بازی با الهلال، زوج محمدی و یاسین سلمانی سمت چپ پرسپولیس را به محل تاخت‌وتاز ستارگان بی‌رحم حریف تبدیل کردند، در مسابقه با فولاد، میلاد با پا به سمت توپی یورش برد که با سر باید آن را دفع می‌کرد و در نتیجه پرسپولیس گل مساوی را خورد، در مسابقه با سپاهان هم رد پای این بازیکن در تمام گل‌های حریف به چشم می‌خورد؛ مخصوصا گل دوم که میلاد به ناشیانه‌ترین شکل ممکن محمد دانشگر را رها کرد.
با این سطحی که محمدی دارد، به جرأت می‌توان گفت بازی کردنش تنها به این دلیل است که پرسپولیس مدافع چپ دیگری ندارد، هرچند بعید نیست اسماعیل کارتال، سرمربی سرخ‌ها به سیم آخر بزند و مثلا ایوب عملود را به او ترجیح بدهد؛ چنان که در دقایق آغازین نیمه‌اول بازی با گل‌گهر هم دیدیم که از فرشاد احمدزاده در پست دفاع چپ استفاده شده بود. محمدی همان هشدار را باید جدی می‌گرفت که انگار اینطور نشده.
منبع: همشهری
