به گزارش "ورزش سه"، رئال مادرید، پادشاه بلامنازع لیگ قهرمانان، بار دیگر در متروپولیتانو تاج پادشاهی‌اش را به رخ کشید.

اتلتیکو مادرید، با تمام قوا، افسانه جاودانگی سفیدپوشان را به چالش کشید، اما در نهایت، طعم تلخ شکستی دیگر را چشید، شکستی که هرگز از خاطره‌ها محو نخواهد شد، هرچقدر هم که دیه‌گو سیمئونه، با غرور همیشگی‌اش، ادعا کند: "آن‌ها ما را مانند همیشه در لیگ قهرمانان حذف کردند، اما شب سختی را برایشان رقم زدیم."

و اگر فوتبال، دنیایی پر از شگفتی‌های غیرقابل توضیح است، پنالتی‌ها دنیایی دیگرند، دنیایی پر از اضطراب و هیجان، دنیایی که هیچ منطقی بر آن حاکم نیست.

حداقل، این شب پنالتی‌ها، شبی پر از لحظه‌های ناب و فراموش نشدنی بود، لحظه‌هایی که شایسته تحلیل و بررسی‌ هستند تا رازهای ناگفته شبی را کشف کنیم که با لبخند پیروزی رئال مادرید به پایان رسید.

کاغذ کوچک داویده، راز انتخاب نهایی

کارلو آنچلوتی، در کنفرانس مطبوعاتی، پرده از راز انتخاب نهایی‌اش برداشت، انتخابی که پسرش، داویده، نقشی کلیدی در آن داشت:"درباره پنالتی پنجم، تردید داشتیم، اما وقتی چهره اندریک را دیدم، با خود گفتم: رودیگر انتخاب بهتری است."

و اگر مربی ایتالیایی، در طول وقت‌های اضافه، سکان هدایت تیم را در دست داشت، آخرین صحبت‌ها، قبل از شروع پنالتی‌ها، بر عهده داویده بود. سکوت سنگینی بر ورزشگاه حاکم شد، نوبت به پنالتی دوم رسید. دستورالعمل، ساده بود، بدون هیچ هیاهوی اضافی، و با منطقی‌ترین برنامه: بهترین پنالتی‌زن‌ها... ابتدا شوت می‌زدند: امباپه، بلینگام و والورده. دو پنالتی آخر، به دو بازیکن باتجربه از سایر پنالتی‌ها سپرده می‌شد. با این حال، ضربات دقیق توپ و آزمایش‌های انجام شده در والدبباس، نام یک بازیکن را فریاد می‌زد: اندریک. برزیلی جوان، موافقت کادر مربیگری را جلب کرده بود اما در این لحظات حساس، احساس و شهود مهم‌تر از هر آزمایشی است و ضربه پنجم، به آنتونیو رودیگر سپرده شد.

چهره پنهان امباپه و درگیری با یورنته

در طول بازی، لحظاتی بود که امباپه، گویی در زمین محو شده بود. در دقیقه 70، او بهترین حرکت خود را به نمایش گذاشت، خیمنز را با یک فرار سریع پشت سر گذاشت و با تکل لنگله نقش بر زمین شد که منجر به اعلام پنالتی برای رئال مادرید شد.

یک بازی کم‌فروغ اما ضربات پنالتی چهره پنهان فرانسوی را آشکار کرد. او اولین پنالتی را با قدرت به تور دروازه کوبید تا فشار را از بین ببرد و از آنجا به بعد، گویی روحی تازه در او دمیده شد.

او اولین کسی بود که بلینگام را تشویق کرد، خواستار بررسی ضربه خولین آلوارز شد، به لوکاس واسکز دلداری داد... شماره 9، در هر اقدامی از پنالتی‌ها، حضوری فعال و پررنگ داشت.

با ضربه اشتباه یورنته، توپ با سرعت به بیرون محوطه جریمه پرواز کرد و همانطور که رودیگر قصد داشت آن را جمع کند، امباپه با سرعت توپ را به سمت یورنته پرتاب کرد تا او را از تعادل خارج کند.

این اقدام، با کارت زرد برای مهاجم فرانسوی به پایان رسید، اما بلینگام و لوکاس، ماموریت او را به عنوان محافظ یک هم‌تیمی تحسین کردند. همانطور که زندگی پیش می‌رود، هیجان‌زده‌ترین بازیکن در ضربات پنالتی، بازیکنی بود که کمترین جشن را در طول جشن نهایی گرفت.

شماره 9 با چهره‌ای خسته و فرسوده پس از هجوم دیوانه‌وار همه به قسمت جنوبی ورزشگاه، جایی که هواداران رئال مادرید بودند به سمت نیمکت رفت و همانجا ماند. ماموریت انجام شد.

از "خوانفران به تیر دروازه"... تا "یورنته به تیر افقی"

خوانفران تورس احتمالا هرگز تصور نمی‌کرد ضربه پنالتی از دست رفته‌اش در فینال لیگ قهرمانان در میلان مقابل رئال مادرید چه تاثیری در آینده خواهد داشت.

"خوانفران به تیر دروازه" که اکنون مشهور است، به یک میم بی رحمانه برای هواداران رئال مادرید تبدیل شد. ۹ سال بعد، یکی دیگر از بازیکنان جوان اتلتیکو در یک ضربه پنالتی، این مسئولیت نفرین شده را بر عهده گرفت.

هافبک اسپانیایی با تمام وجود به توپ ضربه زد و در تلاش برای تنظیم دقیق ضربه خود... در نهایت آن را به تیر افقی کوبید.

والورده به قولش عمل کرد

فده والورده سرانجام می‌تواند دست از فکر کردن به ضربات پنالتی مقابل منچسترسیتی بردارد.‌ هافبک اروگوئه‌ای به عنوان بهترین بازیکن زمین در بازی تاریخی در اتحاد انتخاب شد، اما پس از امتناع از زدن یکی از پنج پنالتی اول با ناراحتی زمین را ترک کرد.

بنابراین، شماره 8 رئال در کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی نیمه نهایی مقابل بایرن، بدون هیچ تردیدی، با صداقت اظهار داشت: "آن شب با عذاب وجدان به رختخواب رفتم که می‌توانستم آن اثر را در رئال مادرید بگذارم، با گل خودم به نیمه نهایی برسم، به خصوص اینکه در پنالتی‌ها خوب هستم. گاهی اوقات باید غرور خود را کنار بگذارید، اعتراف کنید که خیلی خسته هستید و به کادر مربیگری بگویید که آماده زدن پنالتی نیستید. آن خستگی من را فریب داد و به کادر مربیگری گفتم. دوست دارم که این اتفاق در آینده تکرار نشود و آماده زدن پنالتی باشم. شاید آنقدر که فکر می‌کردم آماده نبودم."

و همینطور شد. والورده فرصت را پیدا کرد و از آن استفاده کرد. ضربه سوم او برتری مادرید را افزایش داد (1-3). او بعد از بازی درباره احساسش گفت:"وقتی گل زدم احساس آرامش زیادی کردم. در آن قدم زدن، استرس زیادی داشتم، چیزهای زیادی در ذهنم می‌گذشت. اگر گل را از دست بدهید، می‌دانید که افراد زیادی پشت سر شما هستند: هم‌تیمی‌ها، افرادی که در کمپ ورزشی کار می‌کنند... و اگر گل را از دست بدهید، آن‌ها را ناامید می‌کنید."

تیبو کورتوا اولین نفر متوجه شد

دروازه‌بان بلژیکی پس از بازی اعتراف کرد: "احساس کردم که خولین آلوارز دو ضرب پنالتی زد و به داور گفتم. دیدن آن آسان نیست و برای آن‌ها یک بدشانسی بود."

کورتوا نزدیک‌ترین بازیکن به حادثه بحث‌برانگیز بود و او تردید نکرد. او اولین کسی بود که متوجه غیرقانونی بودن ضربه خولین شد و آن را به مارسینیاک اطلاع داد. امباپه سپس به اعتراضات درباره گلی که در نهایت در تابلوی امتیازات ثبت نشد، پیوست.

تنها دو بازیکن رئال مادرید گل رودیگر را ندیدند

با اعصاب خرد شده، نیمکت رئال مادرید سعی کرد تا حد امکان در طول ضربات پنالتی کمتر رنج ببرد. چون درست است که خارج از زمین بیشتر از داخل آن رنج می‌کشید... و به همین ترتیب، دو بازیکن رئال مادرید، که به دلیل مصدومیت در ترکیب قرار نگرفته بودند، تصمیم گرفتند ضربه رودیگر را تماشا نکنند.

دنی سبایوس و ادر میلیتائو به دورترین گوشه از دروازه اوبلاک رفتند، یکدیگر را در آغوش گرفتند و به ضربه هم‌تیمی خود نگاه نکردند. واکنش هواداران رئال مادرید بود که به آن‌ها نشان داد که در پنالتی نهایی چه اتفاقی افتاد.

تنهایی اوبلاک

مانند هر جنگی، همیشه برندگان و بازندگانی وجود دارند... اگرچه همه با زخم‌هایی که شاید تا ابد باقی بمانند، دور می‌شوند. چهره یان اوبلاک به بهترین وجه درد تمام هواداران اتلتیکو را منعکس می‌کرد. تنهایی او در مقابل دروازه‌ای که به او اجازه نداد قهرمان شود، یکی از دردناک‌ترین تصاویر پایان بازی بود.

کاپیتان اتلتیکو در حالیکه روی خط دروازه نشسته بود و سعی می‌کرد به عقب نگاه کند، سعی می‌کرد بفهمد چگونه نتوانست ضربه رودیگر را مهار کند که از بین دستانش لیز خورد و به طرز معجزه آسایی تور دروازه را بوسید. تمام هم‌تیمی‌هایش، سزار آسپیلیکوئتا اولین نفر، برای دلداری هم‌تیمی خود قبل از ترک زمین به نزدیکی او رسیدند. جنگجویی که در حال جشن پیروزی رقیب بود، بی‌صدا گریه می‌کرد.

ژست وینیسیوس

با جشن گرفتن تمام تیم مادرید برای صعود به یک چهارم نهایی، وینیسیوس گرمکن خود را برداشت، روی زمین گذاشت و به هواداران اتلتیکو نگاه کرد. قبل از آن، برزیلی با دقت مطمئن شده بود که نشان رئال مادرید مستقیماً به سمت جایگاه‌ها قرار گرفته تا آن‌ها هیچ جزئیاتی را از دست ندهند. برزیلی با اشاره به این گرمکن فریاد زد: "اینجا، اینجا."

ژستی که پس از رقابتی که مملو از جنجال و فوتبال بود، درباره آن صحبت خواهد شد.