در سطح جهانی، سهم کشورهای کم‌درآمد طی ربع قرن گذشته به‌طور قابل‌توجهی کاهش داشته و از ۳۰.۷ درصد در سال ۲۰۰۰ به تنها ۱۱.۹ درصد در حال حاضر رسیده است. چین در سال ۱۹۹۹ از یک کشور کم‌درآمد خارج شد و تا سال ۲۰۱۰ به وضعیت درآمد متوسط رو به بالا دست پیدا کرد که در حال حاضر نیز این موقعیت را همچنان در اختیار دارد.

به گزارش ایمنا، هند نیز در وضعیتی مشابه است و هرچند در دو دهه پیش کشوری کم‌درآمد محسوب می‌شد، ، به‌دلیل رشد سریع اقتصادی به کشوری با درآمد متوسط تبدیل شده است. بر اساس داده‌های بانک جهانی از بررسی درآمد ناخالص ملی (GNI) سرانه ۲۱۸ کشور در سراسر جهان که شامل تمام درآمدهای به‌دست آمده توسط ساکنان و مشاغل یک کشور در داخل و خارج از کشور است، وضعیت هر دسته درآمدی به شرح زیر است:

در این طبقه‌بندی برای سال ۲۰۲۵ از درآمد ناخالص ملی سرانه ۲۰۲۳ استفاده شده، اما داده‌های ونزوئلا از سال ۲۰۲۱ است. طبق بررسی‌ها امروزه ۸۶ کشور به‌عنوان کشورهایی با درآمد بالا در نظر گرفته می‌شوند که ۳۹.۴ درصد از سهم کشورهای جهان را تشکیل می‌دهد.

 از سال ۲۰۰۰، این سهم به‌طور قابل‌توجهی از ۲۵.۴ درصد کل جهانی افزایش داشته است. در اروپا، کشورهای مجارستان، لهستان، چک و اسلواکی با حمایت اصلاحات بازار و رشد درآمد به کشورهای پردرآمد تبدیل شده‌اند.

در همین حال شیلی و اروگوئه به‌دلیل رونق کالاها در دهه ۲۰۰۰ و افزایش تولید ناخالص داخلی سرانه به وضعیت درآمدی بالا صعود کرده‌اند. شیلی بزرگترین تولیدکننده مس و دومین تولیدکننده لیتیوم در جهان است. در آسیا، رشد اقتصادی کره‌جنوبی ناشی از صادرات گسترده به چین و تخصص در صنایع کلیدی بوده است.

این کشور طی ۲۵ سال گذشته از معدود کشورهای منطقه محسوب می‌شود که بر «تله درآمد متوسط» غلبه کرده است که وضعیتی را به تصویر می‌کشد که در آن یک کشور با درآمد متوسط دیگر نمی‌تواند در سطح بین‌المللی در کالاهای استاندارد شده با نیروی کار رقابت کند، زیرا دستمزدها به‌نسبت زیاد است، از سوی دیگر نیز نمی‌تواند در فعالیت‌های با ارزش افزوده بالاتر در مقیاس کافی رقابت کند، زیرا بهره‌وری آن به‌نسبت بسیار پایین است.

 در واقع دام یا تله متوسط درآمد نشان می‌دهد یک کشور دارای درآمد متوسط به‌رغم رشد اقتصادی اولیه، قادر به ادامه پیشرفت و تبدیل شدن به یک کشور پردرآمد نیست.

طبقه‌بندی درآمدی بر اساس مناطق جهانی

به‌طور کلی، ۴۲.۹ درصد از کشورهای آمریکای لاتین و دریای کارائیب درآمد بالایی دارند که این درآمد بیشتر در کشورهای جزیره‌ای دیده می‌شود. در خاورمیانه، کشورهای نفت‌خیز قطر، عربستان سعودی و امارات بالاترین تولید ناخالص داخلی سرانه در منطقه را دارند. قابل‌توجه است که عربستان سعودی به‌عنوان نخستین اقتصاد تریلیون دلاری منطقه ظهور کرده که توسط ذخایر عظیم نفت و ابتکارات دولتی تغذیه می‌شود.

 در مقابل کشورهای جنوب صحرای آفریقا و جنوب آسیا کمترین سهم را از کشورهای ثروتمند دارند، اما رشد در کشورهای کلیدی امیدوارکننده بوده است. در سال ۲۰۲۴، جنوب صحرای آفریقا خانه ۹ از ۲۰ اقتصاد برتر از جمله نیجر، سنگال و لیبی بود است.

تهران قدیم؛ «خانواده آمریکایی در کنار رودخانه جاجرود»؛ سال 1336