واقعا چند رویداد ورزشی یا اجتماعی و .... می تواند چنین جمعیت بزرگی را در یک مکان واحد جمع کند.تماشاگرانی که در ماه مبارک رمضان و در سرمای استخوان سوز تا پاسی از شب در ورزشگاه آزادی حاضر شدند و یکصدا تیم محبوب خود را تشویق کردند.هوادارانی که از ابتدای صبح اطراف ورزشگاه حضور داشتند و لحظه شماری می کردند بازی‌ تیم شان شروع شپد.آن هم تیمی که حال و روز خوبی در لیگ برتر ندارد و چند روز پیش هم در دربی شکست خورده بود و هوادارانش را ناراحت و مغموم به خانه فرستاده بود و فقط در این فصل حدود ۵ سرمربی به خود دیده است.

 

اما هواداران آبی بدون توجه به همه مشکلات موجود، یکصدا در ورزشگاه آزادی جمع شدند و تا آخرین لحظه آرزوی برد تیم خود را فریاد زدند.هوادارانی که حتی استفانو پیولی سرمربی کهنه کار ایتالیایی و ستارگان گران قیمت النصر را به وجد آوردند.پیولی که پیش از این در دیدار با پرسپولیس لب به تمجید از فضای ورزشگاه آزادی گشوده بود، این بار هم این هیجان و درخشش هواداران را در ورزشگاه ستود.تماشاگرانی‌ که با حضور گسترده خود شب گذشته یک رکورد در لیگ نخبگان آسیا از خود برجا گذاشتند.

 

واقعا کدام کشورها نه تنها در آسیا و حتی جهان چنین تماشاگران پرشوری دارند که در این شرایط سخت با وجود انواع محدودیت ها به حمایت تیم خود آیند.نکته مهم اینکه ده ها هزار تماشاگر به دلیل نبودن جا بیرون از ورزشگاه و پشت گیت ها باقی ماندند و در نهایت تا پاسی از شب در اتوبان و خیابان در انتظار برگشت به خانه های شان ماندند.این سوال را باید از مسئولان ورزش و فوتبال کشور پرسید؛ آیا برنامه ای برای استفاده از ظرفیت و پتانسیل این شور و هیجان هواداری دارند. تماشاگرانی که با برد تیم خود به آسمان می پرند و حاضرند بدون چشم داشتی وجودشان را برای تیم خود خرج کنند.این حجم از حضور و حمایت مسئولیت مدیران عامل باشگاه ها چه استقلال و چه پرسپولیس را سنگین تر خواهد کرد، مسئولیتی که در این چند ساله مورد غفلت واقع شده است.