همشهری آنلاین- بهاره خسروی : با توجه به اینکه روستای تجریش برای سکونت در آن روزگار که هنوز تهران پایتخت کوچکی با چند محله بود مناسب بود و این رفت و آمدها باعث ماندگاری آنها همراه اهل و اعیال در تجریش شد.
بعد از طالقانی‌ها نوبت به اصفهانی و یزدی‌ها و نائینی‌ها می‌رسد. مهاجرت این اقوام هم به دلیل وجود چشمه‌ها و قنات‌های پرآب در روستاهای شمیران بود.
اغلب مردها برای حفر چاه و قنات و مراقبت از آنها و از همه مهم‌تر کسب درآمد به تجریش می‌آمدند که این رفت و آمدها آنها را نیز ماندگار کرد. همچنین اردبیلی‌ها باعث رونق حجره‌ها و مغازه‌های داخل بازار تجریش شدند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
اما برای تکمیل بحث جمعیت‌شناسی شمیران، باید به طایفه‌های شمیرانی اشاره کرد. در این باره عباس صالحی از معتمدان محله تجریش، اظهار می‌کند: «نخستین طایفه ساکن در این محدوده محققی هستند که از ملاکان و زمین‌داران بودند. این خانواده دست بخیر بودند و بزرگان این طایفه زمین‌های زیادی را وقف کردند.
فکری‌ها از دیگر طایفه‌های مهم تجریشی بودند، بیشتر اهل سواد و علم و دنبال آموزش و پرورش بودند.
طایفه صفری‌ها باغدار، الیاسی‌ها هم بیشتر باغدار و گله‌دار بودند. از پل رومی تا سر کوچه رضائیه املاک الیاسی‌ها و صفری‌ها بود.
صالحی‌ها از دیگر طایفه‌های ساکن در تجریش بودند که اغلب در حوزه امور دینی فعالیت داشتند.
طایفه ملکی‌ها صنف نانوایی‌های تجریش را عهده‌دار بودند. امامی، حسابی‌ها، عابدی و فرزانی، شفیعی، معمار منفرد، ذاکری، رمضانی، نادمی، جمشیدی، سمایی و صادقی هم از طایفه‌های تجریش هستند.»
