به گزارش بهداشت نیوز،  راب نایت (Rob Knight)، یکی از اعضای گروه پژوهشی و استاد دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو، گفت: محیط‌های استریل در واقع امن‌ترین محیط‌ها نیستند. قرار گرفتن در معرض میکروب‌های مفید محیط برای حفظ سلامتی مهم است؛ این تعجب‌آور نیست زیرا ما انسان‌ها میلیون‌ها سال است که با میکروب‌های محیطی دارای فرگشت (تغییر در خصوصیت‌های وراثتی جانداران در طول نسل‌های متوالی) هم‌زمان بوده‌ایم.

فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) با محرک‌های فشارزای منحصربه‌فردی مواجه می‌شوند که بر عملکرد بدن آن‌ها تأثیر می‌گذارد. این محرک‌ها شامل قرار گرفتن در معرض ریزگرانش و تشعشع است که بر پاسخ‌های ایمنی آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

ایستگاه فضایی بین‌المللی، یک ایستگاه فضایی است که با مشارکت بیش از ۱۵ کشور ساخته می‌شود. این ایستگاه فضایی در مدار نزدیک زمین و در ارتفاع ۳۳۰ تا ۴۳۵ کیلومتری از سطح زمین در حرکت است.

بر اساس پژوهش‌های ناسا (اداره کل ملی هوانوردی و فضای آمریکا)، بدن انسان با سیستم ایمنی سالم باید در فضا سخت‌تر کار کند تا بر همان عفونتی غلبه کند که مبارزه با آن روی زمین نسبتاً آسان‌تر است.

یافته‌های مطالعات قبلی نشان داده بودند که بیماری‌های مزمن فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی از جمله بثورات پوستی، زخم‌های سرد و برخی آلرژی‌های غیرمعمول، به سیستم ایمنی بدن آن‌ها مرتبط است.

نایت و همکارانش با در نظر گرفتن این موضوع، پژوهش جدید را انجام دادند که نشان می‌دهد می‌توان با وارد کردن عمدی جوامع متنوعی از میکروب‌های خاک و آب، که هزاران سال با انسان‌ها هم‌زیستی کرده‌اند، به ایستگاه فضایی بین‌المللی سیستم ایمنی و سلامت کلی فضانوردان را بدون به‌ خطر انداختن بهداشت آن‌ها تقویت کرد.

به گزارش ایرنا، دانشمندان باید قبل از وارد کردن میکروب‌های جدید مانند میکروب‌های موجود در خاک و آب کره زمین به محیط ایستگاه فضایی بین‌المللی، این احتمال را بررسی کنند که آیا میکروب‌هایی که معمولاً برای سلامت انسان بی‌ضرر هستند در فضا مضر می‌شوند یا خیر.