حدود ۲۰۰ روز از رأی قاطع نمایندگان مجلس به احمد دنیامالی می‌گذرد. او ۳۱ مرداد سال جاری به عنوان ششمین وزیر ورزش انتخاب شد تا به عنوان یکی از اعضای کابینه مسعود پزشکیان فعالیت کند.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، در روزهای گذشته نام «احمد دنیامالی» در کانون توجه قرار گرفته و دلیل آن هم به افشاگری یکی از رسانه‌ها مربوط می‌شود که در گزارشی مدعی شده امیررضا خادم گزینه نخست مسعود پزشکیان برای تصدی وزارت ورزش و جوانان بوده، اما در روزهای منتهی به جلسه رأی اعتماد مجلس به کابینه دولت چهاردهم، برخی توصیه‌ها و فشارها باعث شده نام وزیر پیشنهادی تغییر کند.
دنیامالی از منحل شدن وزارتخانه تا حضور در وزارت راه
البته این موضوع تنها حواشی پیرامون نام احمد دنیامالی در مدت اخیر نبود و در واقع در همین زمان نسبتاً کوتاه حضور او در وزارت ورزش و جوانان، اتفاقاتی افتاده که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت. از این دست مسائل می‌توان به اختلاف مالی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک اشاره کرد که با توجه به اظهارنظرهای تعدادی از مسئولان هر دو نهاد عالی ورزش کشور، علنی هم شد. از سویی چندی پیش شایعاتی مبنی بر انحلال این وزارتخانه منتشر شده بود که البته با تکذیب احمد دنیامالی همراه شد. ماجرای رفتن احمد دنیامالی از وزارت ورزش به وزارت راه یکی دیگر از حواشی قابل توجه بود و او چنین واکنشی به آن داشت: « طرح این موضوع نه به سود وزارت ورزش است، نه به سود وزارت راه. به مردم قول می‌دهم که پای ورزش خواهم ایستاد و خبرهای خوبی برای آنها خواهیم داشت.»
مشکلات و نگرانی‌ها پس از ۲۰۰ روز مدیریت وزیر ورزش
از این موارد که بگذریم، ورزش ایران در ماه‌های گذشته تحت هدایت مردی که بر صندلی وزارت مربوطه جلوس کرده، تغییرات مثبت، رو به بهبود و پیشرفت محسوسی نداشته است. چه بسا مواردی را می‌توان برشمرد که نه تنها مشکلات پابرجاست، بلکه نگرانی‌ها درباره آن افزایش هم یافته است. در واقع نگاهی به حدود ۲۰۰ روز فعالیت احمد دنیامالی در وزارت ورزش و جوانان، حاوی نکاتی است که نشان می‌دهد چه چالش‌های بزرگی پیش‌روی ورزش قرار دارد.
مشکل فدراسیون‌ها برای اعزام‌های بین‌المللی
در شرایطی که ورزش کشورمان سال آینده بازی‌های کشورهای اسلامی در عربستان و بازی‌های آسیایی جوانان در بحرین را در پیش دارد و از اینها مهم‌تر و حساس‌تر، ورزشکاران‌مان باید خود را آماده حضور پرقدرت در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا و پس از آن المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس کنند، ورزش‌مان با حواشی و کاستی‌های خبرسازی روبه‌روست. علیرضا شفیعی، نایب رئیس فدراسیون شطرنج آبان ماه در خصوص غیبت نوجوانان و نونهالان شطرنج در مسابقات قهرمانی جهان در ایتالیا و برزیل گفت: «به خاطر هزینه‌های خیلی سنگین، تیم به برزیل نرفت. اعزام تیم به قهرمانی جهان ایتالیا قرار بود انجام شود، اما متأسفانه کنسولگری ایتالیا به هیچ عنوان همکاری نکرد و ویزا نداد.»
تمرین اسکیت‌باز قهرمان جهان با چرخ‌های شکسته
مهرداد علی قارداشی رئیس فدراسیون تنیس روی میز هم دی ماه با اشاره به هزینه‌های سنگین اعزام‌ها و تأثیر آن روی اهداف و برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته برای ملی پوشان و مسابقات آینده، بر لزوم ۲.۵ برابر شدن بودجه فعلی این فدراسیون تأکید کرد و گفت: « در مقایسه با بودجه دریافتی، هزینه‌ها به قدری بالا رفته که گاهی می‌خواهم سهمیه‌ای نگیریم تا مجبور به اعزام نشویم.» ترانه احمدی، پدیده ۲۲ ساله اسکیت ایران و جهان که سال گذشته در بازی‌های آسیایی هانگژو مدال نقره کسب کرد و امسال نیز مدال طلای بازی‌های جهانی ایتالیا در بخش فری‌استایل را از آن خود کرد، در مصاحبه‌ای گفت:«در ایتالیا متأسفانه چرخ‌های اسکیتم خراب شد و خرید یک پک کامل آن چیزی حدود ۳۰ میلیون تومان است که از عهده خانواده خارج است و به همین دلیل با اسکیتی که چرخ‌های آن شکسته تمرین می‌کنم.»
لغو ۴۰ اردوی بین‌المللی با کمبود بودجه و ناتوانی مالی
در ماه‌های اخیر بسیاری از ورزشکاران، مربیان و مدیران در رشته‌های مختلف ورزشی از کم‌توجهی وزارت ورزش به تأمین بودجه فدراسیون‌ها و ورزشکاران گلایه کرده‌اند و از سویی بر اساس اعلام برخی رسانه‌ها حدود ۴۰ اردوی بین‌المللی تیم‌های مختلف نیز در سال ۱۴۰۳ به دلیل کمبود بودجه و ناتوانی مالی فدراسیون‌ها لغو شده است. به همه اینها، صحبت‌های دنیامالی درباره توقف ساخت ورزشگاه جدید تهران به دلیل نبود منابع مالی را هم اضافه کنید.
حساب ویژه و خوشبینی بدون تدبیر!
در هر حال یادآوری همین چند مورد مصاحبه از مسئولان رشته‌های مختلف، گویای مشکلاتی است که ورزش ایران در ابعاد مالی و زیرساختی با آن دست و پنجه نرم می‌کند، اما عجیب اینکه وزیر ورزش چنان به آینده خوشبین است که از هر رشته ورزشی انتظار درخشش و مدال‌آوری در مسابقات و رویدادهای مختلف دارد. احمد دنیامالی در این مدت با هر کدام از رشته‌های ورزشی شامل مسئولان یا ورزشکاران آن، نشستی داشته، تأکید کرده که روی آن رشته حساب ویژه‌ای باز می‌کند و انتظار درخشش و مدال دارد.
خوش خیالی بدون دوراندیشی و برنامه‌ریزی
«چه برنامه‌ریزی مدونی!» «عجب فکر بکر و تحسین‌برانگیزی.» به هر حال این نوع ریل‌گذاری برای ورزش کشور که تشنه توجه مالی و معنوی، ایجاد امکانات و تدابیری عملیاتی برای پیشرفت و توسعه است، در نوع خود شاهکاری به حساب می‌آید و کم‌نظیر. این نوع مدیریت کلامی، نوعی خوش‌خیالی محض است، نه برنامه‌ریزی و دوراندیشی.
انتظارات جامعه ورزش فراموش می‌شود؟
به نظر می‌رسد او نه تنها به بیان وعده‌های پررنگ و لعاب علاقه‌مند است، بلکه از همه رشته‌های ورزشی به خصوص رشته‌های مدال‌آور انتظار درخشش در مسابقات مهم پیش‌رو دارد. تا اینجای کار خیلی هم خوب است، اما گویا او فراموش کرده که جامعه ورزش هم از او انتظار دارد و روی احمد دنیامالی به عنوان وزیر ورزش، حساب باز کرده است. اما وزیر به بیان یک جمله تکراری و کلیشه‌ای بسنده می‌کند. او در این مدت به هر فدراسیون و رشته‌ای سر زده، گفته «روی شما حساب باز می‌کنیم» همین؟ به همینجا بسنده می‌کنید آقای وزیر!
به دنبال برنده شدن بدون سرمایه‌گذاری مستمر!
در حقیقت، احمد دنیامالی همانند فردی که در چند بانک مختلف با مقدار پول ناچیز، تنها افتتاح حساب می‌کند و بدون اینکه سرمایه یا گردش مالی خاصی داشته باشد، صرفاً در انتظار برنده شدن در قرعه‌کشی‌های بانک‌ها روزگار را سپری می‌کند. به امید روزی که همای سعادت روی شانه‌اش بنشیند، بلیت‌اش برنده شود و به قول معروف یکی از برنده‌های خوش‌شانس جوایز قرعه‌کشی نام بگیرد. خدا را چه دیدید؛ شاید بلیت دنیامالی بُرد و ورزش ایران هم در المپیک لس‌آنجلس، تاریخ‌ساز شد...
