یکی از بخش‌‌‌های مهم این قرارداد، تصاحب ۹۰درصد سهام شرکت (PPC)، زیرمجموعه هاتچیسون، محسوب می‌شود. این شرکت مسوولیت بهره‌‌‌برداری از دو بندر استراتژیک بالبوآ و کریستوبال در کانال پاناما را برعهده دارد. کانال پاناما یکی از مسیرهای مهم تجاری و حمل‌‌‌ونقل دریایی جهان است که سالانه عبور هزاران کشتی را تسهیل کرده و نقشی کلیدی در زنجیره تامین جهانی دارد. موقعیت جغرافیایی این کانال آن را به یک نقطه حساس ژئوپلیتیک تبدیل کرده است که تحت‌تاثیر رقابت‌‌‌های قدرت‌‌‌های بزرگ جهانی قرار دارد.
واگذاری این بنادر از یک شرکت مستقر در هنگ‌‌‌کنگ (CK Hutchison) به یک کنسرسیوم تحت رهبری ایالات‌متحده (بلک‌‌‌راک)، پیامدهای ژئوپلیتیک مهمی خواهد داشت. طی دهه‌‌‌های اخیر، چین نفوذ گسترده‌‌‌ای در زیرساخت‌‌‌های کلیدی آمریکای‌لاتین داشته و شرکت‌های چینی سرمایه‌گذاری‌‌‌های قابل‌‌‌توجهی در بنادر، جاده‌‌‌ها و راه‌‌‌آهن این منطقه انجام داده‌اند. تصاحب این بنادر توسط یک شرکت آمریکایی می‌‌‌تواند نشانه‌‌‌ای از تلاش ایالات‌متحده برای بازپس‌‌‌گیری کنترل بر زیرساخت‌‌‌های استراتژیک در نیمکره غربی باشد. این معامله علاوه بر ابعاد اقتصادی، می‌‌‌تواند بر روابط تجاری و ژئوپلیتیک بین چین و آمریکا تاثیرگذار باشد. ایالات‌متحده که کانال پاناما را تا سال ۱۹۹۹ در کنترل داشت، به این منطقه به‌‌‌عنوان یک دارایی استراتژیک حیاتی برای امنیت ملی و منافع اقتصادی خود نگاه می‌کند.
این معامله همچنین می‌‌‌تواند بر جریان‌‌‌های تجاری بین‌المللی تاثیر بگذارد. از آنجا که کانال پاناما یکی از مسیرهای اصلی برای تجارت بین آسیا و آمریکاست، تغییر در مدیریت بنادر آن می‌‌‌تواند سیاست‌‌‌های تعرفه‌‌‌ای، هزینه‌‌‌های حمل‌‌‌ونقل و حتی الگوهای تجاری را تحت‌تاثیر قرار دهد. در مجموع، تصاحب بنادر پاناما توسط بلک‌‌‌راک فراتر از معامله تجاری صرف است. این رویداد می‌‌‌تواند به تغییرات اساسی در معادلات ژئوپلیتیک منطقه منجر شده و باعث رقابت شدیدتر میان آمریکا و چین بر سر کنترل زیرساخت‌‌‌های کلیدی حمل‌‌‌ونقل جهانی شود. واکنش چین و چگونگی مدیریت این تغییرات توسط دولت‌‌‌های منطقه، از جمله پاناما، می‌‌‌تواند در تعیین مسیر آینده این رقابت نقش مهمی ایفا کند.
