تنها ۴۸‌ساعت بعد از آنکه تراکتور با شکست برابر التعاون عربستان از لیگ قهرمانان آسیا (سطح دوم) حذف شد، علیرضا بیرانوند یک استوری منتشر کرده که در آن با یکی از ویدئو‌های سرگرم‌کننده ساخته‌شده در مورد خودش شوخی کرده است. بیرو قبلا گفته بود هرکسی بخواهد مشهور شود اسم او را می‌آورد، بعدتر فیلم کوتاهی در فضای مجازی ساخته شد که با او در همین مورد شوخی می‌کرد و حالا بیرانوند با بازنشر آن و اشاره به بازدید ۱۰‌میلیونی آن فیلم، به نوعی به موضوع واکنش نشان داده است.

اینجا اصلا بحث‌مان کم و کیف این کار بیرانوند نیست، بلکه از فضای فکری و ذهنی او در شگفتیم. چطور ممکن است گلر تیمی که آن باخت خیلی بد را داده و خودش هم در جریان بازی و ضربات پنالتی ضعیف‌ترین عملکرد را داشته، فارغ از غوغای جهان به چنین مسائلی بیندیشد؟ بیرانوند مدت‌هاست که دچار افت فنی شده و حالا دیگر کمتر کسی می‌تواند این موضوع را انکار کند. با این حال جنبه آزاردهنده‌تر داستان این است که او ظاهرا زیاد هم از این اتفاقات ناراحت نیست و رسما در دنیای خودش سیر می‌کند. به عنوان برهانی در تایید این فرضیه، می‌توان به ضربات پنالتی بازی با التعاون برگشت؛ جایی که او ۳ضربه پیاپی را خلاف جهت رفته بود و همبازیانش هم ۲پنالتی را از دست دادند، اما همزمان از کادرفنی درخواست کرد پنالتی بعدی را خودش بزند! خب اصلا برای چه؟

این درخواست که البته پذیرفته هم نشد، شاید به نوعی فضای ذهنی خاص بیرانوند را نشان می‌دهد که ارتباط چندانی به غم و شادی و موقعیت تیم ندارد. او انگار یک گوشه از زندگی لذت می‌برد و کاری هم به سایر مسائل ندارد. این داستان را از دغدغه‌های اینستاگرامی بیرو هم می‌شود فهمید؛ گلری که شاید اگر آن گوشی موبایل را زمین می‌گذاشت، بخشی از تمرکزش باز می‌گشت.