بر اساس گزارش یورونیوز، حدود یک سوم از گازهای گلخانه‌‌‌ای جهان از سیستم غذایی نشات می‌‌‌گیرد. در بین مواد غذایی تولید شده، گوشت گاو در صدر جدول انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای قرار دارد. این ماده غذایی حدود ۱۰ برابر بیشتر از مرغ گازهای گلخانه‌‌‌ای تولید می‌کند. یک استاد دانشگاه در مطالعات اخیر خود به بررسی تاثیرات محیط‌زیستی ۶ رژیم رایج در جهان می‌‌‌پردازد. پروفسور دیگو رز، سرپرست این مطالعه، معتقد است؛ تغییر به رژیم غذایی گیاهی می‌تواند هم به کاهش ردپای کربنی و هم به بهبود سلامت کمک کند. با این‌‌‌حال، وی تاکید دارد که نیازی نیست برای کاهش تاثیرات زیست‌‌‌محیطی به‌‌‌طور کامل از مصرف گوشت صرف‌‌‌نظر کرد، بلکه می‌توان با اصلاح رژیم غذایی، هم سلامت را بهبود بخشید و هم اثرات منفی بر محیط‌زیست را کاهش‌داد.
رژیم وگن: در این رژیم علاوه بر محصولات گیاهی، محصولات حیوانی به مقدار کم نیز مصرف می‌شود. این رژیم کمترین میزان انتشار کربن را دارد و تنها ۰.۷ کیلوگرم دی‌‌‌اکسید کربن به ازای هر هزار کالری مصرفی، تولید می‌کند. این در حالی است که رژیم کتوژنیک (کربوهیدرات پایین و چربی بالا) با ۳ کیلوگرم دی‌‌‌اکسید کربن به ازای هزار کالری مصرفی، بیشترین تاثیر مخرب زیست‌‌‌محیطی را دارد.
رژیم پالئو شامل مواد غذایی همچون ماهی، گوشت بدون چربی، آجیل و دانه‌‌‌ها، سبزیجات و میوه‌‌‌هاست. این رژیم بعد از رژیم کتو، ۲.۶کیلوگرم دی‌‌‌اکسید کربن به ازای هر هزار کالری مصرفی، تولید می‌کند.
بر اساس این مطالعه که داده‌‌‌های بیش از ۱۶هزار فرد بالغ را تجزیه و تحلیل کرده است، رژیم‌‌‌های گیاه‌خواری و پسکاتارین (گیاه‌خواری به همراه مصرف ماهی) پس از رژیم وگن در رتبه‌‌‌های بعدی از نظر پایداری زیست‌‌‌محیطی قرار دارند.
این پژوهش نشان می‌دهد که حتی در رژیم‌‌‌های همه‌‌‌چیزخواری نیز می‌توان از طریق انتخاب الگوهای غذایی بهتر، تاثیرات زیست‌‌‌محیطی را کاهش داد. به‌‌‌عنوان مثال، رژیم مدیترانه‌‌‌ای که شامل مقدار زیادی سبزیجات و مقدار محدودی گوشت است، و رژیم دش که بر کاهش مصرف گوشت قرمز تاکید دارد، هر دو نه‌‌‌تنها کیفیت تغذیه‌‌‌ای بهتری دارند، بلکه میزان انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای را نیز کاهش می‌دهند.در نهایت، اتخاذ تصمیمات آگاهانه درباره رژیم غذایی نه‌‌‌تنها برای سلامت فردی مفید است، بلکه می‌تواند نقش مهمی در کاهش بحران‌های زیست‌‌‌محیطی ایفا کند.
