به گزارش رکنا به نقل از فارس، در قلب کویر ایران، زمردی باارزش و سبز رنگ، می‌درخشد، سرو باشکوهی که در شهر ابرکوه قرار دارد؛ شهری در حوالی مثلث طلایی گردشگری ایران یعنی شیراز، اصفهان و یزد جهانی که این سرو از کهن‌سال‌ترین جانداران زنده ایران‌زمین است.
محیط تنهٔ سرو ابرکوه در روی زمین یازده ونیم متر و بلندای آن بین ۲۵ تا ۲۸ متر برآورد شده است و نژاد این درخت مدیترانه‌ای و از نوع شیرازی این‌گونه است، این سرو کهن، با شاخه‌هایی سربه‌فلک‌کشیده و ریشه‌هایی در ژرفای تاریخ، همچنان استوار ایستاده و رازهای هزاران ساله را در سکوت نجوا می‌کند.
سرو تنومند ابرکوه با تنه‌ای به قطر ۴ متر، بازدیدکنندگان خود را شگفت‌زده می‌کند؛ درختی که طول برخی شاخه‌های آن حتی به ۱٫۸۵ تا ۲٫۵ متر می‌رسد، تنه این سرو، درهم‌تنیده و پیچ‌وتاب خورده است و مردم منطقه، آن را به تاریخ ایران و اصالت تفکیک‌ناپذیر مردمان آن تشبیه می‌کنند.لازم به ذکر است این سرو که بسیار عظیم و باشکوه است، به‌عنوان یکی از آثار طبیعی ملی ایران در سال ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
اهمیتی که سرو ابرکوه دارد فقط به لحاظ طبیعی موردتوجه نیست؛ بلکه پیوند جدانشدنی آن بافرهنگ و باورهای مردم منطقه و گوشه‌وکناری از ایران است که جان خسته این درخت را همچنان باطراوت سرسبز و بارور نگه می‌دارد، سرو ابرکوه، ریشه در اصالت دارد، حافظ مردم خویش است و سایه‌اش همچون برکتی جاودان بر این سرزمین گسترده شده است.بدون شک این سرو پیشینه‌ای دیرینه دارد و دارای عمری دراز است، این موضوع را در اولین نگاه می‌توان، از هیبتی که این درخت دارد فهمید، هیبتی که کاری می‌کند چندلایه بدون پلک‌زدن فقط به عظمت این سرو نگاه کنید و تفاوت آن را به‌راحتی با سایر درختان تشخیص دهید.حمدالله مستوفی اولین‌بار در سال ۷۴۰ هجری قمری در کتاب «نزهت‌القلوب»، به درخت سرو ابرکوه اشاره کرده بود، اما واقعاً چند سال از زندگی درخت سرو ابرکوه می‌گذرد؟ «الکساندر روف»، دانشمند روسی، سن این درخت را ۴۰۰۰ تا ۴۵۰۰ سال محاسبه و تخمین زده است، البته نقل شده که این درخت سرو توسط دانشمندی ژاپنی، با قدمتی ۷ تا ۸ هزارساله معرفی شده که این بررسی منبع موثقی ندارد.طبق گزارشی که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد، سرو ابرکوه را پس از «مسوسلاه» یا «متوشلخ» در سلسله جبال سفید کالیفرنیا، کهن‌سال‌ترین و بااصالت‌ترین ارگانیسم زنده گیاهی در دنیا می‌دانند.شایع‌ترین عقیده عمومی که در خصوص درخت سرو ابرکوه وجود دارد، کاشته شدن آن توسط زرتشت است و به همین دلیل، این سرو با نام «سرو زرتشت» هم شناخته می‌شود و گاهی با این نام از آن یاد می‌شود.
همچنین مارکوپولو، در کتاب خود به درخت سرو منطقه‌ی ابرکوه اشاره کرده است، این جهانگرد در سفری که در قرن ۱۳ به ابرکوه داشته، سرو ابرکوه را این‌چنین توصیف کرده است: یکی از چند درخت سروی که در ایران بازدید کرده‌ام، درخت سروی در منطقه ابرکوه است که مانند آبشاری به رنگ سبز از آسمان بر روی زمین ابرکوه فرومی‌آید و از هر طرف که وارد ابرکوه بشوید، درخت سرو کهن‌سال و پرطراوت و سرسبز مانند چراغ دریایی سبزرنگ است که ما را به بندر دریای کویر و خورشید تابان فرامی‌خواند و پذیرای ما می‌شود.سرو ابرکوه نه‌تنها یک میراث طبیعی، بلکه نمادی از پایداری، صلابت و جاودانگی در فرهنگ ایران است، بسیاری از مردم و گردشگران داخلی و خارجی برای تماشای این درخت کهن‌سال به ابرکوه سفر می‌کنند و آن را مایه افتخار و هویتی ملی می‌دانند. اوج شکوه سرو ابرکوه در بهار نمایان می‌شود، زمانی که پس از هزاران سال همچنان سرسبز، پرطراوت و استوار باقی‌مانده است، این درخت کهن‌سال نمادی از پایداری و زیبایی طبیعت ایران است و تماشای آن در فصل شکوفایی، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی خواهد بود.بی‌تردید دیدن تصاویر و فیلم از سرو ابرکوه نمی‌تواند جای بازدید از آن را بگیرد، اگر به دنبال تجربه‌ای بی‌نظیر از طبیعت، تاریخ و اصالت ایران هستید، سفر به ابرکوه و بازدید از سرو کهن‌سال آن را از دست ندهید! این درخت افسانه‌ای، با قدمتی هزاران ساله، یکی از کهن‌ترین موجودات زنده ایران است که همچنان سرسبز و استوار در قلب کویر می‌درخشد.به ابرکوه سفر کنید، در سایه سرو جاودان نفس بکشید، شکوه و عظمت آن را از نزدیک لمس کنید و همراه با خانواده، لحظاتی به‌یادماندنی بسازید.
