همشهری آنلاین - محسن قادری، کارشناس گردشگری: صمد حسن زاده رییس اتاق بازرگانی ایران چند روز قبل با ارسال نامه ای به رییس جمهوری از مسعود پزشکیان خواست تا بند مربوط به تشکیل اتاق گردشگری ایران به دلیل تداخل با اتاق بازرگانی ایران در برنامه هفتم توسعه اصلاح و از واژه دیگری نظیر انجمن و ... دراین بند استفاده شود تا اتاق بازرگانی ایران با اختلا مواجه نشود. در این رویکرد، طرح تاسیس اتاق گردشگری ایران یا اضافه شدن تشکلی جدید به ساختار گردشگری کشور، در صورت نداشتن برنامه دقیق و هماهنگی با سایر نهادها، مشکلات زیادی برای صنعت گردشگری کشور ایجاد می کند. اما چرا تشکیل اتاق گردشگری یا تشکل تازه به مصلحت صنعت گردشگری ایران نیست؟
افزایش پیچیدگی ساختار مدیریتی: اضافه کردن یک تشکل دیگر به نظام گردشگری کشور تنها باعث پیچیدگی بیشتر در ساختار مدیریتی می‌شود. در حال حاضر، نهادهای مختلفی در زمینه گردشگری فعالیت می‌کنند، از جمله وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، سازمان‌های دولتی و خصوصی، و انجمن‌های مختلف. ایجاد نهادهای جدید می‌تواند تنها منجر به تداخل در وظایف و تصمیم‌گیری‌های پراکنده شود که در نهایت روند توسعه گردشگری را کند و به آن آسیب می‌زند.
افزایش هزینه‌ها و منابع: ایجاد یک اتاق گردشگری جدید یا تشکل دیگر، نیازمند منابع مالی و انسانی اضافی است. این منابع می‌توانند به جای صرف در ایجاد نهادهای جدید در تقویت و بهبود عملکرد نهادهای موجود و رفع مشکلات واقعی صنعت گردشگری مورد استفاده قرار گیرد. ضمن آن که در شرایط اقتصادی فعلی، تخصیص منابع به ایجاد نهادهای اضافی ممکن است اولویت‌های واقعی کشور را تحت تاثیر قرار دهد.
تداخل در سیاست‌گذاری‌ها: یکی از مشکلات اصلی که ممکن است با ایجاد نهادهای جدید به وجود آید، تداخل در سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها است. برای مثال، ممکن است اتاق گردشگری جدید با اهداف و اولویت‌های خود به دنبال تصمیم‌گیری‌هایی باشد که با اهداف و سیاست‌های دیگر نهادهای گردشگری در کشور همخوانی نداشته باشد. این تضادها می‌توانند باعث ناکارآمدی و ناتوانی در پیشبرد استراتژی‌های کلان گردشگری شوند.
عدم کارایی و کاهش اثربخشی: در بسیاری از موارد، تعدد تشکل‌ها ممکن است به جای افزایش کارایی، باعث کاهش اثربخشی شود. هر تشکل جدیدی ممکن است درصدد جذب حمایت و منابع برای خود باشد که در نهایت باعث تقسیم انرژی و توجه به مسائل فرعی به جای تمرکز بر مسائل اصلی صنعت گردشگری خواهد شد. این تکه‌تکه شدن تلاش‌ها ممکن است موجب کند شدن پیشرفت در این حوزه شود.
عدم هماهنگی با تشکل‌های موجود: تشکل‌های فعلی مانند انجمن‌های گردشگری، هتل‌داران، آژانس‌های مسافرتی، و سایر سازمان‌ها ممکن است دچار مشکلات مدیریتی و اجرایی باشند که نیاز به اصلاحات دارند. به جای ایجاد نهادهای جدید، تمرکز باید بر تقویت هماهنگی، بهبود عملکرد و حل مشکلات موجود باشد. اضافه کردن تشکل‌های جدید ممکن است باعث پراکندگی بیشتر در این روند شود.
نتیجه: در صورتی که هدف از تشکیل چنین نهادهایی مشخص نباشد یا با برنامه‌ریزی ضعیف همراه شود، ممکن است منجر به مشکلاتی در صنعت گردشگری شود که به نفع کشور نخواهد بود. بنابراین برای پیشبرد مؤثرتر صنعت گردشگری، بهتر است بر بهبود ساختارهای موجود و تقویت هماهنگی بین نهادهای مختلف تمرکز شود.
