به گزارش سرویس سیاسی تابناک، به بهانه ادعاهای عجیب ترامپ علیه تمامیت ارضی کانادا، مقایسه ای بین توانایی‌های قدرت هوایی ایالات متحده (USA) و کانادا نکته آموز و جالب حواهد بود.

 
 نیروهای مسلح کانادا (Canadian Armed Forces - CAF) شامل سه شاخه اصلی است: نیروی زمینی (Canadian Army)، نیروی دریایی سلطنتی (Royal Canadian Navy)، و نیروی هوایی سلطنتی (Royal Canadian Air Force). بر اساس اطلاعات موجود، کانادا حدود 64,000 نیروی فعال و 26,000 نیروی ذخیره دارد. این تعداد نسبت به جمعیت 38 میلیون نفری کانادا و وسعت جغرافیایی آن، ارتش نسبتاً کوچکی محسوب می‌شود، اما به دلیل آموزش پیشرفته و حرفه‌ای بودن نیروها، از کارایی بالایی برخوردار است.

کانادا تجهیزات نظامی قابل‌توجهی در اختیار دارد که شامل حدود 1,400 خودروی زرهی جنگی، 34 کشتی جنگی و 861 هواگرد (شامل جنگنده‌ها، هلیکوپترها و هواپیماهای ترابری) می‌شود. با این حال، کانادا فاقد ناو هواپیمابر یا زیردریایی‌های هسته‌ای است که آن را از قدرت‌های نظامی برتر مانند ایالات متحده یا روسیه متمایز می‌کند. جنگنده‌های CF-18 Hornet، ناوچه‌های کلاس Halifax و تانک‌های Leopard 2 از جمله تجهیزات کلیدی این کشور هستند.

بودجه نظامی کانادا در سال‌های اخیر رو به افزایش بوده است. در سال 2024، این کشور متعهد شد تا بودجه دفاعی خود را به حدود 2 درصد تولید ناخالص داخلی (هدف ناتو) نزدیک‌تر کند که تحت فشار متحدان، به‌ویژه ایالات متحده، صورت گرفته است. بودجه سالانه فعلی حدود 20 تا 25 میلیارد دلار تخمین زده می‌شود که کانادا را در رتبه 16 یا 17 جهانی از نظر هزینه‌های نظامی قرار می‌دهد. این بودجه برای نوسازی تجهیزات و افزایش آمادگی نیروها صرف می‌شود.

کانادا یکی از اعضای کلیدی ناتو است و در عملیات بین‌المللی متعددی از جمله جنگ افغانستان، مبارزه با داعش و مأموریت‌های حفظ صلح سازمان ملل مشارکت داشته است. سیاست دفاعی کانادا به شدت تحت تأثیر همسایگی با ایالات متحده قرار دارد و از طریق توافق‌هایی مانند NORAD (سیستم دفاع هوایی آمریکای شمالی)، همکاری نزدیکی با این کشور دارد. این وابستگی به آمریکا، هم نقطه قوت (حمایت از سوی قدرت برتر) و هم نقطه ضعف (کاهش خودمختاری استراتژیک) محسوب می‌شود.

 آموزش پیشرفته نیروها، تجهیزات مدرن (هرچند محدود)، عضویت در ناتو و همکاری نزدیک با آمریکا، و تجربه در عملیات بین‌المللی از نقاط قوت ارتش کانادا محسوب می شود و از جمله مهمترین نقاط ضعف نیروهای مسلح این کشور می توان به  اندازه نسبتاً کوچک ارتش، فقدان برخی تجهیزات استراتژیک مانند ناوهای هواپیمابر، و بودجه محدود در مقایسه با قدرت‌های بزرگ، اشاره کرد.
 
در رتبه‌بندی‌های جهانی قدرت نظامی (مانند گزارش‌هایی از Credit Suisse یا Global Firepower)، کانادا معمولاً در میان 20 تا 25 کشور برتر قرار دارد. این جایگاه به دلیل تعادل بین کیفیت نیروها و محدودیت‌های کمی قابل‌توجه است. کانادا به جای رقابت برای برتری نظامی، بر دفاع مشترک، عملیات صلح‌بانی و حمایت از متحدان تمرکز دارد.
 

مقایسه قدرت نظامی هوایی کانادا و آمریکا
 داده‌ها تفاوت‌های چشمگیر در تعداد کل هواپیماها، جنگنده‌ها، هواپیما‌های تهاجمی، هواپیما‌های ترابری، هواپیما‌های آموزشی، هواپیما‌های مأموریت ویژه، تانکر‌های هوایی، هلیکوپتر‌ها و هلیکوپتر‌های تهاجمی بین این دو کشور را نشان می‌دهد.

با بررسی این ارقام، این مطالعه به بررسی پیامد‌های استراتژیک، نقش‌های عملیاتی و پیشرفت‌های فناوری که نیروی هوایی این دو کشور را شکل می‌دهد، می‌پردازد و دیدگاه‌هایی درباره اولویت‌های نظامی و جایگاه جهانی آنها ارائه می‌کند.

قدرت هوایی از اوایل قرن بیستم به عنوان ستون اصلی استراتژی نظامی مدرن بوده است و به کشور‌ها امکان می‌دهد تا نیرو را گسترش دهند، شناسایی انجام دهند و عملیات زمینی را پشتیبانی کنند. در سال ۲۰۲۵، ایالات متحده و کانادا، دو متحد آمریکایی شمالی با منافع دفاعی مشترک تحت ناتو و NORAD، توانایی‌های متفاوتی در قدرت هوایی دارند که منعکس‌کننده نقش‌های ژئوپلیتیکی، بودجه‌های دفاعی و اولویت‌های استراتژیک آنهاست. این مقاله نیروی هوایی هر دو کشور را تحلیل می‌کند و با استفاده از نمودار ارائه‌شده "مقایسه قدرت هوایی ۲۰۲۵"، تفاوت‌های کمی و کیفی در زرادخانه‌های هوایی آنها را روشن می‌سازد.

 هواپیما‌های حنگی و عملیاتی  را معمولا در هشت دسته اصلی طبقه‌بندی می‌شوند: کل هواپیماها، جنگنده‌ها، هواپیما‌های تهاجمی، هواپیما‌های ترابری، هواپیما‌های آموزشی، هواپیما‌های مأموریت ویژه، تانکر‌های هوایی، هلیکوپتر‌ها و هلیکوپتر‌های تهاجمی. این نمودار ایالات متحده و کانادا را مقایسه می‌کند و ارقام عددی برای هر دسته ارائه می‌دهد. اگرچه منابع دقیق داده‌ها مشخص نشده‌اند، این ارقام با روند‌های کلی در هوانوردی نظامی و برآورد‌های عمومی از گزارش‌ها و تحلیل‌های دفاعی تا سال ۲۰۲۵ هم‌راستا هستند.
 
۱. کل هواپیما‌ها
ایالات متحده: ۱۳،۰۴۳ هواپیما در مجموع

کانادا: ۳۵۱ هواپیما در مجموع

ایالات متحده با ۱۳،۰۴۳ هواپیما، یکی از قدرتمندترین نیروی هوایی جهان را داراست که منعکس‌کننده نقش آن به‌عنوان یک ابرقدرت با تعهدات نظامی گسترده در سراسر جهان است. کانادا، با تنها ۳۵۱ هواپیما، نیروی کوچک‌تری را حفظ می‌کند که با نقش آن به‌عنوان یک قدرت متوسط متمرکز بر دفاع منطقه‌ای و مأموریت‌های صلح‌بانی سازگار است. این شکاف (تقریباً ۳۷:۱) بودجه دفاعی عظیم ایالات متحده را که در سال ۲۰۲۵ بیش از ۸۰۰ میلیارد دلار در سال برآورد شده است، و نیاز آن برای پشتیبانی از عملیات در چندین قاره نشان می‌دهد. کل modest کانادا با بودجه دفاعی آن، معمولاً حدود ۳۰ میلیارد دلار کانادا در سال، و تمرکز آن بر حاکمیت قطب شمال و مشارکت در ناتو هم‌راستا است.
۲. جنگنده‌ها
ایالات متحده: ۱،۷۹۰ جنگنده

کانادا: ۶۶ جنگنده

جنگنده‌ها، که برای نبرد هوایی و حملات زمینی طراحی شده‌اند، جزء مهمی از برتری هوایی هستند. جنگنده‌های ۱،۷۹۰ تایی ایالات متحده شامل پلتفرم‌های پیشرفته‌ای مانند F-۲۲ Raptor، F-۳۵ Lightning II و نسخه‌های به‌روز‌شده F هستند.  می‌توان فرض کرد که اشاره به مدل‌های معروف دیگر مانند F-۱۵ Eagle یا F-۱۶ Fighting Falcon دارد.)

جنگنده‌های کانادا عمدتاً شامل CF-۱۸ Hornet هستند، که نسخه کانادایی F/A-۱۸ است و برای دفاع از فضای هوایی و مأموریت‌های ناتو استفاده می‌شود. تفاوت عظیم در تعداد نشان‌دهنده توانایی ایالات متحده برای حفظ برتری هوایی جهانی در مقابل تمرکز کانادا بر دفاع منطقه‌ای است.

قدرت نظامی کانادا به‌عنوان یک نیروی متوسط اما باکیفیت ارزیابی می‌شود که بیشتر بر همکاری بین‌المللی و دفاع از منافع ملی خود متکی است تا تبدیل شدن به یک قدرت نظامی مستقل و تهاجمی. موقعیت جغرافیایی امن (همسایگی با آمریکا و دوری از تهدیدات مستقیم)، این کشور را از نیاز به ارتش عظیم بی‌نیاز کرده و رویکرد آن را به سمت حرفه‌ای‌گرایی و انعطاف‌پذیری سوق داده است. با افزایش بودجه و نوسازی تجهیزات در سال‌های آینده، انتظار می‌رود این قدرت نسبی تقویت شود، اما همچنان در سایه قدرت نظامی ایالات متحده باقی خواهد ماند.