بهروز رضوی گفت: «ادبیات عشق اول زندگی‌ام و رادیو عشق دوم من است؛ چون به‌هرحال این دو مقوله کاری نیست که بی‌عشق بتوان انجام داد. اگر با عشق باشد خوب از آب درمی‌آید اگر نه، باری به هر جهت و انجام وظیفه باشد، بی‌معنا خواهد بود. من علاقه‌مندانه هر دو کار را انجام می‌دهم و خوشحالم طی ۳۰ سال این دو مقوله را انجام دادم.»

این گوینده رادیو در پاسخ به اینکه با رفتن چه کسی از دنیای ادبیات بیش از همه ناراحت شده است، گفت: با رفتن جلال آل‌احمد خیلی ناراحت شدم. هر کدام از عزیزانی که از دست دادیم در زمان خودش به حد کافی من را ناراحت کردند. با کمال افتخار آثار آقای دکتر رضا براهنی را خواندم و همچنان علاقه‌مندانه اگر موردی پیش بیاید حتما قرائت خواهم کرد. آقای حسین منزوی که از دوستان بسیار نزدیک من هم بودند و در روزگار حیاتشان سنوات زیادی را با هم گذراندیم و اوقات و خاطرات بسیاری را از ایشان دارم، یادش به‌خیر و خدا رحمتشان کند. آقای هوشنگ ابتهاج هم که جای خود دارد، ایشان استاد، پیشکسوت و مشوق ما بودند.

رضوی در پاسخ به اینکه علاقه دارد شعر کدام‌یک از شعرای معاصر با صدایش شنیده شود، گفت: طبق معمول حسین منزوی؛ چون دوست و شاعر مورد علاقه‌ من است. طبیعتا آثارش را دوست دارم و هرکجا مناسبتی پیش آمده حتما از شعرهای او قرائت کردم.

این هنرمند در پاسخ به اینکه اگر روزی متوجه شود از صدایش با استفاده از هوش مصنوعی استفاده شده، چه واکنشی خواهد داشت، توضیح داد: متاسفانه این اتفاق در مورد صدای من هم صورت گرفته که خیلی رضایت‌بخش هم نیست و نباید هم این کار را بکنند. چون آن صدایی که با هوش مصنوعی صورت می‌گیرد آن حسی را که باید داشته باشد ندارد و فقط صداست و اگر آن عبارات را قرار بود خودم بگویم حتما به صورت بهتری می‌گفتم و من هم اصلا به استفاده صدایم در هوش مصنوعی رضایت ندارم ولی چه کاری می‌شود کرد وقتی استفاده می‌شود؟

رضوی که در برخی آثار سینمایی و تلویزیونی و همچنین آثار شبکه نمایش خانگی به عنوان بازیگر حضور داشته است، درباره این اعتقاد که حضور یک گوینده در تصویر منجر به بر هم ریختن تصویر ذهنی مخاطب می‌شود، گفت: اگر این حضور به صورت یکدست ارائه شده باشد اشکالی ندارد اما گه‌گاهی بعضی از این جایگزینی‌ها خیلی صورت دلچسبی ندارد. این اواخر خیلی کم بازی کردم و فقط سریال «گناه فرشته» بود که در کنار آقای شهاب حسینی حضور و افتخار همکاری با عوامل این سریال را داشتم.

این گوینده افزود: عرصه‌ خودِ نقش کافی است که با آن آمیخته شوی تا کار، خوب از آب دربیاید. در غیر این‌صورت، کار، شیر بی‌یال و دمی خواهد بود؛ البته خوشحالم که توانستم در وُسع و توان خودم، به‌خوبی از عهده نقش بربیایم.

رضوی در پاسخ به اینکه با چه نقشی دوست داشته مقابل دوربین قرار بگیرد که اتفاق نیفتاده است، گفت: از آنجا که در زمینه بازیگری من هنوز آماتور هستم و خودم را بازیگر نمی‌دانم، ایفای همه نقش‌ها برایم دلپذیر و دوست‌داشتنی است.این هنرمند ۷۷ساله درباره فعالیتش در «کتاب شب رادیو» و پلی که در رادیو با ادبیات ایجاد کرده توضیح داد: رادیو جای بسیار مناسبی برای مطرح شدن کتاب است و از آنجا که من علاقه‌مند به کتاب هستم و عشقم کتاب است خود به خود این جایگاه مناسب را قدر می‌دانم و خیلی خوب است که رادیو هست و آدم می‌تواند کتاب‌های گوناگون در ژانرهای مختلف ارائه کند؛ از ادبیات گرفته تا تاریخ و جغرافیا و از آنجا که رادیو ارتباط خوبی با شنوندگان دارد و خوشبختانه مردم با رادیو رابطه خوبی دارند، این رابط کمک می‌کند در این بستر بتوانیم کتاب را مطرح کنیم و به گوش شنوندگان و طالبان کتاب برسانیم.

رضوی سپس علت اینکه دوبلور نشده گفت: من در گویندگی آقای ۱۰۰درصد هستم اما در دوبله ، ۵۰ درصد از توانایی‌ام نشان داده می‌شود؛ چراکه ۵۰ درصد دیگر تصویر است؛ بنابراین گویندگی را ترجیح می‌دهم.

رضوی که «مستند ایران» به کارگردانی زنده‌یاد حمید مجتهدی را هم از سال‌های دور گویندگی کرده است، با یادی از این کارگردان فقید که در حوزه فیلم‌برداری هوایی عنوانی جهانی داشت، توضیح داد: «مستند ایران» در جای خودش عرق ملی میهنی من را ارضا کرد. روایت من در این مستند یکدست بود و باید این یکدستی رعایت می‌شد. همه را یکدست خواندم اما به هر حال با ولایات و شهرهای مختلف عواطف گوناگونی می‌جنبد و بر اساس همین عواطف شهرهای ایران را روایت می‌کردم. چون تمام ولایت‌های ایران و تمام شهرستان‌های ایران طی این مستند معرفی شد و افتخار کمی نیست برای یک گوینده که با نام همه نقاط ایران آشنا شود، گویی که بر نام همه‌ شهرستان‌ها بوسه می‌زنی و من به این کار مفتخر بودم.

این گوینده پیشکسوت در مواجهه با این سوال که چه توصیه‌ای به جوانانی که وارد عرصه گویندگی می‌شوند دارد، پاسخ داد: من به جوان‌ها توصیه نمی‌کنم؛ جوان‌ها همه خوب هستند. توصیه من به مدیران است؛ از آنها می‌خواهم از آدم‌هایی مثل ما حمایت کنند. چون آدم‌هایی مثل ما کم پیدا می‌شوند که کارشان را درست و صمیمانه و عاشقانه انجام دهند و با وجود دستمزد اندک باز هم کار کنند. وظیفه من به عنوان یک گوینده این است که کارم را درست انجام دهم اما اگر شرایط مناسب باشد طبیعتا من هم می‌توانم وقت بیشتری بگذارم و انتظارم از شغلم برآورده شود. دستمزدهای رادیو کفاف نیازهای زندگی ما را نمی‌دهد. من گوینده رادیو در کنار گویندگی چه کاری انجام دهم که بتوانم مخارج زندگی‌ام را تامین کنم؟!