خبرگزاری مهر، گروه استانها - علی ستاری*: سومین روز از ماه مبارک رمضان به آیه‌ای از جز سوم کلام الله مجید متبرک شده است، خداوند متعال در آیه ۹۲ سوره آل عمران اکسیری کلیدی را به ما انسان‌ها می‌آموزد که با آن قادر خواهیم بود سرعت کسب فیض و فضائل افزایی خود را در عالم امکان افزایش دهیم.
خداوند در این آیه می‌فرمایند: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّیٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ» به این معنا که «فقط وقتی به مقام خوبان می‌رسید که از چیزهای دوست داشتنی‌تان نزد خداوند متعال هزینه کنید»؛ این رویکرد که خداوند سبحان در این آیه آن را مورد تاکید قرار داده است، نقطه‌ای است که خوبان عالم به آن دست پیدا کرده‌اند، تا زمانی کسی چنین عمل نکند در درگاه خداوند متعال به منزلت نمی‌رسد و کسی هم که به این مقام رسیده جز از این راه نمی‌تواند رسیده باشد.
اگر نهایت خوبی‌ها را بخواهیم در شهدا جستجو کنیم می‌بینیم که این عزیزان و بزرگواران، از شیرین‌ترین دارایی‌های خود گذشته‌اند، بذل جان کرده‌اند، چشم بر لذت‌های دنیا بسته‌اند، خیلی از آن‌ها فرزندان خردسال خود را رها کرده‌اند تا به جهاد در راه خدا بپردازند و خداوند متعال به پاس این هزینه و انفاقی که در دنیا انجام داده‌اند آن‌ها را مقام و منزلت عطا کرده است تا مورد غبطه سایرین قرار گیرند و درجاتی داشته باشند که بتوانند دیگر را در آخرت مورد شفاعت خود قرار دهند.
اهل بیت (ع) مصداق عینی برای آیه ۹۲ سوره آل عمران
اهل بیت عصمت و طهارت و تمام متصلان حقیقی به این خاندان با برکت مصداق حقیقی «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّیٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ» هستند، حضرت ابوطالب علیه السلام عموی بزرگوار پیامبر اسلام (ص) و پدر بزرگوار امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام، برای اینکه اسلام پا بگیرد و در همان نقطه اول از بین نرود، بذل آبرو و جهاد آبرو کرد، او از بزرگان قریش و مکه بود و توانست با موقعیت خود بسیاری از توطئه‌های صدر اسلام را خنثی کند.
حضرت خدیجه سلام الله علیها به عنوان بانویی دارای ثروت و مکنت، با جهاد اقتصادی و گذشتن از مال خود، بنیه اقتصادی اسلام را تقویت کرد، بدون شک اگر حمایت‌های مالی ام المؤمنین خدیجه کبری سلام الله علیها نبود، مسیر رو به جلوی حرکت اسلام و مسلمین بسیار سخت‌تر می‌بود.
امیرالمومنین، بارها و بارها در میدان جهاد تا فدای جان پیش رفت تا اسلام در موقعیت‌های سخت حفظ شد، همه این بزرگواران از آنچه دوست داشتنی بود هزینه دادند، اعتبار ظاهری خود را بین بزرگان قریش از دست دادند تا اعتبار حقیقی به دست آوردند، رفتارهای مشمئزکننده را در مکه تحمل کردند، ترک وطن کردند و دوری غربت را تحمل کردند تا جامعه را رشد دهند و امروز به الگویی تبدیل شدند.
بعد از جان گرفتن اسلام و استقرار حکومت اسلامی نیز پرچم این آیه از قرآن همواره در دست اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بوده است، خاندانی که آیه ۸ سوره انسان «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَیٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا» در فضیلت آن‌ها نازل شده است مصداق بارز آیه ۹۲ سوره آل عمران هستند.
مثال‌هایی از اهل بیت عصمت و طهارت منطبق بر آیه ۹۲ سوره آل عمران
نقل است که سه شب پشت سر هم در حالی که امیرالمومنین علی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها و فرزندان مبارک‌شان روزه بودند، مراجعانی به منزل حضرت مراجعه می‌کنند، و خاندان آل الله هر سه شب (شب اول به مسکین، شب دوم به یتیم و شب سوم به اسیر) افطاری خود را می‌بخشند و سه شبانه روز گرسنه می‌مانند.
در احوالات حضرت زهرا سلام الله علیها نیز نقل شده است که ایشان در شب عروسی خود به دلیل مراجعه نیازمندی که درخواست لباسی کهنه داشته است، لباس عروسی خود را به او بخشیده است، کیست که نداند برای هر عروسی، لباس عروسی یکی از دوست داشتنی‌ترین لباس‌ها است اما اهل بیت (ع) در مکتب قرآن یاد گرفته‌اند که باید از دوست داشتنی‌ترین داشته‌هایشان نیز بگذرند.
در صفحه ۱۴۲ کتاب ریاحین الشریعة روایتی از زندگانی امیرالمومنین علی علیه نقل شده است که بسیار تأمل برانگیز است، روزی حضرت زهرا سلام الله علیها که به ظاهر باردار بوده‌اند، در فصلی که انار در آن به سختی یافت می‌شود، هوس انار می‌کنند، مولا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام به بازار می‌رود اما هیچ جا انار یافت نمی‌شود تا اینکه آدرس منزل شخصی یهودی را به او می‌دهند که پیش تر انار داشته است، حضرت اناری که نیم درهم قیمت داشته است را ۳.۵ درهم از این یهودی خریداری می‌کند اما در راه برگشت به نیازمندی بر می‌خورند و اناری را که به آن سختی یافته بودند را به او می‌بخشند.
امام راه خانه را در پیش گرفت اما از خجالت بر پیشانی اش عرق نشسته بود و نمی‌دانست چطور دست خالی به خانه رود، از شکاف در به درون خانه نگاهی کرد تا ببیند فاطمه (س) خواب است یا بیدار.
مشاهده کرد همسرش به دیوار تکیه داده و طبقی از انار پیش روی اوست و میل می‌فرماید، حضرت بسیار خوشحال وارد خانه شد، متوجه شد که این انار مربوط به این دنیا نیست.
پرسید: «فاطمه جان! این انار را چه کسی برای شما آورده است؟»
فاطمه (س) گفت: «ای پسر عمو! وقتی که از پیش من رفتی، چندان طولی نکشید که نشانه سلامتی را در خود یافتم. ناگاه صدای در به گوشم رسید فضه خادمه در را گشود، مردی را دید که طبق انار دارد. آن مرد گفت: این طبق انار را امیرمؤمنان علی علیه السلام برای فاطمه فرستاده است.»
نتیجه عمل به آیه «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّیٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ» همین است که می‌بینید درهای رحمت الهی به روی انفاق کنندگان باز خواهد شد و مقام‌شان در آسمان و زمین ارتقا خواهد یافت.
* کارشناس علوم دینی از حوزه علمیه بندرعباس
