برترین‌ها: حالا که علیرضا جهانبخش هر سه روز یک بار مصاحبه می‌کند و چپ و راست دستاوردهای بزرگش در دوران بازی را به رخ دیگران می‌کشد، بد نیست یادی هم بکنیم از اظهارات چهار ماه پیش او؛ جایی که در نشست خبری بازی ایران و ازبکستان، بادی به غبغب انداخت و با سینه ستبر گفت: «اختلاف ما و ازبکستانی‌ها خیلی خیلی زیاد است. بازیکنان آنها هرگز در اروپا بازی نکرده‌اند.»
این کلمات را شاید بتوان چکیده و عصاره نگاه این نسل از بازیکنان تیم ملی دانست؛ از خودراضی‌های لوسی که بی‌محابا قربان صدقه خودشان می‌روند و با دیده تحقیر به سایرین می‌نگرند. کاش اما این روزها یک نفر نظر جهانبخش را در مورد عبدالقادر خوسانف می‌پرسید؛ مدافع بیست‌ویک ساله ازبکستانی که در این زمستان با قراردادی چهل میلیون دلاری جذب منچسترسیتی شد و حالا در ترکیب اصلی این تیم به میدان می‌رود. خوسانف که روشن است آتیه درخشانی دارد، به تازگی به عنوان بازیکن برتر سیتی در ماه فوریه برگزیده شد. به علاوه او به عنوان هشتمین بازیکن سریع لیگ قهرمانان شناخته شده و حتی در جریان شکست روز گذشته تیمش برابر ناتینگهام فارست شگفتی‌ساز هم یکی از بالاترین نمرات را به دست آورد. راستی از مدافع میانی سی‌وشش ساله نسل طلایی چه خبر؟!
جهانبخش در مصاحبه اخیرش به دفاعی جانانه از دوست نزدیکش مهدی طارمی هم پرداخته و گفته: «باید به مهدی افتخار کنیم. مگر چند بازیکن آسیایی داریم که در این سطح بازی می‌کنند؟» البته که طارمی حتی با وجود آمار بد امسالش از نظر فنی بازیکن خوبی است، اما چطور یکی مثل جهانبخش با این همه ادعا، فوج فوج بازیکنان آسیایی موفق حاضر در بالاترین سطح فوتبال اروپا را نمی‌بیند؟ از سون هیونگ مین، کاپیتان تاتنهام که بگذریم، می‌رسیم به میتومای ژاپنی، وینگر برایتون که تا اینجای فصل هشت گل به ثمر رسانده و از جمله دروازه یونایتد و چلسی را گشوده است. در همین ایتالیا امسال الدار شاه‌مرادوف برای رم پنج گل زده و سه پاس گل داده. اهل کجاست؟ ازبکستان، کشور محبوب علیرضا! کاش وسط این همه خودستایی به خاطر افتخارات نامرئی، کمی هم متوجه روند پیشرفت دیگران باشید و به آن احترام بگذارید. کره و ژاپن که مدت‌هاست خودشان را کنده‌اند، صدای جلو زدن بقیه هم هر روز در گوش‌مان می‌پیچد.
