روزنامه اطلاعات نوشت: اکنون وقت آن است که تعارف را کنار بگذاریم. نه کارمند انگیزه دارد و نه مدیر می‌داند که آیا فردا هست یا نه. دکتر عارف این حرف را در نهمین جلسه شورای عالی راهبری برنامه هفتم توسعه بر زبان آورد و گفت که در همه برنامه‌های گذشته از افزایش بهره‌وری سخن گفته شده اما واقعیت این است که نظام اداری ما یک نظام بهره‌ور نیست. ما از مدیران، شجاعت و خلاقیت و از کارمندان، انگیزه را گرفته‌ایم و آن‌وقت دنبال افزایش بهره‌وری هستیم.

 

دکتر عارف هم درست می‌گوید اما ایشان هم باید تعارف را کنار بگذارد و بدون رودربایستی تحوّلی در نظام اداری و شیوه حکمرانی‌ کشور به وجود آورد.

 

همه مردم تقریباً همه مشکلات را می‌دانند. اینکه سیستم خوب کار نمی‌کند، دولت کارآمدی لازم را ندارد و در مسیر توسعه حرکت نمی‌کند. خروجی این همه بودجه و هزینه حتی نیمی از آنچه که باید نیست؛ اما کار ارکان حکومت و دولت، نه گلایه و شکوه است و نه درد دل و نصیحت. کار مقامات آن است که مشکلات پیشارو را بردارند و بعد بگویند این مشکل بود، مشکل سختی هم بود اما توانستیم برش داریم.

 

اگر جناب پزشکیان صبح تا شام در سخنرانی‌ها و محافل گوناگون از لزوم رفع ناترازی‌ها بگوید اما در عمل قیمت انرژی همان باشد که بود، مصرف و شدت انرژی همان باشد که هست، اوضاع مالیه و کسری بودجه دولت هم با همان ریخت و پاش‌ها و تخصیص‌ها و هزینه‌های بیهوده و ردیف‌های تمام نشدنی نهادها و ارگان‌ها و انجمن‌ها و سازمان‌ها و تشکل‌ها بدون حتی یک پیوست عملکردی حداقلی و نیم بند یا حداکثر یک گزارش به قول رهبری مهمل، معلوم است که بنده خدا به جایی نمی‌رسد و اعتماد همان ۵۰ درصد هم از دست می‌رود و این خیلی حیف است.

 

اینکه رئیس جمهوری از لزوم رفع فیلترینگ و برای فروش فیلترشکن حرف بزند اما همچنان شاهد همان وضعیت و خرید و فروش فیلترشکن و رنج و عذاب مردم باشیم یا مرتب از وفاق بگوید و به تیم مقابل امتیاز بدهد اما ۶ ماه نشده مهم‌ترین وزیرش را به زیر بکشند و معاون دیگرش را هم مجبور به استعفا و کناره‌گیری کنند، چه گرهی از کار ملک و ملت گشوده می‌شود و چه پیشرفتی در کار دولت پیش می‌آید؟

 

یادمان باشد نجابت و سلامت مرحوم رئیسی حتی در یک دولت و مجلس همسو هم به کار آن دولت نیامد و بسیاری از همین سادگی و تا حدی مدارا چه سوء استفاده‌هایی کردند و چه کارنامه‌ای برای دولت آن مرحوم برجای نهادند که در تاریخ دولت‌های پس از انقلاب اگر بی‌نظیر نباشد، کم نظیر است و کار به جایی رسید که کار دو وزیر آن دولت به محاکمه و زندان و حبس کشیده است. 

 

اگر رئیس جمهوری پزشکیان هم بخواهد همچنان به حرف و سخنرانی بسنده کند و به سلامت نفس و پاکی طینت و زیست انقلابی و درویشانه و صداقت و پرکاری خویش تکیه کند (که انصافاً ستودنی و تحسین برانگیز هم هست) و رودربایستی‌ها را به کناری ننهد و حرف و سخن را به عمل در نیاورد و شجاعانه در برابر مخالفت‌ها و کارشکنی‌ها و سدها و دشمنی‌ها و چوب لای چرخ گذاشتن‌ها نایستد و با مردم شفاف و صریح سخن نگوید، فرجام چندان نیکی نخواهد یافت.