به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایسنا، «فریدون صابرینژاد» در گفتوگو با ایسنا، اظهار کرد: سالمندان و کسانی که در آستانهی ورود به مرحلهی سالمندی هستند باید شناخت مناسبی از این دوران از جوانب مختلف، داشته باشند و بر اساس این شناخت از خود انتظار داشته باشند و بر این اساس زندگی کنند.
وی گفت : غیر سالمندان بدانند اگر از همین لحظه به خود توجه کنند میتوانند سالمندی بهتری داشته باشند زیرا خیلی از شرایط سالمندی وابسته به سبک زندگی کنونی ما است و از طرفی غیرسالمندان بدانند به خاطر اینکه بتوانند به عنوان یک فاکتور انرژی بخش در کنار سالمندان عزیز باشند باید شناختی دقیق از اقتضائات این دوران داشته باشند.
عضو شورای نظام روانشناسی و مشاوره استان گفت: انسان موجودی است که از هنگام تشکیل نطفه تا مرگ، فرآیندی را طی میکند و سالمندی و پیری مرحلهای طبیعی از فرآیند حیات آدمی است.
این روانشناس با بیان اینکه همانطور که در هر مرحلهی زندگی، آدمی از شرایط و توانمندی خاص آن مرحله برخوردار است، بی شک و بر اساس آن شرایط نیز توجهات خاصی را لازم دارد، تصریح کرد: سالمندی نیز از شرایط و خصوصیات خاص خود برخوردار بوده و به توجهات خاصی نیازمند است.
صابرینژاد تاکید کرد: از دید روانشناسی سالمندی مرحلهای است که به آن «انسجام من در برابر ناامیدی» اطلاق میشود؛ این مرحله که از ۶۰ سالگی شروع میشود و تا پایان عمر آدمی ادامه دارد مرحلهای است که به نوعی وابستگی زیاد به آنچه تاکنون از عمر آدمی گذشته، دارد؛ به نوعی انسان در این مرحله به مرور کردن زندگی در گذشته می پردازد؛ اگر احساس خوشایندی از گذشته داشته باشد احساس انسجام، توانمندی و انرژی مثبت دارد و اگر احساس ناخوشایندی از گذشته خود داشته باشد احساس ناامیدی و یأس میکند.
وی ادامه داد: چقدر زیبا است، گویی انسان قبل از اینکه در دنیای آخرت حساب و کتاب پس بدهد ، خود را آنالیز و حسابگری میکند و آثارش عملاً در وجودش آشکار میشود و حالتی بهشتی یا جهنمی به خود اعطا میکند.
این روانشناس تأکید کرد: به همین خاطر است که تاکید میکنم که غیرسالمندان بهتر است بیشتر و بیشتر بدانند که سالمندی چگونه است؛ تا بتوانند بسترهای مناسبی برای ایام سالمندی در قبل از ورود به این مرحله برای خود ایجاد کنند و از طرفی سالمندان را بهتر درک و به آنان توجه مناسبی داشته باشند.
عضو شورای نظام روانشناسی و مشاوره استان ایلام با بیان اینکه از دید روانشناسان طبق نظر اریکسون انسان از بدو خلقت تا مرگ هشت مرحله را سپری میکند، تصریح کرد: در مرحله اول که ۱۸ ماه اول زندگی است انسان اعتماد در برابر بی اعتمادی را تجربه میکند، در مرحله دوم که از ۱۸ ماهگی تا ۳ سالگی است انسان استقلال در برابر شرم و تردید را تجربه میکند و در مرحله سوم که از ۳ سالگی تا ۶ سالگی است انسان ابتکار در برابر گناه را تجربه میکند.
صابرینژاد ادامه داد: در مرحله چهارم که از ۶ سالگی تا ۱۱ سالی است انسان سازندگی در برابر حقارت، در مرحله پنجم که از ۱۱ سالگی تا ۲۰ سالی است انسان هویت در برابر سر درگمی و در مرحله ششتم که از ۲۰ سالی تا ۴۰ سالگی است استان صمیمیت در برابر انزوا و در مرحله هفتم که از ۴۰ تا ۶۰ سالگی است انسان زایندگی در برابر رکود را تجربه میکند.
وی تاکید کرد: در هر مرحله چنانچه انسان بتواند آن مرحله را به خوبی و مناسب سپری نماید از شرایط مثبت آن مرحله برخوردار خواهد شد و در غیر این صورت شرایط نامناسب نصیب او خواهد شد.
این روانشناس ادامه داد: انسان در طی این هفت مرحله با سپری کردن مناسب، اعتماد، استقلال، ابتکار، سازندگی، هویت ، صمیمیت و زایندگی را که هر یک در برگیرنده خصوصیات مفصلی از شرایط مناسب روان است را به دست خواهد آورد و اگر نامناسب سپری کند در مرحله اول بیاعتمادی، در مرحله دوم شرم و تردید، در مرحله سوم احساس گناه و در مرحله چهارم احساس حقارت، در مرحله پنجم احساس سر درگمی ، در مرحله ششم احساس انزوا و نهایت در مرحله هفتم احساس رکود میکند و این مراحل نیز هر کدام خصوصیات مفصلی از مشکلات روان را با خود به همراه خواهند داشت.
صابرینژاد ادامه داد: با این توصیف انسان با توجه به نحوه گذراندن هفت مرحله ، بر اساس اندوختههای این مراحل وارد مرحله هشتم یعنی سالمندی که از ۶۰ سالگی به بعد است، میشود.
وی ادامه داد: اندوختههای مثبت هفت مرحله نویدبخش ایجاد انسجام در مرحله سالمندی خواهد بود یعنی احساس خوشایند از گذشته باعث ایجاد خردمندی و در صورتی که اندوختههای ناخوشایند از هفت مرحله داشته باشد احساس ناامیدی خواهد داشت.