به گزارش مشرق، شهرام یزدانی امروز در نشست خبری اصحاب رسانه درباره افزایش ظرفیت پزشکی اظهار کرد: آنچه آموزش پزشکی را از سایر آموزش‌ها جدا می‌کند، وجود کاراموزی‌های بالینی در بیمارستان‌هاست به همین دلیل، افزایش ظرفیت دانشگاه‌ها و تعداد پزشکانی که کشور نیاز دارد موضوعی نیست که در یک جلسه و با تصویب درصدها حل شود.
وی گفت: با این مصوبه، بنا بر این بود که در رشته پزشکی از پذیرش ۸۰۰۰ نفر در سال ۱۴۰۰ به ۱۳۸۲۴ نفر در سال جاری برسیم. با این حال امسال بیش از ۱۵ هزار نفر جذب شدند که از این هدف نیز جلوتر بوده است. طبق صحبتی شده در صورت تامین منابع، افزیش ظرفیت انجام می‌شود ودر سال آینده این ظرفیت، به ۱۶۵۰۰ دانشجو می‌رسد.
وی افزود: نسبت پزشک عمومی در ایران به ازای هر ۱۰ هزار نفر جمعیت ۱۱ نفر است و این عدد از تمام کشورهای خاورمیانه، کشورهای آسیایی و اغلب کشورهای دنیا به استثنای ۵ کشور شامل کانادا، استرالیا و ... بالاتر است. نسبت پزشک متخصص نیز ۵ نفر به ازای هر ۱۰ هزار نفر جمعیت است که از اغلب کشورهای جهان کمتر است و به طور کلی سرانه پزشک ۱۶ نفر به ازای هر ۱۰ هزار نفر جمعیت است.
یزدانی ادامه داد: با افزایش میانگین سن جمعیت و تولید ناخالص داخلی، نیاز به خدمات سلامت بیشتر می‌شود و تعداد پزشکان به ازای جمعیت افزایش می‌یابد. با در نظر گرفتن این دو شاخص اصلی، تعداد کلی پزشکان مناسب است، پزشکان عمومی زیاد و پزشکان متخصص کم است اما راه حل ما برای افزایش دستزسی به پزشکان متخصص، نباید افزایش تربیت پزشکان عمومی باشد زیرا گرایش پزشکان عمومی به ادامه تحصیلات در رشته‌های تخصصی کم شده است. به عبارتی می‌توان گفت که اشتباه ترین راه حل، افزایش جذب پزشکان عمومی بوده است و راه حل ما باید افزایش انگیزه برای ورود به رشته‌های تخصصی باشد.
وی با اشاره به عواقب افزایش ظرفیت پزشکی بدون فراهم‌سازی زیرساخت‌ها، تصریح کرد: عواقب این افزایش ظرفیت در سطح آموزش، شلوغی کلاس‌ها، کمبود خوابگاه‌ها، کمبود تجهیزات بالینی و ازمایشگاهی است و در دوره بالینی نیز با مشکلاتی مواجه شده‌ایم. باید تلاش کنیم دانشجوی پزشکی به صلاحیت طبابت برسد که این امر فقط از طریق تجربه روی بیماران در دوران آموزش شکل می‌گیرد. برای اینکه یک فرد بتواند به صلاحیت حداقلی برسد، بین ۲۰۰۰ هزار تا ۲۵۰۰ ساعت باید تجربه بالینی واقعی داشته باشد و در کنار یک پزشک ماهر، کارهای درمانی انجام دهد و حداقل ۳۰۰ بیمار را باید به طور مستقل ویزیت کند تا تجربه و مهارت کافی کسب کند. این در حالی است که مشاهدات نشان می‌دهد که دانشجویان پزشکی امکان ویزیت این تعداد بیمار را در دوران آموزشی خود ندارند.
رئیس مرکز ملی تحقیقات راهبردی آموزش علوم پزشکی در پاسخ به سوال تسنیم، مبنی بر اینکه در بحث دسترسی به خدمات تخصصی پزشکی، دو دیدگاه وجود دارد، عده‌ای از کارشناسان، تعداد پزشکان متخصص را کم می‌دانند و عده‌ای دیگر، صرفا عدم توزیع متناسب این پزشکان را علت پایین بودن دسترسی مردم به خدمات تخصصی می‌دانند، دلایل واقعی عدم دستزسی مناسب به پزشکان متخصص کدام است؟ بیان کرد: هر دو مورد را می‌توان عامل این کمیود دانست. درواقع نسبت پزشک عمومی به متخصص در کشور ما ۲ است، این در حالی که در بسیاری از کشورهای جهان تعداد پزشکان متخصص بیشتر است و این نسبت در حدود ۰.۳ است و بنابراین در سطح کشور، دسترسی به خدمات تخصصی کافی نیست و علت این امر، پایین بودن نسبت پزشکان عمومی به تعداد متخصصان است، در عین حال در توزیع این پزشکان نیز مشکل داریم. در بسیاری از کشورهای جهان وقتی می‌خواهند خدمات تخصصی ارائه کنند، از سیستم های انگیزشی برای متخصصان خود استفاده می‌کنند در حالی که ما صندلی‌های خالی در تخصص‌های پزشکی داریم.
یزدانی در پاسخ به سوال دیگر تسنیم درباره دلیل عدم تمایل پزشکان به تحصیل در رشته‌های تخصصی ادامه داد: واقعیت این است که اوضاع و حال پزشکی کشور ما خوب نیست. ما مطالعه‌ای روی ۳۵۰ نفر دستیار پزشکی در شهر تهران انجام دادیم. طبق این مطالعه، حدود ۶۵ درصد دستیاران پزشکی، افسردگی دارند. ۲۵ درصد افسردگی شدید و ۶۰ درصد اضطراب و ۱۶ درصد اضطراب شدید دارند. یک سوم دستیاران افکار خودکشی دارند که ۱۰ درصد آن‌ها افکار خطرناک خودکشی دارند. همچنین مطالعات ما روی ۵۵ شغل مختلف نشان داده که بیشترین افکار خودکشی در بین مشاغل، در پزشکان و کمترین این افکار در معماران بوده است.
وی افزود: برای ورود به رشته طب، فرد باید ۷ سال شبانه روزی تحصیل و کار کند و در استانه دهه ۴ یا ۵ زندگی باید به فکر طرح رفتن باشد. به همین دلیل هر شکل سیاست که بخواهد فشار را روی جامعه پزشکی زیاد کند اشتباه است. اعتقاد بنده این است که سیاست‌های دستوری توزیع پزشک اشتباه است و اگر بخواهیم با افزایش تعهدات پزشکان را به شهرستان‌ها بفرستیم اشتباه است، در همین راستا، راهکار ما بومی گزینی است و ما از سهمیه مناطق در این زمینه دفاع می‌کنیم، به شرطی که شرایط خوب زندگی نیز در مناطق محروم ایجاد شود.
