هوش مصنوعی ، فیلم‌سازی را از عرصه فیلمنامه نویسی تا جلوه‌های ویژه حتی تحلیل احساسات بازیگران تحت الشعاع قرار داده و تحت پوشش خود درآورده‌است. به گونه‌ای که بسیاری از کارگردانان از آن در خلق آثار خود بهره جسته و باب جهان تازه‌ای را پیش روی نگاه تماشاگران، باز کرده‌اند.
به گزارش سرویس فرهنگی تابناک، در این بخش نگاهی داریم به فیلم هایی ه با کمک هوش مصنوعی ساخته شده اند.
Sunspring (2016)
این فیلم کوتاه علمی‌تخیلی به‌طور کامل توسط هوش مصنوعی نوشته شده است. فیلمنامه آن توسط یک شبکه AI به نام "بنجامین" تولید شد که با استفاده از صدها فیلمنامه علمی‌تخیلی آموزش دیده بود.
Zone Out (2018)
این فیلم کوتاه نیز توسط هوش مصنوعی نوشته شده است. فیلمنامه آن توسط یک الگوریتم یادگیری ماشین تولید شده که با استفاده از فیلمنامه‌های مختلف آموزش دیده است.
It’s No Game (2017)
در این فیلم کوتاه نیز، دیالوگ‌های شخصیت‌ها توسط هوش مصنوعی نوشته شده است. این فیلم از الگوریتمی برای نوشتن دیالوگ‌ها بهره برده که بر اساس آثار نویسندگان معروف (مثل شکسپیر) آموزش داده شده است.
Morgan (2016)
در این فیلم، اولین تریلر ساخته‌شده توسط هوش مصنوعی ارائه شد. الگوریتم مورد استفاده با تحلیل صدها تریلر فیلم‌های ترسناک و علمی‌تخیلی، چنین تریلری برای این فیلم ساخت.
هوش مصنوعی؛ یاری‌گر انسان یا ضد اخلاقیات؟
آیا می‌توان به ابزار هوش مصنوعی صرفا به چشم یک یاری‌گر برای دانش، خلاقیت و اطلاعات نگاه کرد؟
جدا از موارد مثبت و مفید فایده، AI ممکن است چه پیامدهای منفی و مشکلاتی برای هنر و صنعت سینما ایجاد کند؟
چه بر سر حریم خصوصی بازیگران می‌آید؟
یکی از جنجالی‌ترین موضوعات اخلاقی در استفاده از هوش مصنوعی در سینما، بازسازی چهره‌ها و تصاویر دیجیتال است. در فیلم‌هایی که از این تکنولوژی بهره می‌برند، گاهی چهره شخصیت‌ها به‌طور کامل شبیه‌سازی می‌شود، حتی پس از مرگ آن‌ها. سوال این‌جاست که: «آیا تبدیل انسان‌ها به کدهای دیجیتال، آنهم بدون رضایت آن‌ها، اخلاقیست؟»
کاهش خلاقیت انسانی یا فرصتی برای ؟
یکی دیگر از مسائل چالش‌برانگیز این است که آیا استفاده از هوش مصنوعی در تولید فیلم‌ها به کاهش خلاقیت انسانی نمی‌انجامد؟ در تاریخ سینما، چه در ایران و چه در دیگر کشورها، هنرمندان همواره کوشش نموده‌اند تا از دل واقعیت‌ها و احساسات انسانی، آثار خلاقانه‌ای خلق کنند. آثاری که حول‌محور پیچیدگی‌های روابط انسانی بوده و پرداختن به آن‌ها نیازمند ظرافت طبع انسانی‌ست.
سوال این‌جاست که آیا AI، توانمندی نشان دادن این ابعاد پیچیده و ظریف را دارد؟ یا صرفا بر مبنای الگوریتم‌های از پیش تعیین شده‌ای به ساخت و ساز می‌پردازد؟
علیرغم اینکه برخی از متخصصین مغز انسان را نیز دارای نوعی الگوریتم مشخص می‌دانند -که این بسیار هوش مصنوعی را به ما نزدیک می‌سازد- اما همچنان پرسش و پاسخ بر سر اینکه «خلاقیت انسان چه می‌شود؟» بسیار داغ و پررنگ است.
مالکیت آثار ساخته شده با هوش مصنوعی با چه کسانی است؟
یکی از نکات بحث برانگیز در این مسیر، مسأله مالکیت و مسئولیت اثر است. اگر فیلمی به‌طور کامل یا بخشی از آن توسط هوش مصنوعی ساخته شود، چه کسی باید به‌عنوان خالق آن شناخته شود؟ آیا یک الگوریتم پیچیده می‌تواند مسئولیت یک اثر هنری را بر دوش بکشد؟
هوش مصنوعی؛ رشد تکنولوژی یا افت فرهنگی؟
اگر سر و کار هوش مصنوعی با داده‌ها و الگوریتم‌های از پیش شناخته شده‌است، آیا امکان این وجود دارد که یکسری از قوانین و‌کلیشه‌های غلط گذشته را بازتولید کند؟ اگر هوش مصنوعی بر اساس داده‌های یک‌سویه و محدود آموزش دیده باشد، احتمالاً این مسأله خودش را در تولیدات سینمایی نشان خواهد داد.
در نهایت، آنچه مسلم است این است که هوش مصنوعی می‌تواند در دنیای سینما تأثیرات چشمگیری بگذارد. اما از آن‌جایی‌که سینما آینه فرهنگ و اجتماع است، لازم است که تمامی ابعاد تاثیرات این ابزار هوشمند مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.
