به نقل از شفانیوز ، حسینعلی شهریاری، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، در اظهاراتی جنجالی، از خرید و فروش کلیه حمایت کرده و آن را راهی برای کمک به افراد فقیر دانسته است.

وی در واکنش به برخی انتقادات درباره عواقب این موضوع گفت:

"در بسیاری از موارد، پیوند کلیه از زنده به زنده، نه‌تنها یک خرید و فروش صرف نیست، بلکه یک اقدام داوطلبانه محسوب می‌شود. اما برخی افراد تلاش دارند که این روش را متوقف کنند، چرا که از طریق واردات تجهیزات دیالیز سود کلانی به جیب می‌زنند."

او همچنین تأکید کرد که ممنوعیت پیوند کلیه باعث افزایش هزینه‌های درمانی و وابستگی به دستگاه‌های دیالیز خواهد شد.

اما آنچه بیش از همه موجی از واکنش‌های منفی را در پی داشته، سخنان شهریاری درباره فروش کلیه توسط افراد فقیر است. وی در این رابطه گفت:

"چه اشکالی دارد وقتی فرد در فقر است و با دریافت ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان زندگی‌اش متحول می‌شود، کلیه خود را بفروشد؟"

واکنش‌ها به این اظهارات:

این سخنان به سرعت در فضای مجازی با انتقادات گسترده‌ای مواجه شد. بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی، این رویکرد را غیراخلاقی، غیرانسانی و نشانه‌ای از فروپاشی اقتصادی کشور دانستند.

برخی از واکنش‌های کاربران فضای مجازی:

    "ما از کِی به جایی رسیدیم که فقرای ما مجبورند برای زنده ماندن تکه‌ای از بدنشان را بفروشند؟"

    "در حالی که برخی مسئولان از ثروت‌های میلیاردی برخوردارند، مردم به فروش اعضای بدنشان مجبور می‌شوند. این عدالت است؟"

    "وقتی کسی برای زنده ماندن ناچار است کلیه‌اش را بفروشد، این دیگر انتخاب نیست، بلکه اجبار است."

نگاهی به وضعیت پیوند کلیه درجمهوری اسلامی

جمهوری اسلامی از معدود کشورهایی است که سیستم رسمی خرید و فروش کلیه را پذیرفته و این مسئله همواره محل بحث و انتقاد کارشناسان بوده است. در حالی که در بسیاری از کشورها، تنها اهدا از فرد مرگ مغزی یا نزدیکان بیمار مجاز است، در جمهوری اسلامی افراد غریبه می‌توانند در ازای دریافت مبلغی، کلیه خود را بفروشند.

آیا فروش کلیه یک انتخاب است؟

کارشناسان حوزه سلامت بر این باورند که فروش کلیه توسط افراد فقیر، نه یک انتخاب، بلکه یک اجبار اقتصادی است. بسیاری از این افراد پس از مدتی با مشکلات جدی سلامتی مواجه می‌شوند و بدون حمایت کافی رها می‌شوند.

بحران اقتصادی و فقر، فرصت اقتصادی مسئولان ؟!

سخنان شهریاری درباره فروش کلیه، بار دیگر توجه‌ها را به بحران اقتصادی و اجتماعی کشور جلب کرده است. در حالی که مسئولان تلاش دارند این پدیده را به‌عنوان یک فرصت اقتصادی معرفی کنند، منتقدان آن را نشانه‌ای از عمق فقر و بی‌عدالتی در کشور می‌دانند.